Nee, deze column gaat niet over Hollands populairste politica van het moment Kerrolain. Na eerdere stokers Fortuyn, Wilders en Baudet is zij het nieuwste lievelingetje van de Nederlandse media dat bijkans vaker alternatieve feiten verkondigt dan het aantal koeien en varkens dat jaarlijks bij stalbranden omkomt en zich tomeloos inzet de wereld natuurvrij te maken. De titel van deze column is ingegeven door het optreden van staatssecretaris Alexandra van Huffelen deze week op Bonaire. Zelf deed ze weer heel blij voor de tigste keer op het eiland te zijn, al was het naar haar smaak veel te kort. Dus verheugt zij zich al op een volgende visite.
De staatssecretaris is waarschijnlijk – samen met haar meereizende hofhouding – de enige die ernaar uitkijkt. Pr-bezoekjes aan o.a. de voedselbank en de bibliotheek konden niet voorkomen dat zij op de socials hoon oogstte door in een radio-interview te verkondigen aan een “compleet pakket van maatregelen” te werken om de als een virus rondwarende armoede in Caribisch Nederland de kop in te drukken. Niemand, zelfs geen straathond, loslopende ezel of zwerfgeit op het eiland die haar nog gelooft.
Het kan niet anders dan dat ze de van cynisme doorspekte commentaren heeft gelezen en gehoord. Maar het spreekwoordelijke bord is kennelijk zo groot dat ze een dag later bij de persconferentie aan het slot van het volstrekt inhoudsloze, maar naar eigen zeggen “intensieve” bezoek schaamteloos stond op te scheppen over de vele goede dingen die zij en haar collega voor (geen) armoedebeleid Schouten hebben gedaan voor arme BES-burgers.
Ze zei geraakt te zijn door de verhalen die ze had gehoord bij de voedselbank van mensen die zelfs met een baan niet kunnen rondkomen. “Fijn dat er een voedselbank is, maar het zou niet nodig moeten zijn.” Dat laatste waren de weinig ware woorden die we uit de maar doorratelende mond van de stas konden optekenen.
Een wakkere verslaggever vroeg haar waarom het minimumloon en de uitkeringen per 1 juli met 3,13% worden verhoogd in Europees Nederland, maar niet in Caribisch Nederland. En ja hoor, na eerst weer zichzelf uitgebreid te hebben gecomplimenteerd met “de grote stappen die zijn gezet”, wees mevrouw Van H. erop dat het minimumloon en de uitkeringen op de eilanden reeds per 1 januari jl. flink zijn verhoogd. Dat klopt als een zwerende vinger, maar wat ze er niet bij vertelde, is dat dit ook in Europees Nederland is gedaan.
Bovendien zijn er vanwege de hoge inflatie allerlei subsidies verstrekt om de kosten van levensonderhoud voor de BES-burgers te verlagen, probeerde ze de scepsis bij het journaille te elimineren. Opnieuw een halve waarheid: dat is ook in Europees Nederland – waar sowieso al veel meer sociale toeslagen gelden – gebeurd, dus dat is geen steekhoudend argument om per 1 juli het minimumloon en de uitkeringen in het rijke deel van het land wel te verhogen en in het arme deel niet.
In een ultieme poging dat te rechtvaardigen, putte de bewindsvrouw ook nog uit het Haagse smoezenboek dat het rapport van de Commissie Thodé moet worden afgewacht om te weten wat het sociaal minimum moet zijn. Tot dan is – haar eigen woorden – sprake van een “vermeende” armoedekloof. De in het regeerakkoord van Rutte IV gedane belofte de overzeese landgenoten gelijkwaardige(r) te behandelen blijkt niets anders dan boerenbedrog, om niet te zeggen een glasharde leugen.
Een simpele vergelijking tussen het minimumloon in beide landsdelen per 1 januari 2022 en 1 januari 2023 maakt duidelijk dat de achterstelling alleen maar verder is toegenomen en niet een klein beetje. Voor Europese Nederlanders steeg het minimumloon in dat ene jaar met 270 euro. Voor Bonairianen was dat slechts 190,82 dollar, voor Statianen 180,69 dollar en voor Sabanen 187,76 dollar. Tis maar wat je onder gelijkwaardig verstaat.
Bedenk daarbij dat het minimumloon in Europees Nederland in combinatie met toeslagen voldoende is in de noodzakelijke kosten van levensonderhoud te voorzien en voor het huishoudbudget van minimumloners op Bonaire, Statia en Saba de maand al gauw een week te lang duurt. De staatssecretaris zou zich in een klein hoekje diep, heel diep moeten schamen. Met de leden van de Tweede en Eerste Kamercommissie van Koninkrijksrelaties – toch echt volksvertegenwoordigers – erbij, want die laten het gebeuren.
Ondanks dat het uitstapje naar de voedselbank mevrouw H. diep had geraakt, had ze wederom met volle teugen van haar verblijf op Bonaire “genoten”. Met misschien wel het onbetwiste hoogtepunt bij LVV getuige te zijn geweest van de geboorte van een geitje. Hoewel het bezoek nog geen twee etmalen duurde, had ze “ongelooflijk veel kunnen doen” en was het “ontzettend fijn weer zo ongelooflijk veel mensen te hebben gezien”.
Des te groter de domper die ze bij het aanvaarden van de thuisreis moest incasseren: wegens leveringsproblemen verwelkomde de KLM haar frequent flyers in plaats van met Champagne met ordinaire Spaanse Cava. Jaja, het leven van een staatssecretaris van koninkrijksrelaties gaat niet alleen maar over rozen.
Kadushi is het buitenbeentje van DossierKoninkrijksrelaties.nl: een stekelige rubriek die soms wel eens ‘au’ kan doen.