Aruba Curacao

COLUMN – Een stinkend zaakje

Oh, oh, wat zullen Gilmar Pisas, Evelyn Wever-Croes en Silveria Jacobs in hun piepzak hebben gezeten. De minpres en -pressinnen moesten er niet aan denken dat de motie van afkeuring die staatssecretaris Van Huffelen aan een van haar geruchtmakende gewaden kreeg het zou halen en hun maatje het veld had moeten ruimen voor een minder buigzame D66’er. Bijvoorbeeld Tjeerd de Groot die ervan overtuigd is dat Caribische bestuurders in ruil voor steekpenningen bereid zijn ecocide te plegen door geldbeluste projectontwikkelaars carte blanche te geven natuurgebieden, inclusief koraalriffen, om te zetten in klinkende munt. Die zal heus niet zo maar de in oktober aflopende coronaleningen kwijtschelden.

Van Huffelen zelf lag geen seconde wakker van die motie. Wat viel haar nou helemaal te verwijten? Ze had de in twee moties uitgesproken wil van de Tweede Kamer naast zich neergelegd en in één moeite door de grondwet geschonden, was het verwijt. Spijkers op laag water zoeken om haar daar op aan te vallen. Zout op slakken! Bovendien: de fracties van de coalitie zouden haar echt niet laten vallen. Als je bewindspersonen voor elke faux pas – zoals de dienstauto met chauffeur gebruiken voor 5.000 kilometer aan privé-uitjes  – wegstuurt, wordt Rutte IV een duiventil.

De stas was zo zeker van haar zaak dat ze de stemming niet eens bijwoonde. Dan had Premier Pik het heel wat benauwder bij de gedachte zijn dancing queen misschien wel te moeten missen. Hij dagdroomt vergaderingenlang van haar schuddende billen, netkousen en stilettohakken. Gespannen zat de veldwachter van Barber dan ook voor de tv, met een bonnenboekje op schoot en potlood in de aanslag om de stemmen voor en tegen te turven. De schrik sloeg hem om het hart toen bleek dat de meeste partijen voor de motie stemden. Ze heeft met 12-8 verloren, jammerde de premier. ‘Stomme buriku die je er bent, het gaat om het aantal Kamerleden!’, reageerde steun en toeverlaat/minfin Silvania, die zich even had losgerukt van Facebook.

Pisas heeft nog genoeg andere zorgen. Hij stak zijn hand in het vuur voor de betrouwbaarheid van Caribbean Petroleum Refinery, de ghostfirm die doet alsof het de Isla-raffinaderij wil reanimeren en, om de kredietwaardigheid aan te tonen, vervalste documenten waaronder bankgaranties heeft overlegd. De Centrale Bank heeft aangifte gedaan, maar dat is voor de regering nog geen reden CPR definitief af te schrijven als overnamekandidaat. Het is dus uitkijken naar de uitkomsten van het onderzoek dat het Openbaar Ministerie doet.

Oud-minister en voormalig Interpol-agent Rutsel Martha nam er alvast een voorschot op door te beweren dat Pisas en de door de Veiligheidsdienst niet-ministeriabel geachte minister Charles Cooper er door hebben gedrukt CPR tot voorkeurskandidaat te verheffen en andere bieders af te serveren. Het zaakje stinkt harder dan de Isla zelf ooit heeft gedaan. Intussen zijn officieel (dus exclusief van wat onder de onderhandelingstafels van hand tot hand is gegaan) tientallen miljoenen in rook opgegaan aan de speurtocht naar een uitbater/koper van een industrieel lijk waarin alleen nog een oudroesthandelaar brood ziet.

Weggegooid geld dat bijvoorbeeld ook in het onderwijs gestoken had kunnen worden. Deze week kwam het onderwijsveld in opstand tegen MFK’s overlevingsstrategie de bevolking dom te houden. De verzamelde schoolbesturen zijn een petitie gestart om van onderwijs een koninkrijksaangelegenheid te maken en zo de kwaliteit naar een redelijk niveau op te krikken. Minister van Onderwijs Sithree van Heydoorn ziet dat niet zitten, want zijn partij heeft het niet op goed opgeleide burgers annex mondige kiezers en weigert daarom – ondanks een verloren rechtszaak – scholen voldoende budget toe te kennen.

Ook Den Haag staat niet te trappelen. Het is dan immers Nederland dat de rekening betaalt. Kortzichtige kruideniersgedrag. Het moederland draait nu ook al op voor de gevolgkosten van slecht onderwijs aan de overzijde. Denk aan de toestroom van kansloze drop-outs die gedoemd zijn eeuwig op de bijstand te teren, aan het roven slaan of, erger nog, voor een habbekrats in opdracht van de Mocromaffia huurmoorden plegen, waarna ze 20, 30 jaar kost en inwoning van de staat genieten.

Het knappe staaltje waarmee het Nederlandse ministerie van Onderwijs – in samenspraak met schoolbestuurders en docenten – het belabberde onderwijs op Bonaire tot een dikke voldoende heeft opgewerkt, kan één op één op Curaçao worden toegepast en uiteraard ook op Aruba en Sint Maarten. Nederland verzekert zich zo van arbeidspotentieel dat de eigen door personeelstekorten vastlopende economie èn maatschappij voor verder verval kan behoeden.

Maar van een generatie politici die de jeugdzorg, de geestelijke gezondheidszorg en andere cruciale maatschappelijke voorzieningen kapot heeft bezuinigd om de aandeelhouders van multinationals te behagen, kun je niet het inzicht verwachten dat kosten voor de baat uitgaan.

Kadushi is het buitenbeentje van DossierKoninkrijksrelaties.nl: een stekelige rubriek die soms wel eens ‘au’ kan doen.

error: Deze inhoud mag niet gekopieerd worden.