In de zondagse estafette-rubriek ‘Bericht uit…’ belichten columnisten uit de Caribische delen van het Koninkrijk bij toerbeurt de kanten van hun eiland waarvan zij vinden dat die de aandacht van alle koninkrijksburgers verdienen. Vandaag komt het bericht uit Sint Maarten.
Een politiekgevoelige periode
Door Terrance Rey
Paradoxaal genoeg is de politiek op Sint Maarten een zeer belangrijke factor die bijdraagt aan het raadsel dat Sint Maarten is. Het was onvermijdelijk om ooit in mijn columns het onderwerp politiek te bespreken. Onvermijdelijk omdat de politiek op Sint Maarten ook een fundamenteel onderdeel is van de enigma dat Sint Maarten zo raadselachtig en gelijktijdig hoogst frustrerend maakt.
Politiek is zo eenvoudig, maar toch buitengewoon gecompliceerd en complex op Sint Maarten. Neem bijvoorbeeld het hele debat over ‘shipjumping’ en het zichzelf als onafhankelijk parlementslid verklaren. Een voortdurende discussie die zo oud is als Sint Maarten land is. Voeg geschorste parlementsleden aan de mix toe en je hebt een echt constitutioneel moeras om doorheen te modderen.
Er wordt altijd gezegd dat je nooit met mensen over politiek, religie of voetbal moet praten als je ruzie wil vermijden. Dus, met een grote kans dat er mensen zijn die het sterk met mij oneens zullen zijn, wil ik in deze column over de politiek op Sint Maarten schrijven. Het is een onderwerp waar ik sterke gevoelens over heb. Ik weet zeker dat veel mensen graag willen lezen wat ik over dit onderwerp hier op Sint Maarten te zeggen heb.
In een van mijn vroegste columns eindigde ik met de conclusie dat als er enige hoop is om ooit te bepalen wie of wat een Sint Maartenaar is, die gevonden zal worden in muziek, eten en drinken. Kortom, amusement. Tot die conclusie kwam ik in mijn column Carnaval & Calypso. Het lijkt erop dat alleen muziek, eten en drinken het eiland Sint Maarten kan verenigen. Maar helaas, ik vrees dat er veel meer voor nodig is om Sint Maarten tot één nationale identiteit te verenigen. Carnaval en calypso hebben onlangs zelfs het courthouse gehaald. Partijen dachten zeker dat ze daar welkom waren vanwege de ananas en nieuwe carillonspeler. Het net gerenoveerde gerechtsgebouw ziet er leuk uit, moet ik toegeven. Maar dat is terzijde. Dat rechterlijke uitstapje gaat de carnaval foundation wel tienduizend dollar kosten.
In de meeste landen is politiek de drijvende kracht geweest achter het verenigen van een land onder een gemeenschappelijke vlag. Kijk naar Trinidad. Daar was aansluiting bij de politiek met calypso de methode die werd gebruikt om het land te verenigen en naar onafhankelijkheid te leiden. Zal de politiek er ooit in slagen Sint Maarten te verenigen?
Verkiezingen op Sint Maarten zijn altijd een gelegenheid voor mensen om samen te komen en gratis eten, drinken en entertainment te krijgen. En om hand-outs te krijgen. Het lijkt erop dat de lust voor carnaval, bacchanaal en verkiezingen werd aangewakkerd in de tijd dat er om de twee jaar eilandsraads- en landsverkiezingen werden gehouden. Mensen raakten er zo aan gewend om met gratis geschenken, goodies en – het allerbelangrijkste – geld verwend te worden. Ik ben er sterk van overtuigd dat dit het fenomeen heeft gecreëerd dat regeringen sinds 10-10-10 gemiddeld elke twee jaar vallen. De verslaving aan verkiezingskoorts is zo erg dat halverwege de vierjarige termijn van een regering elk weekend geruchten de ronde doen dat de regering valt.
Wishfull thinking natuurlijk. Maar elk excuus voor een feestje is welkom. Zo doen dan geruchten de ronde dat de oppositie in gesprek is met leden van de coalitie over de vorming van een nieuwe regering. Of dat een lid van de regerende coalitie klaar is om van partij te wissellen of zich onafhankelijk te verklaren. Elk weekend zijn er altijd wel geruchten dat er iets aan de hand is. Mensen op Sint Maarten houden van melee, en niets is leuker dan melee over politici en wat ze achter de schermen doen. Sommige premiers hebben hun regering van de ene op de andere dag letterlijk zien instorten zodra ze naar het buitenland reizen. Een premier kreeg te horen dat zijn regering was gevallen, terwijl hij in het vliegtuig zat op de terugweg naar Sint Maarten.
Ik ken persoonlijk een machtsmakelaar – power broker of kingmaker – die erin is geslaagd regeringen omver te werpen en nieuwe regeringen te vormen terwijl hij in het buitenland was. Wanneer deze politicus op reis gaat, houd ik altijd mijn ogen en oren open voor nieuws over een nieuwe coalitie. Het is echter verbazingwekkend dat we dit carnavalsseizoen geen nieuwe carnavalscoup hebben zien plaatsvinden. Justitie had iedereen in haar greep, zo lijkt het. Niemand durfde iets te proberen.
De huidige verlamming van politici die bang zijn hun mooie comfortabele salarissen te verliezen als ze een coalitie breken, is omdat ze bang zijn dat artikel 59 wordt uitgevoerd als ze dat doen. Wederzijds verzekerde vernietiging (‘mutually assured destruction’) als een motie van wantrouwen tegen het kabinet geconfronteerd wordt met de ontbinding van het parlement en nieuwe verkiezingen worden uitgeschreven. Het is dit machtsevenwicht en het feit dat er geen steun is voor een nieuwe coalitie zonder de steun van een bepaalde partij – lees PFP – die deze huidige regering zo lang in functie heeft gehouden.
Aangezien de verkiezingen naar verwachting in november zullen plaatsvinden, kunnen we tegen het einde van 2023 veel muziek, eten en drinken verwachten. Het zal opnieuw een politiekgevoelige periode van nationale eenwording zijn met veel fanfare en vrolijkheid waar Sint Maartense mensen het meest van houden na melee, carnival en calypso: elections!