Door René Zwart
Niet iedereen op Bonaire is blij met het besluit van de regering het minimumloon en de uitkeringen in Caribisch Nederland per 1 juli naar het sociaal minimum op te trekken. De werkgevers verenigd in de Business Federation Bonaire hebben zichzelf tot slachtoffer uitgeroepen. Terwijl zij juist alle reden hebben de vlag uit te hangen. Het zou namelijk zo maar kunnen dat het bedrijfsleven het meest profiteert van de grote slag die de armoede in Caribisch Nederland – met dank aan de Commissie Thodé en een Tweede Kamer met late gewetenswroeging – wordt toegebracht.
De woordvoerder van de BFB reageerde mokkend op de bekendmaking vrijdag door minister voor Armoedebeleid Carola Schouten om het minimum loon – met een tussenstap op 1 januari – per 1 juli te verhogen naar 1.750 dollar. Daarnaast kondigde zij o.a. een verhoging van de kinderbijslag aan. Tevens wordt de rijkssubsidie op water, stroom en internet gecontinueerd en wordt geïnvesteerd in openbaar vervoer. Kortom, inwoners van Bonaire, Sint Eustatius en Saba hebben 14 jaar na deel te zijn gaan uitmaken van een van de rijkste landen in de wereld eindelijk uitzicht op een waardig bestaan.
Het mooie is dat er voor werkgevers op jaarbasis zo’n 9 miljoen euro beschikbaar is om de extra personeelslasten te compenseren die de verhoging van het minimumloon met zich meebrengt. Toch kruipen werkgevers in de slachtofferrol. De BFB heeft berekend dat sommige werkgevers – degenen die veel laagbetaald personeel hebben – er desondanks op achteruit zouden gaan. Op zichzelf valt dat niet uit te sluiten, maar de rekensom is niet compleet.
Waar de BFB (bewust?) geen rekening mee houdt, is dat er gelijktijdig met de verhoging van het minimumloon voor alle werknemers een belastingverlaging wordt doorgevoerd: de belastingvrije voet wordt fors verhoogd. De optelsom van een hoger minimumloon, hogere uitkeringen plus het belastingvoordeel geeft de koopkracht in de bijzondere gemeenten een enorme impuls. Ondernemers zullen hun omzet flink zien stijgen. Kassa, want in Caribisch Nederland bestaat niet zoiets als winstbelasting.
Hoewel supermarkten en winkels dus geen enkel steekhoudend argument hebben voor het verhogen van hun prijs, waarschuwt de BFB voor een loon-prijsspiraal. Vrees voor hogere prijzen is terecht. Niet vanwege de invoering van een sociaal minimum, maar vanwege het risico dat ondernemers de situatie misbruiken zoals ook is gebeurd toen Caribisch Nederland de Antilliaanse gulden verruilde voor de dollar. Waarmee het bedrijfsleven zijn eigen bijdrage leverde aan de toename van de armoede…
Werkgevers hebben nog veel meer om de ontwikkelingen toe te juichen. Minder werknemers zullen vanwege een te laag loon genoodzaakt zijn er een tweede baan op na te houden. Die hoeven na 1 juli hun energie niet langer te verdelen over twee jobs. Bovendien heeft het bedrijfsleven onmiskenbaar baat bij een samenleving die zich minder zorgen hoeft te maken of er genoeg geld is voor boodschappen. Zo kent de maatregel alleen maar winnaars, met misschien alles meewegend de werkgevers voorop.
Het is ze gegund, maar dan moeten ze wel per omgaande ophouden met zeuren. En met vakbonden en de consumentenbond Unkobon om tafel te gaan om de eventuele onbedoelde nadelige effecten van de operatie in kaart te brengen en oplossingen te bedenken. Ook het kersverse Bestuurscollege wacht een belangrijke taak: voorkomen dat ondernemers dubbel profiteren door stiekem hun prijzen te verhogen.