In de zondagse estafette-rubriek ‘Bericht uit…’ belichten columnisten uit de Caribische delen van het Koninkrijk bij toerbeurt de kanten van hun eiland waarvan zij vinden dat die de aandacht van alle koninkrijksburgers verdienen. Vandaag komt het bericht uit Sint Eustatius.
Geen schijn, maar gewoon zijn
Door Nicola Jaeger
“Al je wandelvideo’s zijn enorm mooi, maar hoe zit het met de stranden?” vroeg een van mijn Duitse vrienden onlangs. Tja, stranden zijn een ding hier op Statia. Wind en golven blijven aan de Caribische kant het zand verschuiven. De Atlantische Oceaan wordt over het algemeen als te wild beschouwd om te zwemmen. En dan zijn er rotsachtige baaien die af en toe met wat zand bedekt zijn.
Ook al houden we van strandwandelingen, dieren observeren en simpelweg genieten van de rust en ruimte, de stranden op Sint Eustatius lijken niet op de typische witte Caribische stranden die de meesten in gedachten hebben. Donker zand van vulkanische oorsprong dat met wat helder koraalzand krachtig door elkaar gemixt is. Tinten en patronen variëren het hele jaar door, net als de breedte van de stranden. We houden van deze constante verandering. Maar het mooiste is dat we Zeelandia en de aangrenzende baaien grotendeels voor onszelf hebben.
We genieten van de natuur. Als we door het ondiepe water langs de kustlijn waden, vergezelt een reiger ons af en toe. Pelikanen glijden rustig over ons heen, maar duiken pijlsnel de zee in om vis te vangen. Fregatvogels proberen de vangst te stelen van kleinere zeevogels. Caribische sterns en roodsnavelkeerkringvogels broeden in kleine holen langs de kliffen.
Maar ons natuurparadijs is in gevaar. Studies hebben aangetoond dat deze vogels steeds verder de zee op moeten om voedsel te zoeken. Hierdoor blijven hun eieren en kuikens langer onbeheerd en neemt de sterfte toe. Mocht het primaire voedsel schaars worden, dan vallen veel vogelouders in andere delen van de wereld terug op wat er op het strand en de waterlijn te vinden is. Helaas is dit veelal vuilnis. Als het plastic hun organen niet gelijk kapot maakt, zullen deze vogels uiteindelijk sterven van de honger met magen vol afval.
Daarom wil ik alle lezers en strandbezoekers vragen om in ieder geval hun eigen afval mee terug te nemen. Beter nog, pak gewoon een paar extra flessen, tassen of verpakkingen. Ik neem altijd een tas mee om op de terugweg het strand een beetje schoon te maken.
Het afval dat met de zee aanspoelt, is immers ook door de mens gemaakt. Stranden op verlaten eilanden zijn volledig overladen met plastic. Afhankelijk van het materiaal duurt het tientallen jaren tot meerdere eeuwen om in microscopisch kleine stukjes af te breken. In de tussentijd zullen de kleine stukjes plastic het zand op het strand opwarmen.
Dit is wellicht wat onbehagelijk voor onze blote voeten, maar het vormt een reële bedreiging voor zeeschildpadden. Tot nu toe komen er, afhankelijk van het seizoen, twee tot drie verschillende soorten zeeschildpadden naar Statia om hun eieren te leggen. De temperatuur van de nesten bepaalt het geslacht van de dieren. Naarmate de temperatuur stijgt, worden er steeds meer vrouwelijke schildpadden geboren, wat de toch al bedreigde diersoort extra onder druk zet.
Micro plastic warmt niet alleen de stranden op, ze komen ook in de voedselkringloop terecht. Plastic wordt deze dagen gevonden in allerlei soorten zeedieren en ook in ons mensen, diep in longweefsel, bloed en moedermelk. Op Sint Eustatius ligt helaas niet alleen afval op het strand, het wordt óveral gedumpt en/of achtergelaten. De loslopende koeien, schapen en geiten knabbelen steevast van het plastic buffet. Maar dit is een ander verhaal.
Terugkomend op de oorspronkelijke vraag, nee, Statia heeft geen ansichtkaartwaardig Caribisch strand. Toch betovert Zeelandia ons altijd met zijn wildheid en dieren. Aan de Caribische kant gaan we zwemmen, snorkelen, duiken of gewoon de dag laten eindigen terwijl de zon in zee zakt. Hoewel ik haar hiervan veel video- en fotomateriaal heb gestuurd, zal mijn vriendin ons niet gaan bezoeken. En dat is okay. Ik wil haar tenslotte niet met valse beloftes naar het eiland lokken.