In de zondagse estafette-rubriek ‘Bericht uit…’ belichten columnisten uit de Caribische delen van het Koninkrijk bij toerbeurt de kanten van hun eiland waarvan zij vinden dat die de aandacht van alle koninkrijksburgers verdienen. Vandaag komt het bericht uit Sint Eustatius.
Wandelen en dansen op de slapende vulkaan
Door Nicola Jaeger
Vandaag is onze grote wandelfinale. Sinds maart filmen en fotograferen we met ons bedrijf Devocean Pictures alle wandelroutes in het Quill National Park voor de St. Eustatius Tourism Development Foundation. Onze favoriet tot nu toe is Mazinga Trail, die naar het hoogste punt van de slapende vulkaan op 601 meter leidt, onmiddellijk gevolgd door de Panorama Trail.
Beide paden leiden langs de rand van de krater en hebben ons betoverd met hun hoge biodiversiteit. Olifantenoren, lianen, epifyten en boombaardkorstmos en andere mossen maken er een sprookjesachtig landschap van. Roodbuik-racerslangen, hagedissen, heremietkreeften en tal van vogels kruisen je pad. Bovendien zijn er meerdere uitzichten en in ieder geval is er de mogelijkheid op een lekker briesje.
Acht jaar geleden was de Crater Trail nog de favoriet van Yoeri en mij. Het is een bijzondere ervaring om af te dalen in een krater met een regenwoud in pocketformaat, waarin de hoogste boom van het Koninkrijk der Nederlanden staat. Volledig afgesloten van het omliggende eiland, voelt wandelen op het Crater Trail nog steeds als een reis terug in de tijd. Helaas ziet het er naar uit dat kippen en geiten zich vandaag de dag definitief in de vulkaankrater hebben gevestigd. Die veroorzaken aardig wat schade aan de biodiversiteit van dit kleine stukje regenwoud.
Deze zondag wandelen we rond de slapende vulkaan. Hoewel we het zuidelijke deel van Around the Mountain al hebben gefilmd, is het zinvol om de berg in zijn geheel rond te gaan. Omdat het noordelijke deel langer en inspannender is. Deze beoordeling wordt bevestigd door de Hiker’s Guide van STENAPA, waarin zowel het noorden als het zuiden als moderate worden aangegeven.
Wellicht verdubbelt zich twee keer moderate tot eenmaal moeilijk? Zo hebben wij tenminste de gehele route van Around the Mountain ervaren. Acht jaar geleden heb ik Yoeri kunnen overhalen om samen met mij het pad te bewandelen, waarschijnlijk alleen vanwege het label ‘moderate’. Omdat de Quill Trail naar de rand van de krater, die we goed kenden, ook als moderate werd beschouwd, besloot Yoeri op slippers rond de vulkaan te lopen.
Dat ging redelijk goed totdat het pad in het noordelijke gedeelte van deze route steeds slechter te zien werd, en we een aantal keren verdwaalden in het bos. De losse bladeren maakten het niet alleen moeilijk om het pad te blijven volgen, maar bedekten ook nog eens de boomwortels en rotsen, waardoor uiteindelijk een van zijn slipperzolen afbrak. Ik weet niet meer hoeveel uren de weg terug ons destijds heeft gekost, maar ik hoor hem nog vloeken.
Dat weerhield me er echter niet van om in februari tezamen met mijn 75-jarige moeder deze route weer te lopen. Helaas nam ik op een moment een verkeerde afslag omdat ik afging op mijn geheugen van acht jaar geleden, in plaats van op een kaart te kijken. Daarbij zijn de paden nu veel beter gemarkeerd. St. Eustatius National Parks (STENAPA) heeft de afgelopen maanden veel materiaal en energie in deze taak gestoken. Uiteindelijk waren we zeven uur onderweg.
Vandaag hadden we bezoek van een vriendin, die claimde in slechts twee en een half uur om de vulkaan heen gelopen te zijn. Het handelde zich hierbij waarschijnlijk om een sportieve uitdaging. In zo’n tempo vallen uitzichten en natuurimpressies onvermijdelijk buiten de boot. Maar goed, iedereen heeft andere prioriteiten en moet doen waar hij/zij zelf het meeste plezier aan heeft.
Een lokale wandelgroep, die we onlangs mochten filmen op de zuidelijke route, zette tijdens het wandelen gewoon lekker de muziek aan om vrolijk te dansen op de vulkaan. Wel droegen ze allemaal stevige schoenen. Yoeri vandaag de dag ook!
Op welke manier je de Quill ook ervaart, het zal altijd een speciale magie uitstralen, die ons allen zal helpen onze batterijen weer op te laden. Dat is het geschenk van de natuur. Wij zullen langzaam, heel langzaam lopen, want het vinden van interessante onderwerpen en filmen van mensen kost veel tijd. Omdat de wandeling met mijn moeder zo lang duurde destijds, hebben we het Koninklijke bezoek aan Statia helaas gemist. Ook al waren wij beiden vanaf het begin niet zo geïntresseerd in dit event, nu hadden we een geldig excuus.
Duitse barbaren …
PS: Met de Bird, Couchar en Historical Trail zijn er ook mogelijkheden voor onervaren wandelaars om de Quill te verkennen.