In de zondagse estafette-rubriek ‘Bericht uit…’ belichten columnisten uit de Caribische delen van het Koninkrijk bij toerbeurt de kanten van hun eiland waarvan zij vinden dat die de aandacht van alle koninkrijksburgers verdienen. Vandaag komt het bericht uit Sint Maarten.
Het screeningproces schreeuwt om hervorming
Door Terrance Rey
Eén ding is kristalhelder geworden bij de screening van de kandidaat-ministers voor de nieuwe regering onder leiding van formateur dr. Luc Mercelina (URSM) en dat is dat er te veel ambiguïteit betrokken is bij het proces. Alleen al uit de tegenstrijdige persberichten uitgegeven door de formateur, de gouverneur en de leiders van de drie andere partijen PFP, DP en NOW die deze 2×4 coalitie ondersteunen, kunnen we opmaken dat er veel interne conflicten zijn tussen de gouverneur en de formateur en indirect met de coalitiepartners.
Zijn er nu 9 of 7 kandidaten voorgedragen voor beëdiging op 3 mei aanstaande? Als het er 7 zijn, waarom dan niet meteen deze allemaal beëdigen en de nieuwe regering op gang brengen? Waarom tot 3 mei uitstellen wanneer het gemakkelijk op 25 april had kunnen worden afgerond, zoals aanvankelijk werd voorgesteld door de betrokken partijen?
Ik kan me voorstellen dat de discussies tussen de formateur en de gouverneur zeer verhit moeten zijn geweest. Er zijn geruchten over de aard van deze gesprekken. Ik zou deze kunnen benadrukken, omdat ik weet hoezeer de mensen op Sint Maarten van melee houden. Maar ik ben gewaarschuwd door een ervaren, zeer kritische volger van het hele proces niet sensationeel te zijn in mijn column en me gewoon aan de feiten te houden.
Wat er zich ook achter gesloten deuren heeft afgespeeld bij het kabinet van de gouverneur, is duidelijk ambigu genoeg om Sarah Wescot-Williams, de voorzitter van het parlement, te inspireren afgelopen maandag een persconferentie te houden en te pleiten voor het volledig uit handen nemen van het formatie- en screeningsproces van de gouverneur en het uitsluitend aan de partijen in het parlement over te laten, zoals al het geval is in Nederland.
Er valt veel te zeggen over dat voorstel en het is nu aan deze 2×4 coalitie en regering om de daarvoor benodigde grondwetswijziging door te voeren. Uiteindelijk, als de volksvertegenwoordigers ervoor willen kiezen om de vrouw van een veroordeelde crimineel tot minister te benoemen, is dat hun prerogatief. Wie zijn wij om dat in twijfel te trekken? Natuurlijk geeft het ons als columnisten meer om over te schrijven en in die zin ben ik het helemaal met mijn satirische collega, Kadushi, eens. Vandaar de titel van deze column: het screeningproces schreeuwt om hervorming.
En nu even wat huishoudelijke mededelingen. Tip voor PFP: als je geen geschikte kandidaat kunt vinden om minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening, Milieu en Infrastructuur (VROMI) te zijn, dan heb ik voor jullie een suggestie: een voormalig aanklager en ‘milieuvriend’ die zich kan richten op milieudelicten en moedig genoeg zal zijn om projectontwikkelaars en aannemers te beboeten die monumenten vernietigen, opereren zonder vergunningen en stopbevelen negeren. Hij zou deze boetes zeker niet alleen gebruiken om de kas van het misdaadfonds te spekken, maar ook een deel toewijzen aan milieubewegingen en vooral aan de Stichting Monumentenzorg. Want die heeft dringend behoefte aan geld om haar werk te doen om monumenten aantrekkelijk en zichtbaar te maken voor het grote publiek en ervoor te zorgen dat deze monumenten niet midden in de nacht plat worden gewalst.
Een andere hervorming waar het parlement over zou moeten nadenken, naast aanpassing van het verkiezingsproces (‘electoral reform’), is het fors strafbaar maken van milieumisdaden en zo overtreders hard in hun deep pockets te treffen. Zo zijn er veel kwesties op ons kleine eiland die om gerechtigheid schreeuwen.
PS: Het is een geluk dat ik deze column af heb kunnen maken zonder dat de stroom uitviel.