Autonomie als vrijbrief voor inbreuk op mensenrechten? Waar blijft de waarborging?
Door Anouk Balentina
Zijne Majesteit Koning Willem-Alexander,
Hoogheid, allereerst heet ik U en uw gezinsleden van harte welkom op ons mooie toeristische eiland Aruba. Tijdens uw verblijf de komende dagen in Aruba wordt U een uitgebreid programma voorgeschoteld. De overheid zal zich van zijn beste kant tonen. Maar laat U zich hierdoor niet misleiden van de realiteit waarin sommige burgers van het Koninkrijk der Nederlanden moeten leven. In een open brief is niet voldoende ruimte om het hele Parkietenbos verhaal te plaatsen. Via een google (image) search: “Parkietenbos bewoners”maakt u snel kennis met deze realiteit waarin wij, buurtbewoners Parkietenbos, dagelijks moeten leven.
Uw verantwoordelijkheid
Ik benader U als de Constitutionele Koning van het gehele Koninkrijk, derhalve ook de Koning van Aruba. Met verschuldigde eerbied wil ik uw woorden aanhalen zoals in de Verenigde Vergadering uitgesproken met betrekking tot de Constitutionele verantwoordelijkheid die U draagt. U verwoordde die als volgt: “Want het feit dat de Koning geen politieke verantwoordelijkheid heeft, betekent niet dat hij geen eigen verantwoordelijkheid draagt. Anders zou de eed, die ook ik zo dadelijk in deze Verenigde Vergadering zal afleggen, betekenisloos zijn.” De doctrine is dat U daarmee zweert het Statuut, de Grondwet én de Staatsregelingen, waaronder die van Aruba, te zullen onderhouden en te handhaven. En dat U met de eed de plicht van de Koning uitdrukt om de fundamentele rechten en vrijheden van de burgers te beschermen, precies zoals dat in artikel 43, tweede lid van het Statuut staat. U bent een Constitutionele Monarch die zijn bevoegdheden aan de Grondwet ontleent en die geldt in het hele Koninkrijk. Het is om deze reden dat ik U als burger van het Koninkrijk der Nederlanden, milieuactiviste, vechter voor mensenrechten, (wetgevings)juriste, vrouw, moeder en als inwoner van Aruba, geboren en getogen buurtbewoner van de Parkietenbos vuilstortplaats benader met de volgende noodkreet.
Window dressing
De regering is druk bezig geweest met window dressing door alle plaatsen waar U komt niet alleen schoon te maken, maar vooral ervoor te zorgen dat U geen ellende te zien krijgt. Zelfs musea, die al jaren voor de bevolking gesloten zijn, worden speciaal voor U een dag geopend. Zo wordt ook snel de weg naar het bestuurskantoor met een nieuwe asfaltlaag bedekt, terwijl sommige wijken al jaren smeken om de zandwegen vol kuilen van enig asfalt te voorzien. Ook rijden plotseling koortsachtig grote dumptrucks vol zand de Parkietenbos afvalberg op, -vanuit uw vliegtuig bij de landing op ons vliegveld al zichtbaar-, om deze af te dekken in de hoop dat de spontane branden, waar wij regelmatig onder de toxische rook van liggen, gedurende uw aanwezigheid niet uitbreken. Wist U trouwens, dat door de aanwezigheid van de vuilnisbelt zo dicht bij ons vliegveld niet voldaan wordt aan internationale FAA/ ICAO luchtvaartnormen? Als piloot zal dit uw bezorgdheid zeker moeten opwekken. Door voortdurende en langdurige taakverwaarlozing door onze overheden van de afval(water)problematiek, zeker tegen het licht van een nog steeds groeiende toevloed aan toeristen, wordt hiermee tegelijkertijd ernstige inbreuk gemaakt op de fundamentele mensenrechten van de Parkietenbos buurtbewoners. Het bestuur weet dat maar kijkt de andere kant op.
Eindeloze strijd om waarborging mensenrechten
Elke dag, is voor ons een hel onder de toxische rook afkomstig vanuit de brandende afvalberg op steenworp afstand van onze woningen, waar uiteraard ook kinderen wonen. Ook de uitlaatgassen van de vuilverbrandingsinstallatie die dag en nacht doorgaat met het verbranden van rioolwaterafval, waarin zich de meeste toxische stoffen bevinden, moeten we dagelijks ondervinden. U kunt zich voorstellen welke effecten die giftige rook heeft op ons leven, welzijn, gezondheid en woongenot. Onze ramen kunnen niet eens open of we zitten onder de stank en de vliegen die allerlei ziektes verspreiden. Zieke kinderen missen school wat hun toekomst in gevaar brengt. Rapporten en adviezen over de gevaren en risico’s voor milieu, natuur en mens zijn door onze overheden gewoon genegeerd. Bestaande wettelijke regelingen alsook een vonnis van de rechter worden niet nageleefd. Het Openbaar Ministerie wil ook niet vervolgen omdat deze meent dat milieukwesties bestuursrechtelijke aangelegenheden zijn. Ook Statenleden die voor het milieu opkomen worden monddood gemaakt door ons stempelparlement. Aruba kent geen milieuwetgeving. Als burgers hebben wij op nationaal niveau dus geen enkele waarborg gekend op het meest fundamentele recht namelijk dat op leven. Tot heden vertikt de overheid een gezondheidseffecten onderzoek te laten doen en er worden geen objectieve luchtkwaliteitsmetingen verricht op basis van wettelijke normen. Ook bodemonderzoek ontbreekt, terwijl jarenlang asbest en radioactieve stoffen in de afvalberg zijn begraven. De regering weigert echte en onafhankelijke professionelen, zoals het RIVM, in te schakelen. De financiële hulp die Nederland al jaren aan Aruba heeft verschaft voor het oplossen van het probleem wordt telkens door onze politici aan andere zaken verspild of aan vriendenbedrijven uitgegeven, die zogenaamd het probleem kunnen oplossen. Deze situatie kan zo niet meer doorgaan.
