In de zondagse estafette-rubriek ‘Bericht uit…’ belichten columnisten uit de Caribische delen van het Koninkrijk bij toerbeurt de kanten van hun eiland waarvan zij vinden dat die de aandacht van alle koninkrijksburgers verdienen. Vandaag komt het bericht uit Saba.
Zomaar een dag : Zondag
Door Anton Hermans
Vandaag is het zondag … oh ja en Vaderdag, ook op Saba. Ook dit jaar hebben mijn kinderen weer iets fantastisch gemaakt en ook dit jaar heb ik het uitgangspunt dat het niet uitmaakt dat het cadeautje lelijk, onpraktisch of onbeholpen is.
Niet veel mensen weten trouwens dat de gedachte achter Vaderdag is geïntroduceerd door Sonora Smart Dodd in 1909. Ze wilde haar vader, een veteraan uit de Amerikaanse Burgeroorlog, eren die bij de geboorte van zijn zesde kind weduwnaar was geworden. Zij wilde zijn kracht en doorzettingsvermogen onder de aandacht brengen. Ze was hiervoor geïnspireerd door de Moederdag die een jaar daarvoor was ingesteld. Ter info: Moederdag vindt haar oorsprong in de Mother’ Day Work Club die opgezet was om voedsel en medicijnen voor hulpbehoevende moeders te verzamelen. Maar genoeg over Moederdag. Vandaag staan de vaders in het zonnetje.
Over zonnetje gesproken, we zullen na het ontbijt lekker naar het strand gaan. Aangezien Well’s Bay weer eens natuurlijk strand heeft is de keuze naar welke zwemplek we zullen gaan, snel gemaakt. Normaal gesproken heeft Well’s Bay geen strand en bestaat de waterlijn uit rotsen, zowel op het ‘strand’ als in het water. Of het zand er is (of niet) hangt af van de northerly swell.
Boven het strand is er een gigantische rotswand. Mocht je verkoeling willen en dan van de schaduw van deze rotswand gebruik willen maken, is dat niet aan te raden. Regelmatig vallen kleine steentjes en zo af en toe een grotere steen naar beneden. Die wil je niet op je hoofd krijgen.
Als we naar het strand gaan dan worden heel simpel de handdoeken in een big shopper gegooid, waterflessen gevuld, iedereen slippers aan en klaar. Geen goed gevulde picknick mand nodig om tijdens het verblijf op het strand ‘in leven blijven’. Hooguit wat fruit. De weg naar het strand van Well’s Bay is steil en op de weg liggen diverse stukken rots die naar beneden zijn gevallen. Ondanks het pompend remmen ruiken we de remschijven als vanouds en zijn we blij als we weer de tocht naar beneden veilig hebben afgelegd.
We rijden het laatste stukje achteruit om straks makkelijker weg te kunnen rijden. In de achteruitkijkspiegel doemt de enorme steile rotswand van Well’s Bay op, maar ook het donkere (bruine) zand. De kinderen vliegen de auto uit en verdwijnen in de – nu- rustige zee. Well’s Bay is een baai waar ook heftige en grote golven voorkomen.
Terwijl mijn kinderen genieten van de ochtendzon, geniet ik van het niets doen. Het is mooi op het strand. Mijn telefoon ligt nog in de auto, er is immers toch geen bereik. Ik zit eenzaam op het zand en denk aan vroeger, toen we met de familie ook wel eens dagje strand deden, zoals bijvoorbeeld naar Zandvoort, Bloemendaal of Scheveningen. File, parkeren, en voor een half uur gaan we niet zo lang in de auto zitten.
Na ruim 45 minuten geven de kinderen aan weer klaar te zijn en gaan we op huis aan.