Fronsende wenkbrauwen alom dat Curaçaos minister-president Gilmar Pisas geen deel uitmaakte van de Koninkrijksdelegatie bij de jongste Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. Op het wereldtoneel presenteert het Koninkrijk zich graag als One Kingdom, four countries, maar bij het traditionele fotomoment werd de gastheer, secretaris-generaal António Guterres, afgescheept met slechts drie premiers. Onbekend is hoe die het gênante ontbreken van hun spijbelende ambtgenoot hebben verklaard. Ze konden moeilijk liegen dat die druk doende was het pensioen van 30.000 Ennia-klanten te redden, want dat laat de minpres aan Nederland over.
De kwisvraag Waar was Pisas dan wel? is inmiddels beantwoord. Hij had belangrijkere zaken aan zijn overbelaste hoofd. Namelijk het kopen van een bordeel. Met 8 miljoen gulden belastingcenten in de broekzakken gepropt, sloeg de gewezen veldwachter zijn slag bij de veiling van het grootste openluchtbordeel van de Cariben, Campo Alegre. Met één klap-van-de-veilinghamer rekende hij af met de kritiek van vriend en vijand dat hij niet de snuggerste zou zijn. Hij overtroefde immers mooi een gehaaide Nederlandse projectontwikkelaar èn een mysterieuze Chinese ‘investeerder’.
Ja, onze Pik kun je dus gerust om een boodschap sturen! Welke regeringsleider kan hem nazeggen in het rijke bezit te zijn van 150 peeskamertjes en een twintig meter hoog vijgenblad? Glimmend van trots nam Pisas de eigendomspapieren uit handen van de notaris in ontvangst. Des te kouder moet de douche hebben gevoeld waarop de gemeenschap hem trakteerde. Geen loftrompetgeschal, maar een digitale tsunami van verontwaardiging was zijn deel.
Waarom moest hij ook zo nodig zelf naar de veiling gaan? Geen zichzelf respecterende bestuurder zou, hoe ijdel ook, het in zijn bolle kop halen in het bijzijn van camera’s de portemonnee te trekken voor een hoerenkast. Daar heb je gemachtigden voor die heel discreet namens een onbekende opdrachtgever handelen. Het aankopen van Campo Alegre was bovendien niet eens zijn eigen idee. Stel je voor: Pisas die een idee heeft, dat zou nog eens breaking zijn.
Uiteraard kwam het plannetje uit het brein van minfin Javier Silvania, de hofnar van Forti en sinds kort onbezoldigd (?) ambassadeur van de gokmaffia. Hoewel die zijn baas wel vaker voor de bus gooit, haastte hij zich dit keer – natuurlijk via Facebook – het voor het geplaagde opperhoofd op te nemen. De aankoopsom wordt teruggestort in het criminaliteitsfonds zodat de minister van Justitie de strijd tegen de criminaliteit kan opvoeren, probeerde Silly Sil het publiek op de mouw te spelden.
Waarom zo’n rare omweg als dat ook op een reguliere manier had gekund via de landsbegroting. In dat geval hadden de Staten nog de keuze gehad die 8 miljoen gemeenschapsgeld aan misschien nog wel veel urgentere zaken te besteden. Bijvoorbeeld het (door de overheid) zwaar verwaarloosde onderwijs of het financieel op sterven na dode ziekenhuis. De grote vraag is wat de overheid met het ‘resort’ wil. Een van de opties is het in erfpacht te geven, mogelijk aan een investeerder die Campo Alegre in oude luister herstelt.
Daarmee lost regeringspartij MFK een belofte in waaraan zij haar klinkende verkiezingsoverwinning mede heeft te danken. Op voorhand heeft het kabinet al duidelijk gemaakt prostitutie te blijven gedogen. De grond heeft tenslotte een recreatieve bestemming… Maar Campo was, anders dan de naam doet vermoeden, niet alleen een kamp van (eenzijdig) plezier. Het verdienmodel bestond uit het uitbuiten van meisjes en vrouwen uit arme landen in de regio. Het was tevens dekmantel voor drugs- en mensenhandel en God weet wat nog meer aan duistere zaken.
Bizar dat de regering van een land dat nog dagelijks de pijn voelt van koloniale overheersing de rode loper uitrolt voor georganiseerde slavernij.
Toch kan Pisas ook op bijval rekenen. Bijvoorbeeld van Sint Maartens voormalig minister van Justitie Roland Duncan. Die complimenteerde Curaçao met een very good and lucrative investment. Hij kan het weten als exploitant van een hoerenkot in Philipsburg die in 2016 bovendien urenlang is verhoord (maar nooit is vervolgd) voor zijn vermeende rol bij de handel in werkvergunningen voor illegaal binnengesmokkelde prostituees.
Kadushi is het buitenbeentje van DossierKoninkrijksrelaties.nl: een stekelige rubriek die soms wel eens ‘au’ kan doen.