Het is het kleine Sint Eustatius gelukt het opmerkelijkste verkiezingsnieuws van deze week op zijn naam te schrijven. Daar kwam Nieuw Sociaal Contract met 38,4 procent als de grote winnaar uit de stembus, terwijl de partij in alle andere gemeenten volledig werd weggevaagd. Waarmee de Statianen hun reputatie van eigenheimers (ze wedden op weg naar 10-10-10 ook al op een morsdood paard) weer eens vet onderstreepten. Ze gaven hun stem in vergelijking met de rest van het land 96 keer vaker aan de partij waarvan vooraf vaststond dat die van de twee jaar geleden verkregen twintig zetels er nul-komma-nul zou overhouden. De redactie van DossierKoninkrijksrelaties.nl werd platgebeld door Nederlandse journalisten die op zoek waren naar een verklaring voor het ongekende succes van Pieter Omtzigts’ erfgoed zo ver van NSC’s kraamkamer Enschede. Vertel het maar; dus Faith Bruyning gevraagd.
“Vanwege onze inzet op de zorg”, antwoordt ze als altijd te bescheiden, want ze had met recht ook “mijn inzet” kunnen zeggen. In die zin kun je het dus ook opvatten als een lief eerbetoon van de tegendraadse Statianen, want Faith heeft zich de afgelopen jaren inderdaad strijdvaardig geweerd tegen een kabinet dat de inwoners van Bonaire, Sint Eustatius en Saba als hinderlijk zoemende muggen van zich afmept. Helaas kan ze haar werk als pleitbezorger van gelijkwaardigheid voor de BES-burgers niet voortzetten, door toedoen van een volstrekt incompetente partijleiding.
Een andere trouwe bondgenoot van het Caribische deel van het Koninkrijk, Raoul White, verlaat ook al gedwongen de Haagse slangenkuil als gevolg van de onverwachte nederlaag van GroenLinks-PvdA. Daarmee verliezen onder meer de omwonenden van de gifbelt op Bonaire een stem in Den Haag. Voor Don Ceder was het billenknijpen: in de aan waarschijnlijkheid grenzende zekerheid zijn plek in de Kamer te moeten prijsgeven, vatte hij in de verkiezingsnacht de slaap om donderdagochtend wakker te worden met het verlossende bericht dat de ChristenUnie toch haar drie zetels behoudt. Mpanzu Bamenga gaat ook door naar de volgende ronde, maar het is de vraag of hij woordvoerder Koninkrijksrelaties blijft. D66 heeft nu immers een fractielid met Caribische roots in de gelederen: Heera Dijk.
Wie zijn vertrek lichtjaren van tevoren zag aankomen, was PVV’er Peter van Haasen, qua ijver een witte raaf te midden van fractiegenoten van wie de meesten alleen maar (door hun baas verplicht) hun gezicht laten zien bij stemmingen en bijvoorbeeld vooral bezig waren met het anoniem posten van met AI gefröbelde lasterfilmpjes om online doodsbedreigers achter collega-Kamerleden aan te sturen, geheel in stijl met partijtiran Wilders. Die zal ondanks de elf zetels verlies vast niet van plan zijn een toontje lager aan te slaan bij zijn haatzaaierij. Intussen bazelt hij rond dat er bij het tellen van de stemmen is gesjoemeld, dus ook nog een slecht verliezer.
Van Haasen vermoedt dat zijn lage plek op de kandidatenlijst de straf was dat hij te mild is geweest voor de eilanden. Maar die zijn nog niet van hem af: “Als je eenmaal aangestoken bent met het Caribische virus, raak je dat niet zomaar weer kwijt. Ik heb daar contacten en vrienden gemaakt, dus zal ik de eilanden zeker blijven volgen. Als woordvoerder Koninkrijksrelaties heb ik me verbaasd over de onwetendheid onder de Europees-Nederlandse bevolking over het Caribische deel van het Koninkrijk, de geschiedenis en bijvoorbeeld het Statuut. Ik wil me er de komende tijd voor inzetten om de bekendheid hierover te vergroten. Ik weet niet hoe daarop gereageerd zal worden – ik ben tenslotte een oud-PVV-Kamerlid. Misschien kan ik politiek neutrale voorlichting of gastlessen geven op scholen of aan andere geïnteresseerden. Zo kan ik wellicht nog een positieve bijdrage leveren tijdens mijn wachtgeldperiode.”
Het feit dat Den Haag voor 99 procent zijn lang niet altijd positieve stempel drukt op het leven in Caribisch Nederland laat merkwaardig genoeg de meeste slachtoffers koud, gezien de lage opkomst: 21,5 procent op Bonaire, 9,7 procent op Statia en 28 procent op Saba. Daarmee maken de eilanders zichzelf vanuit Haags perspectief irrelevant. Waarom zou je je als Kamerlid tegen de mainstream uitsloven voor volk dat wel klaagt niet te worden gehoord, maar te beroerd is gebruik te maken van misschien wel het fundamenteelste democratisch recht invloed te kunnen uitoefenen op het landsbestuur?
Terwijl, zo is bij deze verkiezingen gebleken, de stemmen van de BES-burgers wel degelijk het verschil kunnen maken. Het is immers heel goed mogelijk dat die Don Ceders’ plek in de Kamer hebben gered. En kijk eens naar het wonderlijke effect van de vurige campagne die M21-leider Daisy Coffie op Bonaire voor Volt heeft gevoerd: de partij zakte prompt van twee naar één zetel. Misschien dat ze bij de volgende verkiezingen – laten we optimistisch zijn: over een jaartje of twee – JA21 de Kamer uit kan knuffelen.
Waarom? Lees de tweets van de nummer 2, het kersverse Tweede Kamerlid Annabel Nanninga, er maar op na zoals: “Nu even Mein Kampfen kopen. Je kunt niet vroeg genoeg beginnen met de kerstcadeaux. Sti-hille nacht, siegheilige nacht”. En: “Gas geven als je een jood ziet, old habits die hard.” Bootvluchtelingen noemt ze “dobbernegers” en de vluchtelingproblematiek kan volgens haar worden opgelost door ebola. Wie weet maakt zij binnenkort haar entree in de Kamercommissie voor Koninkrijksrelaties en krijgen we te horen wat haar onderbuik over de overzeese koninkrijksgenoten te zeggen heeft.
Kadushi is het buitenbeentje van DossierKoninkrijksrelaties.nl: een stekelige rubriek die soms wel eens ‘au’ kan doen.