Door Ursell Arends
Wij hebben een probleem. Aanzet tot haat is in de politieke pers van Aruba aan de orde van de dag. Rancune wordt dagelijks en met toewijding bij het publiek bezorgd. Geen discussie, geen nieuws, maar continu bitterheid tegen politieke opponenten. Dit begint onrustbarende vormen aan te nemen.
Op de sociale media worden bijna dagelijks agressieve berichten aan mij gericht. Ik heb het niet over verschillen van mening, maar om teksten beladen met haat waarin ik nog net niet met geweld wordt bedreigd. Die kwaadwillige berichten worden dagelijks in de politieke pers gekoesterd. In de ochtendbladen wordt de waarheid moedwillig en met een korreltje nijd vertekend. Dat fake news wordt ’s middags het onderwerp van de dag op in politieke radioprogramma’s. De bevolking luistert dagelijks twee uur lang naar uitzendingen waarin een fout verhaal krijsend en spottend, schreeuwend en ophitsend verder wordt verspreid. Zo muteert fake news in haat. Een tweede dosis van dat radiospektakel wordt voor de goede orde in de namiddag uitgezonden. Gezonde politieke discussie word vervangen door haatdragend discours wat vervolgens belandt op de sociale media. En dit gebeurt dagelijks.
Dit is een formule waar Goebbels en Radio RTLM Rwanda trots op zouden zijn. Maar, wanneer slaat hier dan de vlam in de pan? Wanneer wordt haat geweld? Dat zal op Aruba haast niet gebeuren. Dat zeg ik dan met hoop, doch zonder overtuiging. Politiek geweld is in onze geschiedenis niet onbekend. En toch staan we het toe dat quasi-journalisten met vuur spelen. Onder het mom van vrijheid van de pers halen zij iedereen door de modder, niet alleen politici. Welwillende burgers worden met naam en toenaam aangerekend en afgerekend. Hun familieleden worden giftig aangevallen. Maar tegen die radiomakers en schrijvers is weerwoord vrijwel onmogelijk omdat iedereen zich ervan bewust is dat deze figuren bij hun publiek het laatste woord zullen hebben.
Dit is dus niet alleen ‘mijn’ probleem. Het raakt onze rechtsstaat omdat ook de hoeders van de openbare orde op Aruba aanhoudend worden belasterd. Wat kunnen wij dan hieraan doen? Vanuit het strafrecht kunnen wij vooralsnog weinig verwachten omdat het kalf nog niet verdronken is. Moeten wij soms de handdoek in de ring gooien? Ingaan op hun directe of indirecte verzoeken voor (reclame en PR) geld zal hun ophitsende toon doen veranderen. Dit zijn maffia-achtige praktijken waar ik niet aan meedoe.
Wat kunnen wij doen? De touwtjes zijn in handen van onze medeburgers. Als het publiek het gevaar inziet dan kan het medeverantwoordelijkheid neerleggen bij de bedrijven die dit soort gedrag financieren. Let op de namen van de geldschieters, de namen van de bedrijven die hun reclames bij deze media plaatsen. Haat is misschien goed voor de ratings en dus voor de publiciteit van hun producten, maar het is verderfelijk voor onze samenleving. Zakenlui en politici die dit gedrag financieren, profiteren mee van de schade die ons samenleving wordt aangedaan.
Tot slot wil ik een waarschuwing van Voltaire aanhalen: “He who can make you believe absurdities can make you commit atrocities”.
Ursell Arends is voor de partij RAIZ minister van Transport, Integriteit, Natuur en Ouderenzaken in het kabinet Wever-Croes II.