In de zondagse estafette-rubriek ‘Bericht uit…’ belichten columnisten uit de Caribische delen van het Koninkrijk bij toerbeurt de kanten van hun eiland waarvan zij vinden dat die de aandacht van alle koninkrijksburgers verdienen. Vandaag komt het bericht uit Sint Eustatius
Het geluk ligt van de weg af
Door Nicola Jaeger
Deze week hadden we het geluk een voor ons onbekend gebied te mogen verkennen. Na meer dan twee jaar op het eiland te hebben doorgebracht, was het bewandelen van obscure ‘paden’ een verfrissende ervaring. Temeer omdat Yoeri en ik mensen zijn die graag nieuwe ervaringen opdoen. En wanneer Yoeri na een tocht die eigenlijk meer bestond uit klimmen en balanceren op rotsblokken dan echt wandelen, vraagt of we nog een keer mee mogen, dan zegt dat wat.
We mochten Jobo, een van de rangers van STENAPA (St. Eustatius National Parks), en Eleanor, de Marine Park Manager, vergezellen om de nesten van de Roodsnavel Keerkringvogel (Phaethon aethereus) langs de Caribische kant van Pilot Hill te onderzoeken. Deze zeevogels verschijnen zelden in de buurt van land. Maar een derde van de wereldwijde populatie broedt op de Nederlands-Caribische eilanden Sint Eustatius en Saba. Zodra de jonge vogels, die overigens met een grijze snavel geboren worden, het nest verlaten, zullen ze ongeveer vier jaar op zee doorbrengen voordat ze terugkeren naar hun eiland om te broeden. In die tijd zal hun snavel van kleur veranderen.
Naast de rode snavel worden ze gekenmerkt door twee lange witte staartveren. Een zwarte balk loopt van de snavel over het oog naar de achterkant van de kop. Op afstand lijken ze volledig met witte veren bedekt te zijn, maar dichterbij wordt het duidelijk dat een aantal zwarte veren niet alleen de toppen van hun vleugels versiert, maar ook een mooi patroon op de rug van deze vogels weet te toveren. Als ze volgroeid zijn, bereiken ze een lichaamslengte van tussen de 46-51 cm. Dit kan verdubbelen als men de staartveren meetelt. De spanwijdte van deze iconische vogels kan oplopen tot een meter.
Tot nu toe hebben we Jobo alleen in actie gezien als de Iguana Whisperer. Nu bezoekt hij routinematig de broedgebieden langs de rotsen van de klif. Keer op keer roept hij weer ‘leeg’ naar Ellie, wat zij dan onder het betreffende nestnummer op haar notitieblad zet. Terwijl we de omgeving en de zee filmen, verschijnt daar de eerste Roodsnavel Keerkringvogel. Twee fregatvogels weten hem/haar echter de weg naar de kust af te snijden om het gevangen voedsel, dat voornamelijk uit vliegende vissen en inktvissen bestaat, te stelen. Hetgeen deze keer lukt.
Maar we hebben geen tijd om medelijden te hebben met de tropische vogel, want ineens roept Jobo dat er een ‘vogel’ op een nestplaats is aangetroffen. Nadat we in positie zijn gekomen, reikt hij met zijn handschoenen onder de rotsen. Onder luid protest komt er een volwassen exemplaar tevoorschijn. Beide geslachten wisselen elkaar af tijdens het broedseizoen dat ongeveer zes weken duurt.
Jobo geeft het ringnummer van de vogel door en laat vrolijk weten dat er ook een ei in het nest ligt. Nadat alle informatie is opgeschreven, kan de Keerkringvogel weer terug naar het nest in de klif. Nog tweemaal worden er vogels gevonden, maar geen ei. Op één locatie is het ei helaas uit het nest gerold en moet er nog een vogel geringd worden. Echter, het absolute hoogtepunt was de vondst van een kuiken!
Het grijze dons wappert in de wind en het kijkt enigszins verbaasd naar de extatische toeschouwers, die geen genoeg kunnen krijgen van zijn aanwezigheid. Jobo houd het kuiken zorgvuldig in de handen voor zijn borst. Vervolgens wordt het voorzichtig in een stoffen zak gedaan, zodat het gewogen kan worden.
Hoewel deze vogels nog niet als bedreigd zijn geclassificeerd en dus niet op de Rode Lijst van de IUCN staan, neemt de populatie gestaag af. Op de website legt STENAPA uit dat alle zeevogelpopulaties de afgelopen vijftig jaar met bijna 70% zijn afgenomen. Dit is de grootste achteruitgang van alle vogelgroepen wereldwijd. Die wordt in verband gebracht met overbevissing, vernietiging van leefgebieden, invasieve soorten, toenemende stormen en algemene vermindering van de beschikbaarheid van voedsel.
Wat kunnen de jonge vogels verwachten, wanneer ze na zo’n vier jaar terugkeren naar Statia? Nadat het kuiken weer veilig terug is geplaatst in het nest, haalt Jobo de ouder uit een andere stoffen zak. Hij strekt zijn armen uit om de vogel de kans te geven zonder obstakels op te stijgen. Zodra hij zijn handen opent, vliegt de Keerkringvogel de lucht in. Deze vogels kunnen tijdens het jagen, en ontwijken van fregatvogels, een snelheid van ongeveer 44 km/uur bereiken. Dit exemplaar wil waarschijnlijk deze ‘alien abduction’ zo snel mogelijk achter zich laten, maar keert terug naar het nest zodra we het pad vrijmaken. Wij zijn daarentegen enorm blij dat we dit hebben mogen meemaken.
Iedereen kent het gezegde ‘De reis is de bestemming’. Uiteraard resoneerde dit met al onze eigen reizen en verkenningen. Maar onlangs werden mijn ogen geopend toen ik een langere Engelse versie hoorde. Het hele leven is zo een reis. Vaak liggen de mooiste uitzichten, de diepste inzichten, de meest intense momenten en je eigen geluk ver weg van de straat. En soms zelfs in de lucht of de zee.