Een welgemeend blijk van erkentelijkheid is op zijn plaats voor allen die eraan hebben bijgedragen dat de volgers van Kadushi hem gedurende zijn retraite geen moment hebben hoeven te missen. Het waarheidsgehalte van de aloude wijsheid dat de werkelijkheid – zeker op het gebied van de koninkrijksrelaties – altijd weer verre overtreft wat een normaal mens voor mogelijk houdt, is de afgelopen weken vet onderstreept. De media teruglezend is er maar één conclusie: de dames en heren politici hebben hun best gedaan van het dagelijkse nieuws één lange column te maken. Masha danki!
Wat te denken van de minister-president van Aruba, mevrouw Evelyna Wever-Croes. Ze heeft zichzelf uitgeroepen tot beschermvrouwe van integer bestuur, maar deinst er niet voor terug een volksvertegenwoordiger die het tijdens een Statendebat waagt de vinger op de zere plek te leggen af te fakkelen als iemand die haar neus te diep in een poederdoos met een “witte substantie” heeft gestoken. Zoals de waardin is, vertrouwt zij haar gasten, denken we dan maar. De première maakte haar opmerking stiekem, maar de kennelijk té gevoelig afgestelde opnameapparatuur registreerde de opmerking feilloos. Zo’n staaltje laster past overigens in de debattraditie van de eilanden, waar kritische vragenstellers het risico lopen voor “pedofiel” of – natuurlijk ook heel erg – “mariku” te worden uitgemaakt. WC heeft, vanzelfsprekend, geen excuses aangeboden.
Over homo’s gesproken: Op Curaçao kreeg het Statenlid Rennox Calmes zijn dik verdiende loon. Eerst werd hij door de hermandad van zijn bed gelicht op verdenking van fraude met uit de belastingpot afkomstige fractiegelden. Vervolgens zag hij zijn initiatiefwetsvoorstel om te voorkomen dat het eiland aan het homohuwelijk moet, op de lange baan geschoven worden. Maar de echte klap kreeg hij gisteren te incasseren met de uitspraak van de Hoge Raad dat Curaçao en Aruba zich aan fundamentele mensenrechten dienen te houden en het dus per direct mogelijk moeten maken dat ook niet heterostellen zich in de echte echt kunnen laten verbinden.
Een voor de handliggend, maar daarom niet minder welkom baanbrekend vonnis dat er hopelijk toe leidt dat er een einde komt aan het discrimineren van homoparen, al zal er waarschijnlijk onder druk van meneer de pastoor van alles worden ondernomen om de naleving van het vonnis te ondermijnen. Politici moeten zich de genitaliën uit de broek schamen dat ze het zo ver hebben laten komen en het niet zelf, uit vrije wil, hebben geregeld. Hoewel het sommigen misschien juist wel goed uitkomt de schuld te kunnen afschuiven op rechters in het verre moederland.
De kwestie legt tegelijkertijd het manco van het Statuut bloot. Dat geeft de individuele landen de vrijheid mensenrechten naar eigen, doorgaans van barmhartigheid gespeend believen te interpreteren. Zo gelden door het Koninkrijk aangegane internationale verdragen niet automatisch voor het gehele Koninkrijk. Het gevolg is dat juist op de plekken waar de noodzaak het allerhoogst is koninkrijksburgers niet onder de bescherming vallen van verdragen tegen bijvoorbeeld huiselijk geweld of discriminatie vanwege een handicap en zijn vluchtelingen niet veel beter af dan in het thuisland dat ze uit ellende zijn ontvlucht.
Minister-president Gilmar Pisas deed van zich spreken door een verkiezingsbelofte in te lossen: het in oude ‘glorie’ herstellen van Campo Alegre als door de staat gerunde vrijplaats voor het uitbuiten en misbruiken van vrouwen uit nóg armere omliggende landen. Benieuwd hoeveel stemmen het Pik de Pimp gaat opleveren. Wat hij tegelijkertijd stilletjes onder het tapijt bezemt, is het niet nakomen van een andere verkiezingsbelofte: de herstart van de raffinaderij. Op zichzelf goed nieuws dat deze giffabriek definitief voltooid verleden tijd is, ware het niet dat in plaats daarvan de rode loper is uitgerold voor een stinkend rijke smeerpoets uit Qatar die voor een appel en een ei Curaçao de komende decennia een speelbal laat zijn in een duistere wereld van schimmige oliehandeltjes.
En dan was er nog de dorpsraad van Bonaire. Die heeft een delegatie van Eerste Kamerleden op de mouw gespeld dat recente overstromingen niet aan klimaatverandering zijn toe te schrijven, maar aan slechte afwatering. Snappen dat het een het ander niet uitsluit, is uiteraard te veel gevraagd van de reisverslaafde politici die meer bijdragen aan de wereldwijde CO2-uitstoot dan aan het welzijn van wiens belangen zij behoren te behartigen. Wie brengt ze op het idee dat ze zich bij de eerstvolgende watersnood nog enigszins nuttig kunnen maken door zich als alternatieve zandzakken aan te bieden?
Het ontkennen van klimaatverandering verklaart misschien wel waarom de akela/reisleidster van de vliegende brigade het heeft uitgemaakt met het gedecimeerde D66 en zich, gekleed in haar als gegoten zittende slijmjurk, hartstochtelijk in de armen heeft gestort van winnaar PVV, haar reputatie bevestigend loyaal te zijn tot de deur. Maar het kan nog altijd erger. Want wie had het in zijn/haar donkerste nachtmerries kunnen bevroeden dat ergens in het Koninkrijk ooit ministers zouden worden gerecruteerd die er onverholen racistisch gedachtegoed op nahouden, elk empathisch vermogen ontberen en qua agressie de landpuntslang in de schaduw zetten?
Kadushi is het buitenbeentje van DossierKoninkrijksrelaties.nl: een stekelige rubriek die soms wel eens ‘au’ kan doen.