In de zondagse estafette-rubriek ‘Bericht uit…’ belichten columnisten uit de Caribische delen van het Koninkrijk bij toerbeurt de kanten van hun eiland waarvan zij vinden dat die de aandacht van alle koninkrijksburgers verdienen. Vandaag komt het bericht uit Curaçao.
Spin
Door Raquel Weisz
De balans binnen de driehoek van de trias politica is niet meer. Dood. Morsdood. Trias politi-dood. Eigenlijk wilde ik het er vandaag niet eens over hebben. Maar het is te belangrijk, want de implicaties zijn te groot.
Een paar dagen geleden is een geluidsfragment gelekt van een ruzie tussen het hoofd van de Ontvanger (Belastingdienst) en de minister van Financiën. Los van het feit dat ze elkaar voor vies en vuil uitmaakten in niet mis te verstane woorden, beschuldigden ze elkaar ook van corruptie. En benadrukte de minister de macht die hij heeft in het politieke hart van Willemstad: Forti.
Terwijl de Statenleden van de oppositie hun messen slepen, het geluidsfragment ernstig veroordeelden en het OM opriepen tot actie, aangezien er wederzijdse beschuldigingen zijn geuit van corruptie, zwegen de Statenleden van de regerende partij in alle toonaarden. Net als de minister-president en de overige ministers. Tot de dag van vandaag. Geen woord. Geen verklaringen. Geen sociale media posts. Niets. Een totaal spreekverbod.
De spindoctors hebben deze dagen overuren gemaakt. Vanavond kwam dan de video. Hierin gaf de minister van Financiën vol emotie uitleg over het incident. Spintastisch. Net echt. Met een dramatisch achtergrondmuziekje, waarmee werd geprobeerd om zijn woorden en emoties kracht bij te zetten. Muziek, die de emoties van het publiek moest raken.
Maar geen enkel muziekje kan voorkomen dat door deze ruzie een fundamenteel probleem op pijnlijke wijze is blootgelegd. Ons parlement, de Staten, is vleugellam gemaakt. De Statenleden zijn gekozen door ons, de burgers, en moeten de regering controleren. Ondanks de in het geluidsfragment te horen beschuldigingen van corruptie, blijven de parlementariërs van de regerende partij dus oorverdovend stil en bewegen niet. Net als insecten die vastzitten in een spinnenweb. Geen vragen. Geen kritische geluiden. Geen discussie. Zij nemen hiermee niet hun verantwoordelijkheid om hun controlerende taak naar behoren uit te voeren. De oppositiepartijen zijn hierdoor op dit moment roepende in een woestijn.
Deze ongemakkelijke stilte is alleszeggend. Het geeft overduidelijk de machtsverhoudingen aan binnen de regeringspartij. De parlementariërs van deze regeringspartij hebben niets te vertellen en zitten voor spek en bonen in de Staten. De partij bepaalt en iedereen heeft zich hieraan te houden. Het publieke belang is blijkbaar ondergeschikt aan het partijbelang. En deze observatie valt niet weg te spinnen.
De regeringspartij laat hiermee zien dat Curaçao geen baat heeft bij een politieke partij, die met een overweldigende meerderheid de verkiezingen wint, hierdoor geen regeringscoalitie hoeft te vormen en bijna twee derde van de zetels in de Staten heeft. De scheiding der machten is niet meer in evenwicht. De driehoek wankelt. Met alle gevolgen van dien. Dat is alarmerend. Wat zegt dat over de huidige staat van onze democratie?