Stelen mag niet. Dieven denken daar uiteraard anders over. Tenzij ze zelf bestolen worden. Kadushi was er deze week getuige van hoe zijn gastheer, de onbezoldigd CEO van deze site, uit zijn vel sprong bij de ontdekking dat een journalist op Curaçao weer eens een bericht had gecopypastet zonder het fatsoen op te brengen te vermelden dat DossierKoninkrijksrelaties de bron is. Het jatten van andermens werk – – inclusief eventuele spelfouten – is schering en inslag onder Caribische media. Sterker nog, geen dure redactie en toch volop kopij is voor een aantal juist een welbewust gekozen verdienmodel.
We hebben het niet over de Knipselkrant Curaçao. Die komt er – de naam zegt het al – rond voor uit artikelen van anderen van a tot en met z inclusief over te nemen. Helemaal zuiver is het niet, maar de Knipsel is tenminste nog zo flink de bron te noemen. Kom daar eens om bij – bijvoorbeeld – de Curaçao Chronicle. Die getroost zich nog wel enige inspanning door de buit langs Koekol Trensleet te halen wat dan wel weer soms tot komische verhaspelingen leidt.
Ook de ‘redactie’ van de ‘nieuwssites’ van ABC Onlinemedia maakt zich er makkelijk vanaf. Bonaire.nu, Curaçao.nu en Aruba.nu shoppen proletarisch tassen vol bij concullega’s. Zoals ook elk persbericht – zelfs als het commerciële kletskoek van een niet zo succesvolle ondernemer betreft – klakkeloos op het worldwide web wordt gekwakt. Tijd voor een journalistieke beoordeling is er niet, want te druk met argeloze middenstanders advertenties af te troggelen. Maar ere wie ere toekomt: de nuutjes zijn voor de op een Uruguayaanse hacienda residerende bedenkster een goudmijntje.
“Als je niks kunt, word je journalist”, heeft hoofdredacteur Herman Sandberg van het toen nog in aanzien staande Parool ooit gezegd (bron????: Wikipedia). Dus wat moet je met een onderbezette, van onderbetaalde stagiaires afhankelijke redactie als je elke dag opnieuw 20 lege pagina’s van linksboven tot rechtsonder of een website te vullen hebt? Dan kan de verleiding leentjebuur te spelen wel eens onweerstaanbaar groot zijn, zelfs voor de naar Caribische begrippen serieuze media.
Het zonder bronvermelding dupliceren van nieuwsberichten is een overtreding van het op de eilanden van toepassing zijnde auteursrecht. Daarin staat immers het volgende te lezen: “Als inbreuk op het auteursrecht op een nieuwsblad of tijdschrift wordt niet beschouwd het overnemen van daarin verschenen artikelen, berichten of andere stukken door een ander nieuwsblad of tijdschrift, mits daarbij het nieuwsblad of tijdschrift, waaruit zij overgenomen zijn, op duidelijke wijze genoemd wordt.”
Dus jatten mag van de wet, mits de dief er maar eerlijk bij vertelt van wie hij heeft gestolen. Hoe moeilijk kan het zijn? Maar het wordt natuurlijk pijnlijk als je ten overstaan van je (betalende) abonnees keer op keer moet bekennen dat copypasten je enige talent is. Dat hoeft overigens niet als het papegaaienvolk de gemiste primeurs in eigen woorden zou na vertellen, want dan mag het zonder bronvermelding. Maar kennelijk liever lui dan moe.
Vanwege het gebrek aan toezicht hoeft het dievengilde niet te vrezen voor bestraffing. Dus zal DossierKoninkrijksrelaties de meest bestolen bron van koninkrijksnieuws blijven, al zullen de kopijrovers vermoedelijk niet hun grijpgrage vingers aan deze column branden. Aangezien journalisten het (terecht) als hun dure plicht beschouwen misstanden aan het licht te brengen, doet het nogal hypocriet aan dat zij er zelf niet voor terugschrikken in het geniep collega’s te bestelen. En daarmee hun lezers tot helers en adverteerders tot medeplichtigen maken.
Kadushi is het buitenbeentje van DossierKoninkrijksrelaties.nl: een stekelige rubriek die soms wel eens ‘au’ kan doen.