Door Omayra Leeflang
De huidige minister van Onderwijs, die volledig moet afgaan op de adviezen van zijn adviseurs omdat hij immers niet de minimale kennis van onderwijsbeleid heeft, gaat opnieuw Papiamentu als enige instructietaal in het onderwijs invoeren.
Dat staat letterlijk in de brief aan de Statenvoorzitter van 25 juli 2022 naar aanleiding van de nulmeting van het onderwijsbeleid. “Voor wat betreft vrijheid in instructietaal ligt er momenteel een concept-wijziging landsverordening op tafel. Op korte termijn zal deze worden afgerond.”
Tijdens mijn periode als minister van Onderwijs (2006 tot 2010) heb ik ondanks verzet van het departement van Onderwijs en bepaalde politieke partijen, maar tot groot genoegen van ouders, met de hulp van twee ambtenaren van het departement wetgeving en een speciaal daarvoor aangetrokken onderwijsexpert een wetgevingsbatterij opgezet om de taalstrijd van bijna veertig jaar voorgoed te beëindigen.
De visie die ik daarvoor heb gebruikt is meertaligheid met enerzijds de erkenning van Papiamentu als gelijkwaardige taal samen met Nederlands en Engels in de Landsverordening officiële talen. En anderzijds het beleid van Papiamentu als enige instructietaal met uitzondering van 4 scholen afschaffen(!) door wettelijk vast te leggen dat schoolbesturen de vrijheid hebben een van de drie officiële talen of een combinatie daarvan te kiezen als instructietaal.
Steeds meer scholen kiezen sindsdien voor tweetalig onderwijs (Papiamentu-Nederlands als instructietaal) of Nederlands. Het grootste argument daarvoor is zeer pragmatisch; er is simpelweg niet voldoende materiaal voor gebruik van Papiamentu als instructietaal en ook onvoldoende leesmateriaal. Om maar niet te spreken over materiaal voor digitaal onderwijs. Komt nog bij dat het geld voor de ontwikkeling van Papiamentu materiaal simpelweg ontbreekt.
De Fundashon Planifikashon di Idioma (FPI) onder bezielend leiderschap van Dr. Ronnie Severing heeft baanbrekend werk gedaan voor de ontwikkeling van Papiamentu materiaal. Maar het is simpelweg niet voldoende wegens gebrek aan geld.
Het kan toch niet zo zijn dat een minister ongehinderd door enige kennis en aangestuurd door hartvochtige fanatieke adviseurs de klok wil terugdraaien en onze kinderen daarmee opoffert? Ik ben dan officieel niet meer politiek actief en ben politiek niet meer beschikbaar maar deze strijd zal ik met hart en ziel vanaf de zijlijn als burger oppakken.
Ook de totale waanzin om belastinggeld te gaan investeren om een taalinstituut op te richten met onder andere als doel Papiamentu als taal te beschermen is volledig misplaatst. Er bestaat al een taalinstituut, te weten FPI. En: tegen welke bedreiging zou het Papiamentu beschermd moeten worden? Papiamentu is de moedertaal van meer dan 80% van zowel zwarte als witte Curaçaoënaars; wordt tot op het hoogste niveau in het bestuur van ons land in woord en schrift gebruikt en is examenvak in het voortgezet onderwijs. De minister moet eerlijk zijn en gewoon stellen dat men Papiamentu als enige instructietaal wil opleggen zoals voor mijn tijd als minister van onderwijs.
Verder wil deze minister ook Spaans tot officiciële taal maken. “De promotie en stimulering van correct taalgebruik van het Nederlands, Engels en Spaans bij de overheid, media, het onderwijs en de bevolking in het algemeen.” Dit heeft waarschijnlijk te maken met Latijns-Amerikaans affiliaties van deze minister van onderwijs. Deze onzin is gewoon niet te filmen.
En dan niet te spreken van de bedragen die met dit taalinstituut gemoeid zijn, terwijl kinderen met honger naar school gaan en ouders geen geld hebben om schoolspullen te kopen. Jaarlijkse kosten voor salarissen 950.000 gulden. Oprichtingskosten 10.000; wervingskosten personeel 20.000, communicatiekosten 100.000, verhuis- en inrichtingskosten 300.000; projectbegeleiding en consultancy 150.000; opleiding plus reiskosten 50.000 en onvoorzien 126.000.
Als Statenleden ermee instemmen de vrije taalkeuze van de schoolbesturen af te schaffen en Papiamentu als enige instructietaal in te voeren, dan rest ons als burgers de gang naar de rechter op basis van art 21 van de vrijheid van onderwijs in de Staatsregeling van Curaçao (“Het geven van onderwijs is vrij, behoudens het toezicht van de overheid en voor wat bij landsverordening aangewezen vormen van onderwijs betreft het onderzoek naar bekwaamheid en de zedelijkheid van hen die onderwijs geven , een en ander bij landsverordening te regelen”).
Ouders en schoolbesturen kunnen kosteloos op mij rekenen in de strijd tegen de afschaffing van de vrijheid van instructietaal en tegen het opleggen van Papiamentu als instructietaal op school.
Omayra V.E. Leeflang is oud-minister van Onderwijs, Verkeer en Vervoer en Volksgezondheid en Sociale Ontwikkeling, oud-Statenlid van de Nederlandse Antillen en Curaçao en auteur van ‘Verkiezingen keiharde marketing’.