Schuilen achter autonomie
Jarenlange noodkreten mijnerzijds bij alle lokale instanties hebben tot nu toe niets opgeleverd. Met alle instanties bedoel ik ondermeer de regering, de diverse verantwoordelijke ministers, het Parlement, het Openbaar Ministerie, de Gouverneur en de nationale rechters. Maar ook bij internationale organisaties en de diverse staatssecretarissen belast met Koninkrijkszaken en de Tweede Kamer, hebben tot nu toe niet geholpen. Ik heb zelfs een persoonlijk gesprek gehad met mw. Van Huffelen die u momenteel vergezelt, maar zie daarvan nog geen enkel resultaat. Als Koninkrijksburgers genieten wij op deze wijze geen waarborg op Koninkrijksniveau. Het is hier dat de Koninkrijksregering een rol moet spelen op grond van de waarborgfunctie zoals verankerd in het Statuut. Het Koninkrijk kijkt tot nu toe bewust de andere kant op en stelt steeds dat het een autonoom probleem van Aruba is. Maar dat stadium is allang gepasseerd. Het kan niet zo zijn dat het woord autonomie als excuus gebruikt wordt om zodoende toe te laten dat onze mensenrechten blijvend vertrapt worden door het lokale bestuur. Redres, -een structurele en duurzame oplossing-, is niet mogelijk juist omdat Aruba, als autonoom land binnen het Koninkrijk, zelf niet de deskundigheid, de wetgeving en de capaciteit bezit om het afvalprobleem daadwerkelijk op te lossen.
Illegale activiteiten gaan gewoon door
Ik wil U heel graag in persoon uitleg geven over het feit dat de regering van Aruba structureel toelaat dat de mensenrechten van de buurtbewoners, zoals ondermeer het recht op een ongestoorde woonomgeving, het recht op leven en het recht op een schoon milieu, worden geschonden. Maar als dat niet mogelijk is, dan nog verzoek ik u om in ieder geval langs te rijden om de dump en vuilverbrandingsoven met eigen ogen te aanschouwen en kritische vragen te stellen aan de regering van Aruba. De regering zal u proberen gerust te stellen door te zeggen dat per 1 januari j.l. de Parkietenbos vuilstortplaats officieel gesloten is en dat daarmee de overlast voor de buurtbewoners stopgezet is, doch dat is bezijden de waarheid. Een structureel, duurzaam en realistisch saneringsplan is er niet. De vuilstortplaats vliegt bijna dagelijks nog spontaan in brand. Ook is er nog de illegale (in strijd met ons ruimtelijk ontwikkelingsplan met voorschriften) vuilverbrandingsoven die niet gesloten is maar onderdeel vormt van de hele afvalverwerkingsketen te Parkietenbos, met alle overlast van dien. Alle rioolslib van o.a. de defecte RWZI te Bubali wordt ter plaatse in open lucht verspreid en verbrand om daarna in de installatie die daarvoor niet geschikt is verbrand te worden. Wetenschappelijk literatuur stelt dat emissies afkomstig van rioolslib zeer giftig zijn. De regering is niet van plan deze installatie te sluiten of te verplaatsen en houdt geen rekening met voorwaarden die de rechter heeft gesteld. Er is geen toezicht en handhaving en geen enkele instantie die onze rechten waarborgt.
Conclusie
Hoogheid, laat U zich dus geen zand in de ogen strooien. Voorop moet staan dat we het notabene over fundamentele mensenrechten hebben waar iedere burger binnen het Koninkrijk op dezelfde wijze recht op heeft. Het kan toch niet zo zijn dat wij Koninkrijksburgers in Aruba een andere invulling krijgen van onze mensenrechten dan elders in het Koninkrijk? Die behoren toch voor eenieder op een gelijke wijze te worden gegarandeerd? Dat betekent in concreto: geen inbreuk op maken en als dat wel geschiedt, actief ingrijpen om de inbreuk meteen op te heffen. Dat betekent ook: bij twijfel dienen de activiteiten die mogelijk inbreuk op mensenrechten kunnen veroorzaken meteen stop gezet te worden.
Arubaanse burgers hebben ook recht, net als elke andere burger binnen het Koninkrijk der Nederlanden, op waarborging van de fundamentele rechten op gezondheid, ongestoord leven en een schoon milieu. Arubaanse overheden hebben onze fundamentele rechten decennialang genegeerd en vertrapt. En tot heden wordt alles met mooie praatjes verdoezeld terwijl de realiteit anders is. Dat moet stoppen.
Hoogheid, ik wil u bij voorbaat danken voor iedere interventie die u als onze Koning doet om buurtbewoners van Parkietenbos, zo spoedig mogelijk weer een normaal leven, zoals iedere burger binnen het Koninkrijk der Nederlanden, terug te geven.