In de zondagse estafette-rubriek ‘Bericht uit…’ belichten columnisten uit de Caribische delen van het Koninkrijk bij toerbeurt de kanten van hun eiland waarvan zij vinden dat die de aandacht van alle koninkrijksburgers verdienen. Vandaag komt het bericht uit Saba.
Spring break
Door Marijke Geelhoed
Als je de term ‘Spring Break’ in Google intypt, verschijnen er afbeeldingen van volgepakte stranden met studenten in Miami Beach. Gevoed door Amerikaanse tv-series is dit soort plaatjes het beeld dat ik van deze vakantie heb: studenten feesten erop los in een zonnig oord. Een zaterdag op Concert at Sea aan de Brouwersdam in Zeeland is er niets bij.
Afgelopen Spring Break heb ik ervaren dat deze week ook anders ingevuld kan worden. Vanuit een Amerikaanse school kwam er een Christelijke groep van zo’n twaalf studenten met twee begeleiders naar het prachtige Saba om te evangeliseren. En om wederom een clichébeeld om zeep te helpen: evangeliseren is niet alleen maar naar derdewereldlanden gaan en voor arme kindjes zorgen. Evangeliseren op een tropisch eiland kan ook.
Toen de kinderen op school er lucht van kregen dat deze groep na een aantal jaren afwezigheid door de pandemie weer naar het eiland zou komen, was het enthousiasme groot. De groep heeft een mooie reputatie en ze werden dan ook met open armen ontvangen. Het was een week vol sport en spel en dagelijks kwam er een tweetal studenten in de klas om een Bijbelverhaal met boodschap te delen, een activiteit te doen en om gadgets uit te delen. In de pauzes speelden ze mee en waren ze fanatiek in basketballen, duwden ze de kleuterkarren of lieten ze hun haren doen door kinderen die maar al te graag door steil haar heen aaien. Ook buiten school waren er dagelijks activiteiten en de opkomst was elke keer hoog.
De kern van het succes van deze groep: er was aandacht voor elk individueel kind en er werd meegespeeld met elk kind in zijn of haar belevingswereld: van sporten tot armbandjes maken tot haar vlechten. Het maakt mijns inziens niet uit met welke groep kinderen je werkt of op welke locatie je zit of met welke intentie je komt; het is een formule die overal met iedereen werkt. En dan mag je best ook aan jezelf denken en dan voor een prachtig tropisch eiland kiezen, toch?
Er zijn hier overigens volop activiteiten waar kinderen uit allerlei leeftijdscategorieën aan mee kunnen doen. De vaak gehoorde uitspraak ‘er is niets te doen op Saba’ is niet helemaal waar. De tendens onder lokale jongeren is dat ze pas wat hebben gedaan als ze naar Sint Eustatius of Sint Maarten zijn geweest. Niet dat dit uitjes zijn die overladen worden door culturele of educatieve bezigheden, het zijn meer culinaire activiteiten die iets met een grote gele M van doen hebben.
Als nieuweling kijk ik daar anders naar dat ‘er-is-niets-te-doen-op-Saba’. Ik vergaap me nog steeds over de route naar werk, en stop regelmatig om een foto te maken van het prachtige uitzicht. Het is heerlijk om na een werkdag of in het weekend binnen tien minuten in de zee te kunnen afkoelen. Vaak hebben we een privébaai, wat de indruk wekt dat locals gewend zijn aan het wonen hier en wellicht niet altijd beseffen op wat voor een prachtige locatie ze zich bevinden. Ik wens mezelf toe dat ik altijd blijf genieten van de adembenemende uitzichten en dat ik hier maar veel badkleding mag verslijten in de zoute zee met een diepe zilte zucht.