In de zondagse estafette-rubriek ‘Bericht uit…’ belichten columnisten uit de Caribische delen van het Koninkrijk bij toerbeurt de kanten van hun eiland waarvan zij vinden dat die de aandacht van alle koninkrijksburgers verdienen. Vandaag komt het bericht uit Bonaire.
#beschaafd
Door Burney el Hage
Bonaire heeft op woensdag 15 maart jongstleden verkiezingen voor de Eilandsraad gehouden en de uitslag is bekend. De verkiezingen draaiden op de verkiezingsdag uit op een spannende race tussen de ‘groenen’ (UPB) en de ‘roden’(DP). In voetbaltermen gesproken zou je kunnen zeggen dat de roden “wel veel balbezit hadden”, maar de wedstrijd eindigde in een gelijkspel. Drie zetels voor de roden en drie zetels voor de groenen.
De verkiezingsdag was het hoogtepunt van deze periode. De campagneperiode zelf was nogal saai, niet echt Caribisch en de enige uitschieters waren de toespraken van Ramonsito Booi, die de kunst echt nog niet verleerd is, en de opmerkelijke oproep van de voormalige nr. 2 en vote-getter van de blauwe partij (MPB) niet op haar oud partij te stemmen. Deze actie “#desente”, vrij vertaald “#beschaafd”, was in feite een stemadvies om op de rode partij te stemmen.
Terugkijkend op de uitslag lijken de 1.000 stemmen die in 2019 waren uitgebracht op die voormalige nummer 2 van de blauwe partij, overgegaan te zijn naar de rode partij. De wijziging van kleur was overigens ook zichtbaar onder de achterban van deze gewezen MPB-politica. Het verkiezingsresultaat lijkt dus sterk beïnvloed door emoties, geen inhoudelijk issue, geen verkiezingsbelofte of aantoonbare prestatie, maar een simpele emotionele kreet.
Toch heel bijzonder voor een volk dat redenen genoeg had om goed te volgen wat de verschillende campagnes inhielden om zodoende een bewuste(re) keuze te maken. Denk aan de ongekend schrijnende armoede, het gebrek aan betaalbare woningen, de hoge kosten van levensonderhoud (waaronder voeding), het ontbreken van een sociaal minimum, de onveilige (en in slechte staat verkerende) wegen, etc.
Of had men stiekem toch deze onderwerpen in het achterhoofd en was er uitsluitend nog een emotionele prikkel nodig om het stemgedrag te beïnvloeden? Toch niet logisch, want de voormalige nummer 2 van de blauwe partij was op enkele maanden na de hele periode 2019-2023 gedeputeerde en dus, samen met haar partij, medeverantwoordelijk voor het resultaat van het Bestuurscollege. Het stemadvies was wellicht uit rancune ingegeven, helaas.
Koesteren wij met ons stemgedrag enige verwachting ten aanzien van een (ver)beter(d) bestuur en betere resultaten op de onderwerpen van meest nijpende zorg? Het zou best kunnen zijn dat mensen veelal emotioneel stemmen. Het stemgedrag van de afgelopen verkiezingen deed mij even denken aan de Bijbelse passage waar het volk ervoor koos om Barabbas vrij te laten en Jezus te kruisigen. Ook toen ging het niet om de feiten, maar om de emoties. Helaas want, waar en bewezen is ook dat het volk keer op keer spijt krijgt na emotioneel stemgedrag.
Hoe dan ook, de kaarten zijn nu geschud. De groene en de blauwe partij gaan door met regeren. Zij het zonder ‘beschaafde mensen’. Die zijn opnieuw in de oppositie beland. Deze verkiezing heeft in de gemeenschap in ieder geval een breuk gecreëerd tussen zogeheten ‘beschaafde mensen’ en ‘onbeschaafde mensen’. Een onnodige polarisering die bovendien de aandacht afleidt van echt belangrijke zaken.
Onze hoop is dat er lering is getrokken uit de afgelopen bestuursperiode waarin vooral een duidelijke rol en betekenis van lokaal bestuur ontbrak. In de relatie lokaal bestuur en Rijksbestuur werd steeds het lokale bestuur afgerekend op het continue falen van het Rijksbestuur. Belangrijke basale voorzieningen zoals telecommunicatie, fysieke infrastructuur, water, elektra, afvalbeheer en luchthaven waren ‘politiek visionair stuurloos’.
De minister-president van Nederland kan door afstand en belevingswereld geen politiek leiderschap uitoefenen op Bonaire. Dus zijn er sterke lokale politiek leiders nodig. Hopelijk zullen wij daar niet al te lang meer van verstoken blijven.