In de zondagse estafette-rubriek ‘Bericht uit…’ belichten columnisten uit de Caribische delen van het Koninkrijk bij toerbeurt de kanten van hun eiland waarvan zij vinden dat die de aandacht van alle koninkrijksburgers verdienen. Vandaag komt het bericht uit Curaçao.
Broken record
Door Raquel Weisz
Deze keer tijdens lunchtijd. Uitgerekend vandaag ben ik laat met het klaarmaken van mijn lunch, want m’n agenda is volgepland met meetings. Als eigen ondernemer werkzaam vanuit huis, begon ik hoopvol aan deze productieve dag. Druk in onderhandeling met een potentiële buitenlandse klant. En dan plotseling: NIETS. Wat??? Neeeeee, niet nu!!! En dan blijkt al snel dat er wéér sprake is van een black-out. De zoveelste stroomuitval dit jaar.
Vol ongeloof staar ik naar een zwart scherm. Dit kan niet waar zijn. Net nu we goed op weg waren om elkaar digitaal de hand te schudden. Vloekend en tierend pak ik m’n spullen bij elkaar. De koelkast kan nu ook niet meer open om te voorkomen dat alles bederft. Want ja, hoelang zal de black-out deze keer duren? Het kan zomaar dat we weer tien uur zonder stroom zitten.
Ik rijd naar een mall waar ze een generator hebben. De tent waar ik normaliter beland tijdens een stroomstoring is donker en warm. De groep obers zit aan de bar. Ze begroeten me met een glimlach: “Nee, hier ook geen stroom mevrouw. Vandaag zijn wij het licht.” Lachen om niet te huilen. Gelukkig vind ik een eethuisje waar de generator werkt en bestel m’n lunch.
Daar zit ik dan. M’n blikveld naar buiten gericht. Ik ben niet de enige die de weg heeft gevonden naar één van de weinige openbare plekken waar een generator de boel draaiende houdt. De parkeerplaats loopt vol. Vele lokale bewoners snellen zich naar de mall. Een mensenmenigte staat ondertussen buiten, druk bezig op hun mobiele telefoon, verbonden via wifi. Steeds meer mensen in werkkleding lopen voorbij. Zoveel bedrijven die hun deuren alweer noodgedwongen moeten sluiten. Niemand weet hoelang het gaat duren, maar inmiddels is wel bekend dat deze situatie niet in een uurtje verholpen zal zijn.
Ook vele ouders met kleine kinderen. En dan realiseer ik me dat ook de kinderopvangen hun deuren hebben gesloten. Dus ouders, wier werkgever wel een generator of zonnepanelen heeft, moeten op stel en sprong hun kinderen ophalen. En zo is de mall al gauw even vol zoals in de drukke decembermaand.
Rond 17.30 uur kondigen verschillende restaurants en de bioscopen aan deze dag niet meer open te gaan. Niet in staat om de vereiste voorbereidingen uit te voeren. Kortom, niet alleen de gehele middag verloren, maar ook een verloren avond voor vele bedrijven en ondernemers. En zo valt Curaçao tijdens een black-out in korte tijd als kletterende dominostenen om. Steen voor steen.
Uiteindelijk hebben de eerste wijken rond 18.00 uur weer stroom. We weten dat het uren zal duren voordat alle wijken weer op het net aangesloten zijn. De ervaring leert dat meerdere bewoners op extra kosten worden gejaagd door kapotte apparaten in huis en bedorven levensmiddelen. Samen met de misgelopen omzet en productiviteit op deze dinsdag moet de schade voor ons eiland in de miljoenen lopen. Tel hierbij op dat de grootste internetprovider er ook met grote regelmaat uitligt en het plaatje is compleet.
De digitale snelweg, waar Curaçao tegenwoordig ook overheen raast, komt regelmatig zonder stroom of internet hardhandig tot stilstand. Hoe willen we ooit een relevante rol gaan spelen in de innovatieve digitalisering? Of het paradijs worden voor digitale nomaden. Curaçao heeft grote dromen, maar houdt zichzelf klein.
Het lijkt een broken record. Zo’n langspeelplaat van vinyl, waarvan de naald blijft hangen tijdens het favoriete liedje. De ultieme droom van de naald is om alle oorstrelende deuntjes van de plaat ten gehore te brengen, maar het blijft vastzitten. En als wij de naald niet verplaatsen, zal deze voor eeuwig in herhaling vallen zonder ooit zijn droom te kunnen verwezenlijken.