In de zondagse estafette-rubriek ‘Bericht uit…’ belichten columnisten uit de Caribische delen van het Koninkrijk bij toerbeurt de kanten van hun eiland waarvan zij vinden dat die de aandacht van alle koninkrijksburgers verdienen. Vandaag komt het bericht uit Curaçao.
Vox populi, vox Dei
Door Raquel Weisz
Het homohuwelijk is nu ook mogelijk op Curaçao en het eerste gesloten huwelijk is ondertussen een feit. Mijn felicitaties aan de Human Rights Caribbean Foundation met het behalen van deze mijlpaal door een lang gevoerde juridische strijd tot aan de Hoge Raad. Uiteraard feliciteer ik ook het kersverse gehuwde bruidspaar. Dat jullie huwelijksbootje voor altijd gelukkig mag voortkabbelen in rustig vaarwater.
Het is ongekend dat uitgerekend een parlementariër heult met verschillende christelijke kerkleiders om burgers die tegen het homohuwelijk zijn, wijs te maken dat deze uitspraak van de Hoge Raad ongedaan zou kunnen worden gemaakt door internationale instanties. Hij lapt de trias politica volledig aan z’n laars om zo zieltjes te winnen binnen de verschillende kerkgemeenschappen voor de volgende verkiezingen. Deze zelfde parlementariër werd een aantal weken geleden nog gearresteerd, omdat hij verdachte is in verband met het vervalsen van salarisslips van zijn echtgenote. Het is werkelijk beschamend dat zo iemand als volksvertegenwoordiger in de Staten zit en zijn misselijkmakende gal kan blijven spuwen, ondanks dat hij ondertussen zijn geloofwaardigheid volledig heeft verloren. Het politieke – financiële – pluche is weelderig met alle bijkomende voordelen, waar gretig gebruik van wordt gemaakt, terwijl er ondermaats wordt gepresteerd.
Vox populi, vox Dei. Het volk heeft bijna vier jaar geleden gekozen en zal dit begin volgend jaar weer doen. Het wordt tijd dat dit soort opportunisten genadeloos door de burgers wordt afgestraft. Helaas is hij niet de enige. Want laten we vooral niet de volksvertegenwoordiger vergeten, die koste wat kost in de huidige coalitie minister wilde worden, ondanks dat hij als huisarts toentertijd seks heeft gehad met een minderjarige patiënt en hiervoor veroordeeld is. Het is om je kapot te schamen. Gelukkig heeft de Hoge Raad hier een grote stok voor gestoken. Deze man kan nooit en te nimmer minister worden.
Het zou toch een geweldige ontwikkeling zijn als, naast onze ministers, ook onze parlementariërs in de toekomst kunnen worden gescreend, zodat dit soort gespuis niet meer in ons hoogste orgaan als vertegenwoordiger van het volk kan plaatsnemen. Aangezien deze mensen blijkbaar niet het fatsoen hebben om zich uit zichzelf terug te trekken of zich niet verkiesbaar te stellen. Ze zijn onze Staten onwaardig. Het is echt een grote ergernis.
Laten we hopen dat de politieke partijen dit soort mensen tijdens de volgende verkiezingen weren van hun kandidatenlijsten, want we hebben integere, intelligente en betrouwbare parlementariërs van onbesproken gedrag nodig, die in staat zijn hun werk naar behoren te kunnen uitoefenen. Daarvoor zitten ze in de Staten.
Ondertussen zijn de verkiezingscampagnes in volle gang. Hierbij lijkt het overigens alsof sommige partijen in de oppositie nog niet hun draai hebben gevonden. Vanuit de coalitie wordt elk punt van kritiek op het huidige beleid op dit moment met messcherpe bewoordingen neergesabeld. Kortom, langzaam maar zeker naderen wij het kookpunt waarbij de messen steeds scherper worden geslepen en geen moment onbenut wordt gelaten om politiek te bedrijven.
Hoe zal het volk hebben gesproken op 22 maart 2025? The day after. Zullen de burgers door hun stem hebben laten horen wat voor soort parlementariërs zij niet in het parlement willen? Het zal mij benieuwen. Vox populi, vox Dei.