In de zondagse estafette-rubriek ‘Bericht uit…’ belichten columnisten uit de Caribische delen van het Koninkrijk bij toerbeurt de kanten van hun eiland waarvan zij vinden dat die de aandacht van alle koninkrijksburgers verdienen. Vandaag komt het bericht uit Sint Eustatius.
And then along comes Smokey
Door Nicola Jaeger
Triggerwaarschuwing: dit is een liefdesverhaal. Dus voor iedereen die op zoek is naar droevig nieuws, drama of wanhoop: blijf lezen. Want zo is het allemaal begonnen. “Life is what happens when you are busy making other plans“, zong John Lennon in Beautiful Boy (Darling Boy) in 1980. Hij had zelf vast ook andere plannen dan later datzelfde jaar vermoord te worden.
Begin 2021 zocht ik naar een uitweg. Nee, niet uit het leven, zelfs niet uit Statia, maar uit een zeer vervelende werkomgeving. Waar algemene negativiteit de toon zette om de dag mee te beginnen. Hetgeen dan gedurende de dag uitgroeide naar meer gericht bitching, om vervolgens te culmineren in onbetaalde overuren die bijna iedere aanwezige werknemer verdronk in alcohol.
Ik had wanhopig behoefte aan wat positieve vibes en een ander doel in mijn leven – hoe klein dan ook – om al die dagelijkse drama’s tegen te gaan. Maar wat? Na enige reflectie kwam ik tot de conclusie dat ik rust vind in de natuur; ik krijg energie van betekenisvolle relaties; ik verspreid graag vreugde. Vanzelfsprekend ben ik toen naar het plaatselijke dierenasiel gegaan voor mijn eigen redding.
Daar was ze, in de zon zittend kijkt ze direct in mijn ziel: Smokey. Ik liep met haar, ik knuffelde haar en was blij te zien dat ze als enige van een groep van acht honden, geduldig wachtte tot de bak met haar eten op de grond stond. Nadien vernam ik dat ze een pitbull-mix was. Ik verliet het asiel om Yoeri alles over haar te vertellen.
Vanaf dat moment kwamen we om de andere vrije dag helpen in het asiel. Nadat mijn blue bead ons uit de miserabele werksituatie had geholpen, braken turbulente, interessante en ook uitdagende tijden aan. Maar ongeacht de ups en downs, één namiddag per week zouden we er zijn om te genieten van de liefde en het geluk die onze viervoeters zo vrijelijk geven.
Onlangs las ik over onderzoek waarin werd gesteld dat het aaien van honden gezondheidsvoordelen voor mensen heeft. Nancy Gee, een professor in de psychiatrie en directeur van het Center for Human-Animal Interaction aan de Virginia Commonwealth University, verzamelde bewijsmateriaal dat aantoont hoe de niveaus van het stresshormoon cortisol bij mensen dalen na slechts 5 tot 20 minuten interactie met honden, zelfs in het geval dat het niet hun eigen huisdier is. Bovendien konden ze een toename van oxytocine zien, een bindingshormoon waardoor we ons goed voelen. Graag hadden we Smokey meteen meegenomen, maar we wisten dat dit niet het juiste moment voor ons was om een hond te adopteren.
Op een dag kwamen we vier honden van een kennel ophalen voor een dagje uit bij ons thuis. Hier kunnen ze naar hartenlust spelen, rennen en met alle zintuigen de enorme tuin verkennen. Vreemd genoeg was Smokey niet in de kennel met de anderen honden. Ze bleek de nacht ervoor meerdere diepe wonden te hebben opgelopen. Niemand snapte er iets van, aangezien alle andere honden in orde waren. En hoewel Smokey een vredig karakter heeft, zou geen andere hond in deze kennel het in zijn kop halen haar aan te vallen.
Meestal “riep” ze ons naar haar kennel toe om geaaid te worden. Die dag slaagde ze er niet eens in haar hoofd op te tillen in de eenzame nachtkennel waar ze voor herstel zat ingesloten. Toen we aan het einde van de dag de andere honden afzetten, stond ze bij de hek. Ze maakte geen enkel geluid. Ze bewoog niet eens. Ze keek ons gewoon smekend diep in de ogen.
We namen haar mee naar huis met het plan haar te verzorgen en te koesteren tot ze genezen zou zijn. Maar toen die tijd kwam, had ze zich al volledig in ons hart geworsteld. Nadat ik een mentaal moeilijke periode had doorgemaakt, zei ik tegen een vriendin en mede-Smokey-liefhebber: „Ik weet niet meer wie nou wie heeft gered.”
Nu maakt ze deel uit van onze familie en hoeft ze zich geen zorgen meer te maken. Uiteindelijk is er nooit het “juiste” moment om een gezin te starten. „Het leven is wat er gebeurt als je bezig bent met het maken van andere plannen.“ Geniet ervan!
__________________________________________Smokey________________________________________
Nb: Ga dus naar je lokale dierenasiel. Allemaal hebben ze vrijwilligers nodig. Let op: als je ooit een van de dieren mee naar huis neemt, kan dit het begin zijn van een nieuw liefdesverhaal.
Bij St. Eustatius Animal Welfare Foundation staat een vrolijke bende honden klaar om geadopteerd te worden. De adoptiekosten van $ 70 zijn inclusief ontworming, twee vaccinaties, een microchip en sterilisatie/castratie. Voor honden die naar Europa gaan, is er nog eens $ 20 voor één inenting tegen hondsdolheid. Bied een forever-home voor twee honden voor slechts $100 (plus hondsdolheidsenting). Je moet een veilig omheinde tuin hebben.
Contact: https://seawf.com via +599 318-1102 (telefoon of Whatsapp) of contact-us@seawf.com. In bepaalde gevallen is er ondersteuning voor adopties buiten het eiland, inclusief transport naar Europa of Noord-Amerika (Bron SEAWF).