In Europees Nederland loopt op dit moment een publiekscampagne tegen polarisatie. Sommigen vinden dat je zo’n vredestichtende boodschap niet op het voetvolk moet richten, maar op Tweede Kamerleden die het verkeerde voorbeeld geven. Zoals treiterkoning Martin Bosma (PVV) deze week nog deed door de Curaçaose verzetsheld Tula voor ordinaire moordenaar uit te maken die de door premier Rutte toegezegde rehabilitatie niet verdient. Of JA21’er Joost Eerdmans (ex CDA, ex LPF, ex EénNL, ex Leefbaar en ex FvD) die een motie indiende niet toe te geven aan wokisme en tot slaaf gemaakten voortaan weer “slaven” te noemen.
Feit is dat in Politiek Den Haag de aandacht in plaats van op de bal steeds vaker op de achilleshielen is gericht. Je zou bijna denken dat het moederland zich qua politieke mores – of beter gezegd: het ontbreken ervan – succesvol heeft aangepast aan de Caribische delen van het Koninkrijk. Het tussen rivaliserende partijen uitdelen van stoten onder de gordel is daar immers tot kunst verheven.
Op de eilanden lijkt het ultieme doel van besturen het van achter onderuit tackelen van de concurrent. Of zoals een premier ooit sprak: “In ons werelddeel wordt regeren gezien als een hinderlijke onderbreking van verkiezingscampagnes.” Wat dat betreft kunnen politici vooral op Bonaire – op Sint Eustatius en Saba gaat het er wat minder grof aan toe – met de eilandsraadsverkiezingen van 15 maart in het verschiet – hun hart ophalen. Ook dit keer zullen PDB, MPB en UPB elkaar weer flink in de haren vliegen over de verdeling van de 9 zetels.
De kans dat een nieuwkomer een plekje in Passangrahan kan bemachtigen, lijkt op voorhand verwaarloosbaar klein. Daarvoor is het wachten tot de Eilandsraad in 2027 en 2031 stapsgewijs naar 19 zetels groeit. Toch schrikt initiatiefnemer Carlo Schneider van het onder de kerstboom opgerichte Belang Van Bonaire niet terug voor een om meerdere redenen schier kansloze missie.
Voor verreweg de meeste kiezers zal de lijsttrekker van BvB een onbeschreven blad zijn. Maar wie een rondje over het world wide web surft, leert de uitdager van doorgewinterde rotten als Kroon, Abraham en Tjin Asjoe beter kennen. Schneider heeft na een studie aan het prestigieuze Nijenrode een degelijke carrière doorlopen in de financiële sector. Hij is thans op freelance basis als arbiter/mediator werkzaam voor het Instituut voor Vennootschapsgeschillen. In 2011 was hij medeoprichter van Café del Mar, een in Amsterdam gevestigde handel in fair trade koffie.
Een cv dus waarmee je voor de dag kunt komen. Maar kennelijk heeft er zich in het leven van de politicus-in-de-dop iets voorgedaan dat hem tot nieuwe inzichten heeft gebracht. Schneider verhuisde middenin coronatijd naar Bonaire om het naar eigen zeggen relaxter aan te doen. En hij begon op Linkedin commentaren te plaatsen waaruit je kunt opmaken dat hij zich vereenzelvigt met wappies en complotdenkers die corona een onschuldig griepje vinden en de vaccins niet vertrouwen. Een ommezwaai die wel meer brave burgers, vaak tot schrik van hun omgeving, hebben gemaakt.
Schneider deelt gretig posts die bol staan van de desinformatie, betuigt steun aan het fascistisch gedachtegoed uitventende Tweede Kamerlid Gideon van Meijeren (Forum voor Democratie), steekt het voor corruptie terechtstaande oud-Kamerlid Richard de Mos een hart onder de riem, prijst de als charlatan en bedrieger ontmaskerde Rainer Fuellmich aan als “waarheidsvorser” en zal niet aan boord stappen van een vliegtuig dat bestuurd wordt door gevaccineerde piloten, want dan kun je zo maar uit de lucht vallen.
En wat te denken van zijn reactie op het besluit van de Nederlandse regering een chipplicht voor katten in te voeren zodat weglopers weer snel kunnen worden herenigd met hun baasje? Schneider ziet het als een opmaat naar de totale surveillancemaatschappij, suggererend dat ook wij gewone stervelingen aan de chip moeten zodat bestuurders (tenslotte reptielen) ons overal kunnen volgen. Hij heeft het uiteraard evenmin op de main stream media, want die schetsen “het eenzijdige beeld dat Rusland de oorlog in Oekraïne is gestart.”
Niet verrassend dus dat Schneider zich verwant voelt met politieke spookrijder als Wybren van Haga, de uit de VVD-fractie verbannen drinkebroer en huisjesmelker die na het imploderen van het de rechtstaat ondermijnende Forum voor Democratie onder de naam Belang van Nederland zijn eigen dwaalweg is ingeslagen, vermoedelijk omdat zelfs de bestaande eng-rechtse partijen zich niet als schuttersputje willen lenen van waaruit de handelsreiziger in toxische prietpraat de stemming in het land vergiftigd.
De vraag is wat Van Haga met zijn exotische dependance Belang van Bonaire wil bereiken. Uit zijn optredens in de Kamer is niet gebleken dat hij enige sympathie heeft voor de Caribische delen van het Koninkrijk. Het verkiezingsprogramma van BvB, waaraan nog wordt gewerkt, moet vooral Europees Nederlandse immigranten op het eiland verleiden. Onder hen bevinden zich vast een aantal ultrarechtsdenkende pensionado’s, maar dat zullen er niet genoeg zijn een zetel in de eilandsraad te bemachtigen. Bij de Kamerverkiezingen in 2021 haalden op Bonaire in volgorde van kwaad tot erger PVV, JA21 en Forum voor Democratie bij elkaar opgeteld slechts enkele tientallen stemmen.
Kadushi waagt zich als onafhankelijk observator uiteraard niet aan een stemadvies, maar kan het niet laten een reactie die Schneider kreeg op een van zijn feitenvrije posts met u te delen: “Kan iemand de directeur-geneesheer bellen en zeggen dat de deur van Paviljoen 3 weer open staat en de complotdenkertjes van hun kamer zijn?”
Kadushi is het buitenbeentje van DossierKoninkrijksrelaties.nl: een stekelige rubriek die soms wel eens ‘au’ kan doen.
Klik HIER om (gratis) de e-boekversie van de bundel Kadushi’s Prikkeljaar 2022 te downloaden