In de zondagse estafette-rubriek ‘Bericht uit…’ belichten columnisten uit de Caribische delen van het Koninkrijk bij toerbeurt de kanten van hun eiland waarvan zij vinden dat die de aandacht van alle koninkrijksburgers verdienen. Vandaag komt het bericht uit Curaçao.
Koorts
Door Raquel Weisz
Curaçao is nog steeds koortsig. Na een behoorlijk heftig griepseizoen in december en begin januari, loopt de temperatuur van de carnavalskoorts op tot het hoogtepunt deze dagen. Na weken van carnavalsfeestjes, verschillende optochten en uiteraard het welbekende tumbafestival, waarin de nieuwe Tumbakoning met zijn aanstekelijke carnavalslied werd gekroond, is het vandaag zover.
Vandaag is Curaçao het decor van prachtige, gekleurde kostuums, trailers en muziek tijdens dé grote optocht (de Gran Marcha) door de straten van Otrobanda en omgeving. Schitterend verklede deelnemers, versierd met glitters, veren, steentjes enzovoorts, vieren samen met de uitzinnige bevolking uitbundig het grootste volksfeest van het jaar. De relatief korte carnavalsperiode nadert het einde en wordt dinsdag afgesloten met de afscheidsoptocht (de Marcha di Despedida).
Het is altijd interessant om te zien hoe we ieder jaar weer tijdens de carnavalsperiode kunnen waarnemen dat er uitstekend wordt samengewerkt, een enorme explosie aan creativiteit en een groot oplossingsvermogen van problemen is. Tijdens deze periode wordt vaak een gevoel van eenheid uitgestraald, die we gedurende de rest van het jaar helaas veel te weinig of zeg maar gerust niet zien. Deze zaken lijken samen met het verbranden van Rei Momo (koning Momo), als afsluiting van carnaval, ook in rook op te gaan.
Echter, dit jaar is het anders. Op 21 maart 2025 zijn er verkiezingen op Curaçao en de verkiezingskoorts is reeds toegeslagen. De campagnes zijn ondertussen in volle gang en lijken de eenheid en positiviteit, die het carnaval over het algemeen omringt, te hebben verdrongen.
De politici zijn zich aan het profileren, waarbij zowel de coalitie als de oppositie, nu al alle aandacht naar zich toe proberen te trekken, rellen zo snel mogelijk onder het tapijt proberen te schuiven en zo stemmen te verzekeren voor 2025. Onzichtbare Statenleden die plotseling ook hun mondje roeren. Dat wordt nog wat de komende maanden. Het is in ieder geval al duidelijk dat het ieder voor zich is en God voor ons allen. De ene na de andere ‘gate’ wordt onthuld, waarbij nepotisme hoogtij viert. Curaçao is klein en de lijnen zijn kort. Zoals overal, is er altijd wel ergens een gunst die moet worden verleend. Immers belofte maakt schuld. Er wordt op dit moment scheutig geïnd.
Je rug recht kunnen houden in zo’n kleine samenleving vereist een minutieus afgestemd moreel kompas en een ongekende integriteit. Belangrijke ingrediënten van (persoonlijk) leiderschap. De verleiding van de geld-en-macht-koorts ligt altijd op de loer. Menigeen is voor deze grote verleiding gevallen, zoals de voormalige minister van Staat, die werd gezien als de verpersoonlijking van integriteit. Hij viel als een blok van zijn voetstuk en werd gedwongen zich terug te trekken uit deze erebaan.
Leiderschap én persoonlijk leiderschap is wat Curaçao nodig heeft. Opportunisme en politiek lijken vaak hand in hand te gaan. Ook hier lopen genoeg opportunisten rond in de politiek. Volgens fanatici, die wars zijn van enige kritische houding jegens hun eigen partij, is de strijd al beslecht. 21 maart 2025 krijgen we het verlossende antwoord.
Voor nu wens ik u vanuit een koortsig Curaçao een fijn carnaval toe (Felis Karnaval).