In de zondagse estafette-rubriek ‘Bericht uit…’ belichten columnisten uit de Caribische delen van het Koninkrijk bij toerbeurt de kanten van hun eiland waarvan zij vinden dat die de aandacht van alle koninkrijksburgers verdienen. Vandaag komt het bericht uit Aruba.
Reflectie
Door Larissa de Cuba
We naderen zo langzamerhand weer het einde van het jaar. Degenen die Aruba kennen weten dat dit direct te merken is aan de enorme drukte op de wegen. Hoewel de drukte ook gedurende het jaar is toegenomen, wordt deze aan het einde van het jaar net een beetje erger. Je moet weer even wennen aan de hectiek en de drukke weekenden die voor de boeg staan. Het huis moet weer opgepoetst worden, hier en daar een likje verf, de kerstversieringen komen weer tevoorschijn en de dinertjes zullen zeker niet ontbreken. Daarnaast is het ook weer een periode voor bezinning, een moment van reflectie en rust. Dat hoop je in ieder geval, hoewel de carnavalsmuziek, die ook al draait, het beeld kan verstoren.
Dit laatste is een apart onderwerp waarover de meningen zeker uiteenlopen. Persoonlijk vind ik het veel te vroeg en verwacht ik pas na Kerst de carnavalsdeuntjes te horen. De realiteit is anders en er zijn zelf al pre-finales gehouden, nog voor de 11e van de 11e – de officiële start van de carnavalsperiode. Ik laat het mijn eindejaarsperiode niet beïnvloeden; de vrolijke (kerst)muziek van onze lokale ‘Grupo di Betico’ staat bij mij alweer aan.
Maar even terugkomend op de reflectie. Het lijkt er soms op dat wij op Aruba in onze eigen wereld leven. Een soort cocon waar het kwaad van de wereld geen bereik heeft. Wij houden ons niet bezig met het leed in de wereld. De oorlogen die zich afspelen en de dreiging van buitenlandse invloeden. Je kunt zeggen dat wij ons zelfs te weinig bezighouden met het leed op Aruba zelf. De mensen die nauwelijks rond kunnen komen en afhankelijk zijn van hulp van derden, de bijna onbetaalbare huizenmarkt, en de effecten in de toekomst van de beslissingen die volksvertegenwoordigers nu nemen. En ik wil hier zeker niet generaliseren.
De voorbereidingen voor het einde van het jaar brengen ook voor velen extra uitgaven met zich mee, of je het kunt veroorloven of niet. Wij staan op Aruba bekend om dag bij dag te leven, de zorgen die zijn voor later, wij sparen nauwelijks, maar lenen snel. Je kunt je afvragen hoe lang dat houdbaar is? Er komt een moment waarop de werkelijkheid voor de deur staat en er geen ontkomen is aan de consequenties van eerder genomen of niet genomen acties.
Persoonlijk probeer ik bewuster te leven, het beste te halen uit iedere dag. Na te denken over de gevolgen van mijn acties. En toch meer aandacht te besteden aan de medemens. Het kost soms niets, een goede daad of een vriendelijk woord van aandacht of advies kan al wonderen verrichten. Lief zijn voor elkaar is mijn motto en ik hoop op een of andere manier mijn steentje bij te dragen aan een betere samenleving. Ook bij mij is er ruimte voor verbetering, en juist daarom is een moment van reflectie geen luxe, maar noodzaak.