In de zondagse estafette-rubriek ‘Bericht uit…’ belichten columnisten uit de Caribische delen van het Koninkrijk bij toerbeurt de kanten van hun eiland waarvan zij vinden dat die de aandacht van alle koninkrijksburgers verdienen. Vandaag komt het bericht uit Saba.
Een ei hoort er bij
Door Anton Hermans
Sinds mijn laatste blog hebben we een nieuwe eilandsraad. De verkiezingen zijn dus weer achter de rug, in de straten hangt nog een verdwaalde campagnevlag, de ‘wethouders’ hebben de portefeuilles verdeeld en zijn we voorlopig weer gevrijwaard van verkiezingen. De rust is wedergekeerd.
En nu? Nu staat het Paasfeest staat voor de deur. Wellicht ook wel beter bekend als het chocoladefeest voor kinderen, want paaseieren verstoppen en zoeken is natuurlijk het hoogtepunt van dit feest.
Tijdens het Paasweekend was het bij mij thuis vroeger traditie om – na het bezoek aan de kerk – veel eieren te eten en de eieren die de Paashaas had verstopt, te zoeken. Op Saba hebben wij als familie ook een poging gedaan om met name het zoeken van de paaseieren in ere te houden. Paaseieren zoeken is toch een traditie die je niet kunt overslaan met kleine kinderen.
Het eerste jaar dat wij op Saba woonden, hadden wij traditiegetrouw chocolade paaseitjes verstopt tussen de palmbomen, onder en in de aloë vera en tussen de varens. Na het ontbijt en het startsein stoven de kinderen alle kanten op om op zoek te gaan naar de eitjes. Helaas veranderden hun gezichtjes als snel van excited naar teleurgesteld omdat de chocolade door de zon gesmolten was en er niet veel meer over was van de paaseitjes.
Het jaar erop hebben we het iets anders aangepakt. Toen hadden we plastic eieren gekocht en deze gevuld met snoepjes. Na het ontbijt mochten de kinderen weer op zoek gaan naar de plastic eieren die we hadden verstopt onder de beschikbare planten, zoals de orchideeën en tussen de bananenbomen in de tuin. We hadden er zelfs een paar opgehangen aan de takken van een avocadoboom. Ook het tweede jaar kwamen de kinderen teleurgesteld terug met hun vondst. De mieren hadden de inhoud ook gevonden en dus had de Paashaas opnieuw gefaald. Interessant detail was dat er ook nog een overblijfsel van het jaar ervoor geoogst was door de kinderen.
Een ezel stoot zich niet driemaal aan dezelfde steen, dus hebben we de zoektocht een andere karakter gegeven. Wederom hadden we de plastic eieren verstopt en kregen de kinderen een mandje om er zo veel mogelijk (lege) plastic eieren te vinden. In de koelkast stond de beloning te wachten die afhing van het aantal gevonden eieren. Ondanks het feit dat we precies wisten hoeveel eieren de Paashaas er verstopt had, moesten we genoegen nemen met een mindere vondst. Paas Missie geslaagd.
Omdat de kinderen inmiddels groter zijn, hebben we het eieren verstoppen laten varen. Nu kregen we bezoek uit Nederland en wat had zij bij zich? Felgekleurde plastic eieren… die hing haar moeder altijd in de Paastakken. Ja. Een ei hoort er toch bij. We zullen ze ophangen aan onze olijfbomen. Eens kijken of we dit jaar ook digitaal eieren kunnen zoeken bij Google met onze tieners.