Aruba Curacao

COLUMN – Sinterklaas bestaat

“Sinterklaas bestaat en daar zit ie”. Iconische woorden van toenmalig VVD-leider Hans Wiegel tijdens een verkiezingsdebat terwijl hij wees naar zijn rivaal, PvdA-leider Joop den Uijl. Het is alweer eventjes geleden (1972), maar Kadushi (ook niet meer zo piepjong) moest er aan denken toen het kabinet Rutte deze week bekend maakte 200 miljoen dure euro’s cadeau te doen aan Curaçao, Aruba en Sint Maarten: Sinterklaas bestaat en is lid van D66. Eerst was het staatssecretaris Van Huffelen die zonder voorwaarden 120 miljoen transfereerde naar diepe zakken aan de overzijde en nu doet minister voor (niet van, want een beetje pret-minister) Klimaat en Energie Jetten daar nog een schep van 200 miljoen bovenop.

Het door de Nederlandse belastingbetaler zuur verdiende geld is bestemd voor versterking van de economie en de energietransitie. Zijn dat niet typisch landsaangelegenheden waarvoor de eigen regeringen en parlementen zelf ruimte horen te maken in hun begroting? Want roepen ze niet te pas en nog veel vaker te onpas: “Wij zijn autonome landen en dus hoort Nederland zich niet te bemoeien met onze landsaangelegenheden!” En gelijk hebben ze: het is nogal koloniaal om honderden miljoenen op te dringen voor iets waar de politici in Willemstad, Oranjestad en Philipsburg zelf geen cent voor over hebben. Minstens zo koloniaal is het om als land dat zo trots is op zijn autonomie die miljoenen wel te accepteren.

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de cheque van 200 miljoen niet alleen door Jetten is ondertekend. De echte minister van Economische Zaken en Klimaat Adriaansens heeft dat ook gedaan. Dat is opmerkelijk, want de dame in kwestie is van de VVD. Die partij plaatste onlangs nog grote vraagtekens bij de 120 miljoen waarmee de stas strooide. Het is ook niet zo dat de Nederlandse overheid zwemt in het geld. Na vette jaren (volgend op een periode van kaalslag met dank aan de firma Rutte en Co die de sloopkogel los liet op tal van sociaalmaatschappelijke voorzieningen) wachten nieuwe bezuinigingen. Terwijl schuldhulpverleners en voedselbanken nu al overuren draaien.

Natuurlijk is en blijft Nederland poepierijk vergeleken met veel andere landen. En natuurlijk is vrijgevigheid een mooie eigenschap. En natuurlijk ben je niet barmhartig omdat je een bedankje terug verwacht. Maar om dik 300 miljoen in een black box te stoppen? Daarvoor moet je een wel heel rake klap van de molenwiek hebben gehad. De regeringen van de CAS-landen hebben zelden iets nuttigs gedaan met Nederlandse giften. In elk geval niet op een manier waarvan de burgers hebben meegeprofiteerd. Tenzij het family & friends waren.

Het kabinet Rutte breekt een belofte die het in 2010 deed aan de Nederlandse bevolking. In ruil voor het kwijtschelden van enkele miljarden aan Antilliaanse overheidsschulden, zou de geldkraan richting de autonome landen van een slot worden voorzien, behoudens wat nodig is voor defensie en rechtshandhaving om het boeven niet al te gemakkelijk te maken. En voor noodsituaties, zoals na orkaan Irma en de pandemie. Maar de coronacrisis niet meegerekend hebben de landen zich alweer diep in de schulden gestoken. Veel dieper overigens dan nodig als de lokale belastingen niet selectief zouden worden geïnd. Kennelijk wordt er op gezinspeeld dat Den Haag toch wel weer bijpast.

Alsof dat nog niet reden genoeg is voor Nederland de hand een keer op de knip te houden, moet het zich intussen laten welgevallen vanuit de Cariben met regelmaat voor alles wat mooi en vooral lelijk is te worden uitgemaakt. En ervan te worden beticht zich met landsaangelegenheden te bemoeien. Geld geven is ook bemoeien, maar dat wil vooralsnog niet tot D66 doordringen dat last lijkt te hebben van een schuldgevoel voor een tijd toen de partij nog helemaal niet bestond. Terwijl de democraten er wel bij waren toen de Nederlandse politiek in 2010 nog een tweede plechtige belofte deed.

De nieuwe landgenoten in de bijzondere gemeenten Bonaire, Sint Eustatius en Saba konden rekenen op een gelijkwaardige behandeling. Daarvan is, weten we bijna 13 jaar later, beschamend weinig terechtgekomen. Als je als Rutte IV dan kennelijk toch geen raad weet met 300 miljoen, besteed het dan waar het noodzakelijk, nuttig en welverdiend is: aan de invoering van een sociaal minimum in Caribisch Nederland en het wegwerken van andere urgente achterstanden.

Voor een kabinet van 20 (!) ministers en 9 staatssecretarissen, dat leunt op 140.000 rijksambtenaren, een horde consultants en nog wat slimme onafhankelijke raadgevers zoals de Nationale Ombudsman en de Algemene Rekenkamer, mag het toch niet te veel gevraagd zijn om voor zegge en schrijve 30.000 niet veeleisende landgenoten een fatsoenlijk sociaal vangnet in elkaar te timmeren. Maar voor La Huffelen is dat te simpel geredeneerd, want oh oh, wat is het toch complex, verzette ze zich deze week in de Tweede Kamer tegen een motie van GroenLinks waarin de regering niet meer wordt gevraagd alles op alles te zetten de Caribische landgenoten per 1 januari een bestaansminimum te bieden.

Als je als kabinet niet eens die geringe uitdaging wil aangaan, ben je wel heel erg uitgeregeerd. Maar dat wisten Groningers, boeren, klimaatactivisten, gedupeerden van het kindertoeslagenschandaal, woningzoekenden etc.etc. al veel langer.

Kadushi is het buitenbeentje van DossierKoninkrijksrelaties.nl: een stekelige rubriek die soms wel eens ‘au’ kan doen.

error: Deze inhoud mag niet gekopieerd worden.