Nationaal Coördinator tegen Discriminatie en Racisme Rabin Baldewsingh blikt op Linkedin terug op zijn gesprek met Bonairianen.
Ban Topa Bonaire: Een krachtig geluid over armoede, ongelijkheid en bestaanszekerheid
Op 10 april organiseerden wij samen met Unkobon een Ban Topa op Bonaire – een drukbezochte Townhall over armoede en bestaanszekerheid. De volle zaal en intensieve participatie maakten het tot een indrukwekkende bijeenkomst. Wat we hoorden was meer dan zorg; het was een roep om erkenning, rechtvaardigheid en gelijkwaardigheid.
De verhalen maakten duidelijk dat armoede op Bonaire structureel is en gepaard gaat met gevoelens van ongelijkheid. Mensen gaven aan niet alleen financiële zorgen te hebben, maar ook het gevoel anders behandeld te worden dan burgers in Europees Nederland. Het gebrek aan sociale wetsaanpassingen, een sociaal vangnet en het verschil in minimumloon en uitkeringen worden als discriminatie ervaren.
De pijn zit niet alleen in het tekort aan middelen, maar vooral in het gevoel niet mee te tellen. Binnen één land, onder dezelfde vlag, worden mensen als tweederangsburgers behandeld. Je betaalt wél belasting, maar hebt géén gelijke toegang tot voorzieningen of kansen. Dat raakt mensen niet alleen financieel, maar ook emotioneel – alsof hun stem minder waard is.
Zonder stabiele huisvesting, toegang tot onderwijs op maat, perspectief op een menswaardig bestaan, blijft armoede een vicieuze cirkel waar moeilijk uit te ontsnappen valt. En terwijl er in Europees Nederland beleid wordt ontwikkeld om bestaanszekerheid te versterken, lijkt Caribisch Nederland vaak vergeten te worden. Dat is niet alleen onrechtvaardig, het is ook onhoudbaar. De boodschap was helder: “Het heeft geen zin om mensen alleen geld te geven. Je moet zorgen dat het leven betaalbaar wordt.”
Er werd gepleit voor een sterk sociaal vangnet, woonkostensubsidie, energietoeslag, betaalbare woningen, openbaar vervoer, schuldsanering en goed onderwijs. Wetgeving moet aansluiten bij de lokale context; ‘copy-pasten’ uit Den Haag belemmert ontwikkeling en vergroot ongelijkheid. De avond riep ook op tot reflectie: hoe bouwen we een samenleving waarin mensen niet alleen overleven, maar ook bijdragen? Dat vraagt visie, samenwerking en rechtvaardig bestuur.
Voor politici en bestuurders ligt hier een opdracht. Armoede in Caribisch Nederland is niet alleen sociaaleconomisch, maar ook een democratisch probleem. Gelijke rechten vragen om gelijke kansen. Het is tijd om bestuurlijke afstand en traagheid los te laten. De inwoners van Bonaire zijn geen ‘bijzondere gevallen’, maar volwaardige Nederlandse burgers. Wij roepen op tot beleid dat samen met de eilanden wordt gemaakt, gebaseerd op de realiteit hier, niet in “Den Haag.”
De Ban Topa was meer dan een bijeenkomst – het was een spiegel. Een confrontatie met het gebrek aan rechtvaardigheid binnen ons staatsbestel. Nederland moet verantwoordelijkheid nemen, niet met woorden, maar met daden. Zolang het gevoel blijft dat mensen op Bonaire minder waard zijn dan in Rotterdam of Groningen, blijft Nederland, en daarmee het Koninkrijk, onvolledig.
In mei houdt Nationaal Coördinator tegen Discriminatie en Racisme Rabin Baldewsingh soortgelijke townhall meetings op Sint Eustatius en Saba.