Op Curaçao houden ze er een tamelijk cynische naamgeving op na. Herinnert u zich nog dat ze daar dachten het imago van de vanwege mensenrechtenschendingen chronisch in opspraak verkerende gevangenis te kunnen oppoetsen door die tot Bon Futuro om te dopen? “Een hel op aarde”, sprak toenmalig Tweede Kamerlid Ineke van Gent in 2009 na een rondgang langs de cellen. Prompt gingen er miljoenen euro’s van Den Haag naar Willemstad om een einde te maken aan de inhumane toestanden waar internationale organisaties niet Curaçao, maar Nederland op aan keken. Zoals nu met het als oud vuil wegzetten van Venezolaanse vluchtelingen, maar dat terzijde.
De naam van de bajes is intussen veranderd in Sentro di Detenshon i Korekshon Kòrsou, maar vijftien jaar later is het gevang nog altijd een schandvlek op de Koninkrijksvlag. “Gevangenen worden als beesten behandeld”, concludeerde D66’er Hanneke van der Werf na een werkbezoek van de Kamercommissie Justitie en Veiligheid vorige maand. En dan te bedenken dat er voor de komst van de Kamerleden flink is geschrobd, geboend, gelucht en liters air space parfum met aardbeiengeur zijn gespoten zodat de hoge gasten zonder knijper op de neus een ronde door het ‘beste’ deel konden maken.
Oud-politica Jacinta Constanticia (MFK) kan de woorden van Van Gent en Van der Werf beamen. Zij is ervaringsdeskundige na het uitzitten van een straf wegens corruptie en witwassen tijdens haar – om nog veel meer strapatsen, zoals het in elkaar meppen van een collega-parlementariër – geruchtmakende ministerschap. Ze heeft 26 kantjes volgeschreven om de Staten kond te doen van de mensonterende toestanden die zij samenvat als “moderne slavernij”. Toch zal er ook nu weer niets veranderen, zelfs niet als Nederland opnieuw de knip trekt, wat overigens niet direct voor de hand ligt met een Nederlanders-op-1-regering in Den Haag die bovendien weinig op heeft met mensenrechtenorganisaties.
Van Curaçao zelf zal het zeker niet komen. Van bestuurders die al zo slecht voor wél brave burgers zorgen, hoef je niet te verwachten dat die enig erbarmen hebben met boeven, ook al komen nogal wat veroordeelden uit de eigen politieke kring. Een door de Staten vastgestelde ‘Landsverordening beginselen gevangeniswezen’ is nooit in uitvoering genomen. Een ingewijde weet waarom: “Als we een gevangenis naar Nederlandse normen maken, staan al voor de opening duizenden in armoede levende burgers te dringen om naar binnen te mogen.” En dus zal de SDKK bij gebrek aan o.a. resocialisatie-activiteiten een opleidingsinstituut blijven dat kruimeldieven tot keiharde criminelen schoolt.
Over cynisme gesproken: wat te denken van de naam van Curaçaos populairste politieke partij Movementu Futuro Kòrsou, wat zoveel betekent als ‘Beweging voor de Toekomst’. Als het aan oprichter Gerrit Schotte had gelegen, was Curaçao nu een onderafdeling van de Siciliaanse Casa Nostra geweest. Hij was in 2010 nog maar net als eerste minister-president van het nieuwe land geïnstalleerd of hij wilde het in ruil voor een miljoen aan steekpenningen te verpatsen aan maffiabaas Corallo. Het leverde hem 4 jaar gratis kost en inwoning op in het staatshotel. De ex-aanvoerder van een handvol criminele ministers klaagde steen en been, met name over het slechte eten.
Schotte, zijn verblijf in de hel op aarde is een opstapje naar een nieuw leven in de Here gebleken, heeft zich laten opvolgen door Gilmar Pisas onder wiens leiderschap de MFK evenmin weinig beweging richting toekomst vertoont. Niet verrassend voor iemand die in 2017 als interim-premier een aanslag op de democratie pleegde door de Statenverkiezingen te annuleren. Dankzij een moedige gouverneur George-Wout kwam de bom niet tot ontploffing, maar vier jaar later kreeg Pik het alsnog voor het zeggen. Met dank aan toenmalig staatssecretaris Knops die onder het motto ‘wat mijn voorganger Gijs de Vries kon, kan ik ook’ het – naar Caribische maatstaven – alleszins fatsoenlijke kabinet Rhuggenaath onderuit schoffelde. Zoals De Vries in 2002 de eerbiedwaardige Miguel Pourier liet vallen en daarvoor werd beloond (karma) met strovrouwtje Mirna Godett als minpres. Haar benoeming had ze – tenslotte cum laude afgestudeerd aan wat je toen ongestraft de Spinazie Academie kon noemen – te danken aan de populariteit van haar broer Anthony. Die had echter een veroordeling voor ambtelijke corruptie op zak en zette daarom zijn zus in Forti.
Met de Statenverkiezingen van 21 maart 2025 in het vizier, kan de vraag worden beantwoord wat Pisas II van zijn verkiezingsbeloften heeft waargemaakt. Van de beloofde herstart van de raffinaderij is het, ondanks de vele miljoenen die zijn verstookt aan de zoektocht naar een nieuwe uitbater, niet gekomen. Een onwelriekend luchtje kleeft er ook aan het schimmige dealtje met de al even schimmige oliehandel van de spookfirma Oryx. Dan is er ook nog 3 miljard aan belastingopbrengsten in rook opgegaan, maar daar staat tegenover dat de hoerenkast Campo Alegre nu wel mooi staatseigendom is. Kortom, de partij “van het volk en voor het volk”, maar vooral family & friends dient, heeft er weinig van gebakken. Dat is allerminst een garantie voor een afgang. De Curaçaose kiezer heeft nu eenmaal een vreemde voorkeur voor foute politici.
Het toetje van de week komt uit Bonaire. Daar heeft de rode coalitie korte metten gemaakt met een icoon van de voorgangers: de ‘Overeenkomst van Opdracht’. Alle OvO’ers zijn de laan uitgestuurd of hebben zelf een goed heenkomen gezocht. Wellicht verklaart dat waarom het ambtelijk apparaat al bijna een jaar verlamd in de touwen hangt. Misschien gaat dat snel veranderen nu als heilig symbool van ‘nieuwe politiek’ de oveedee in zwang is. Dat staat voor Overeenkomst van Dienstverlening en dat is natuurlijk iets heel anders dan een OvO…
Kadushi is het buitenbeentje van DossierKoninkrijksrelaties.nl: een stekelige rubriek die soms wel eens ‘au’ kan doen.