In de zondagse estafette-rubriek ‘Bericht uit…’ belichten columnisten uit de Caribische delen van het Koninkrijk bij toerbeurt de kanten van hun eiland waarvan zij vinden dat die de aandacht van alle koninkrijksburgers verdienen. Vandaag komt het bericht uit Curaçao.
Geestverruiming
Door Raquel Weisz
Het blijkt uit vertrouwelijke stukken, die namens staatssecretaris Van Huffelen zijn vrijgegeven, dat de ondermijnende criminaliteit vrijwel overal aanwezig is in het Caribische deel van het Koninkrijk. Zelfs tot aan het hoogste politieke en bestuurlijke niveau.
Ook kwam vorige maand tijdens een rechtszaak tegen een criminele organisatie naar voren dat er een analyse was gemaakt om te bepalen welke lokale politici beïnvloedbaar zouden zijn. Hierbij was de intentie om de verkiezingen van 2016 te beïnvloeden, zodat de portefeuille van Justitie in hun handen zou komen.
Wat misschien nog het meest shockeert is dat het na dit nieuws stil bleef, oorverdovend stil. De Staten discussiëren over snoepreisjes naar Atlanta en Jamaica, want zij achten het noodzakelijk “om hun geest te verruimen”. Snoepreisjes waarvan alleen zij het nut inzien.
Wat mij echter bezighoudt, is dat er niet terug wordt gegaan naar de wortel van het kwaad. De aanwas van de vele jongeren die zich aansluiten bij dit soort criminele organisaties. De kwetsbare jongeren die in armoede leven, vaak ook drop-outs. Veelal jongens, die liefde en brotherhood vinden in deze kringen, waardoor eenmaal toegetreden, de weg terug vrijwel onmogelijk is.
Waar is de uitgedragen visie en het bijbehorende beleid van het ministerie van Sociale Ontwikkeling, Arbeid en Welzijn (SOAW) om deze problematiek het hoofd te bieden? En zo proberen te voorkomen dat nog meer kwetsbare jongeren afglijden en deze organisaties dus alsmaar blijven groeien. En dan heb ik het niet over het project van de Sociale Vormingsplicht waar vorige maand 10 jongeren voor zijn geslaagd. Nee, ik heb het over een lange termijnvisie met bijbehorend beleid, waar zo’n soort project onderdeel van behoort te zijn.
Waar zijn de Staten met de kritische vragen? Waar blijft de nulmeting van het onderwijs? Want ook het ministerie van Onderwijs, Wetenschap, Cultuur en Sport speelt hierin een cruciale rol. De kans dat drop-outs ontaarden is significant. Op initiatief van de toenmalige Nationale UNESCO Commissie is reeds in 2009 een interessant rapport gepubliceerd, “The boy problem”, waarin werd onderzocht hoe het kwam dat de onderwijsresultaten van Antilliaanse jongens achterbleven. Toen werd al onderkend dat het aantal probleemjongeren schrikbarend groot was. En anno 2022 lijkt deze situatie nog nijpender te zijn geworden.
Gelukkig zijn er burgerinitiatieven op ons eiland, zoals de stichting Mpowermen, die zich vanuit een lange termijnvisie richt op mannen en tienerjongens. Hierbij gaat het om de bewustwording van hun identiteit als man en de ontwikkeling van hun persoonlijk leiderschap. Want in de praktijk zijn het over het algemeen voornamelijk vrouwen die deelnemen aan de vele workshops die het eiland rijk is op het gebied van persoonlijke ontwikkeling.
Mpowermen heeft als motto Hòmber bo ta nesesario, nos mester di BO! (Man, je bent noodzakelijk, we hebben je nodig!) en ontwikkelt programma’s, zoals hulpgroepen voor mannen waarin zij elkaar ondersteunen en van elkaar kunnen leren. Daarnaast bieden zij bootcamps aan voor tienerjongens, workshops voor vaders samen met hun kinderen, verzorgen zij seminars, lezingen en nog veel meer. En de behoefte is daar, want de organisatie blijft groeien.
Wellicht zijn bovengenoemd rapport en de stichting Mpowermen een interessant alternatief voor de Statenleden om hun geest te verruimen. Die vind je niet in Jamaica, noch in Atlanta. Nee, die vind je gewoon hier op Curaçao. Want het is vijf over twaalf.
