Goed nieuws: Bonaire krijgt een kwaliteitskrant. Een initiatief van Arjen de Wolff. Bepaald niet de eerste de beste! Hij kan immers bogen op een imposante veelzijdige internationale carrière. Een kleine greep: directeur van het Perzischtalige multimediabedrijf Radio Zamaneh, directeur van de vereniging van regisseurs Dutch Directors Guild, politiek adviseur van Tweede Kamerlid Boris Dittrich, directeur van hulporganisatie Cordaid, coproducent van de film The Last Schnitzel, redde – naar eigen zeggen – D66 van de ondergang, werkte en woonde in het Midden Oosten, de voormalige Sovjetunie en Latijns-Amerika en streek tenslotte neer op Bonaire.
Wat heeft iemand met zo’n indrukwekkend ogende staat van dienst in vredesnaam te zoeken in het Urk van de Tropen? Hij werd er o.a. directeur van natuurorganisatie STINAPA. Na zijn plotselinge, met vage redenen omklede ontslag werd hij op Curaçao met trompetgeschal binnengehaald om als directeur de Nationale Bibliotheek in de vaart der volkeren op te stoten. Zoals De Wolff wel vaker is overkomen, kon hij daar na korte tijd wegens teleurstellende resultaten met de staart tussen de benen de aftocht blazen.
Terug op Bonaire wachtte desondanks alweer een volgende directiefunctie. Dit keer van zijn eigen bedrijf Konsiliare Ltd dat van bijna alle markten thuis is, want staat op Linkedin te lezen: Advies voor non-profits, politiek advies, project-, programma- en interim-management, public relations en affairs, training en coaching van executives, sollicitatiegesprekken voorbereiden, onderhandeling, spreken in het openbaar, copywriting, legal services, schrijven en vertalen plus editor van Bonaire Bulletin. En dan is De Wolff ook nog columnist van de zieltogende dorpsbode Amigoe. Een bezig baasje dus met een schier grenzeloos geloof in eigen kunnen.
Vorige week voegde de onvermoeibare generalist aan zijn lange palmares toe dat hij door zijn maatje Clark Abraham gepromoveerd is tot “informateur van het nieuwe Bestuurscollege” waarvan diens PDB uiteraard de fiere vlaggendrager moet worden. Dat lijkt gezien De Wolffs track record van 12 ambachten en 13 mislukkingen de goden verzoeken. Dikke kans dat rood zich de komende vier jaar verder mag bekwamen in het voeren van oppositie. En onze duizendpoot alle tijd heeft voor het lanceren van zijn kwaliteitskrant.
“Een krant die serieuze, verdiepende verslaggeving doet over maatschappelijke en politieke ontwikkelingen op Bonaire, niet jachtig en gehaast, maar juist na enige reflectie; Een krant die de verdieping zoekt, op economie, cultuur, levensbeschouwing, en de grote vraagstukken van onze tijd: goed bestuur, eerlijke en gelijke behandeling van burgers en ondernemers, klimaat, armoede, de toenemende drukte; Én een krant die de wereld naar Bonaire brengt, in samenwerking met grote, eerbiedwaardige internationale publicaties; met nieuws, verdiepende verhalen en analyses over wat er om ons heen gebeurt: in de regio, in Den Haag, in de Verenigde Staten en de rest van de wereld”, belooft de uitgever/hoofdredacteur in spe op zijn facebookpagina.
“Een krant, ongebonden aan een partij of een ondernemersbelang. Strikte scheiding tussen redactie en uitgever, strikte scheiding tussen nieuws en opinie. Een krant kortom die de democratie helpt versterken door beter geïnformeerde lezers. Bonaire heeft weinig inwoners en weinig serieuze lange termijn adverteerders; dus de prijs van de krant zal iets hoger liggen dan normaal. Zou je bereid zijn een abonnement te nemen? Zou je, als adverteerder, je voor langere tijd durven verbinden aan zo’n initiatief? Want zonder financiële steun van vrije mensen bestaat er geen vrije pers”, gaat het verder.
Het plan kan, getuige de reacties op Facebook, op veel bijval rekenen. Begrijpelijk, want als Bonaire – naast een sociaal minimum, betere wegen en een hoge zeedijk – iets nodig heeft, is het wel een nieuwsbron die de journalistieke grondbeginselen eerbiedigt. “Eén die de politiek en mensen in het algemeen niet behandelt als een soap en object van roddel”, zoals De Wolff de bestaande media genadeloos afserveert. De vorig jaar gehouden en door Den Haag ruimhartig gesubsidieerde Journalism Week BES en Media Pressure Cooker Marathon hebben kennelijk niet bijgedragen aan de beoogde professionalisering van het journaille.
Derhalve ligt er een gat in de markt te gapen: de lokale media zijn – vanwege chronisch gebrek aan vakmensschap dan wel budget – in geen duizend jaar in staat te doen wat zij zouden moeten doen: het onbevooroordeeld informeren van burgers over wat er in de samenleving speelt. Kadushi hoopt daarom in alle oprechtheid dat binnenkort de eerste NRC van Bonaire van de drukpers rolt en de krant niet gebeurt wat de Dutch Directors Guild enkele maanden na de aanstelling van De Wolff als directeur is overkomen:
“Het is anders gegaan dat wij hadden gehoopt”, aldus het bestuur van de regisseursvereniging. “Ondanks ettelijke voicemailberichten en mailtjes liet hij niets meer van zich horen. We hebben hem per aangetekende brief uitgenodigd voor een bestuursvergadering. Toen hij daar ook niet verscheen, hebben we het contract ontbonden. Het is heel frustrerend, we zijn een kleine vereniging, waren blij met een directeur die met veel grote woorden en plannen is binnengehaald. Nu voelt het alsof je iemand een dienblad met veel kopjes en schoteltjes hebt gegeven, die hij zomaar uit zijn handen laat vallen.”
Kadushi is het buitenbeentje van DossierKoninkrijksrelaties.nl: een stekelige rubriek die soms wel eens ‘au’ kan doen.