Het Tweede Kamerlid Roelien Kamminga (VVD) wil het wetsvoorstel van haar illustere voorganger André Bosman reanimeren om het voor Curaçao, Aruba en Sint Maarten makkelijker te maken uit het Koninkrijk te stappen. Als het aan de liberalen ligt is straks de kleinst mogelijke meerderheid in de Staten voldoende om – ook nog eens zonder volksraadpleging – het moederland de rug toe te keren. Politiek-activistische kringen op de eilanden met een misplaatst romantisch beeld van socialistische heilstaten als Cuba en Venezuela willen niets liever dan zich te bevrijden van het neokoloniale Holland. Maar een overoverovergrote meerderheid van de bevolking moet er niet aan denken.
De gehechtheid aan het Koninkrijk zegt overigens niets over de liefde voor Nederland. Ook na de afschaffing van de slavernij en het nog veel later toekennen van het zelfbeschikkingsrecht heeft ‘Den Haag’ de Caribische delen van het Koninkrijk wel in woorden, maar zelden in daden gelijkwaardig behandeld en al helemaal niet als gelijke. Behalve wanneer Nederland er zijn voordeel mee kan doen en er bijvoorbeeld steun uit Latijns-Amerika nodig is om een post bij de VN te claimen.
Voor de bevolking van de eilanden is het kiezen voor de minst kwade: Een land waar een kabinet op zijn bek ging na het leven van tienduizenden gezinnen te hebben verwoest (omdat de Belastingdienst in iedere burger met een exotische achternaam een potentiële fraudeur ziet) en vervolgens de grenzeloze arrogantie heeft in dezelfde samenstelling door te regeren. Het herstel van de (materiële) schade van de slachtoffers duurt nog jaren, want ambtelijke molens malen nu eenmaal tergend traag. Maar als vermogenden een ietsiepietsie teveel spaartaks hebben betaald, trekt Rutte IV zonder dralen miljarden uit om de getroffen rijken nog rijker te maken.
Een land ook waar door het Kremlin gesponsorde haatzaaiende racisten, fascisten en seksisten de Tweede en Eerste Kamer steeds bruiner kleuren om, zich beroepend op de vrijheid van meningsuiting, hun achterban op te hitsen andersdenkenden, journalisten en wetenschappers met doodsbedreigingen tot zwijgen te intimideren. Een land dat koffersjouwers op Schiphol uitbuit zodat men voor de prijs van hun uurloon naar Barcelona kan vliegen. Een land dat vrolijk gaat voetballen in stadions waar de grasmat doordrenkt is van het bloed van over de kling gejaagde arbeidsmigranten.
Een land dat miljoenen op elkaar gestapelde kippen vergast die vogelgriep hebben opgelopen omdat uit winstbejag megastallen te dicht op elkaar zijn gebouwd. Een land dat asfaltwegen dwars door kwetsbare natuurgebieden uitrolt (heb je alvast wel een mooie berm). Een land waar een als weldoener vermomde oplichter met dank aan zijn partijgenoot-de-minister miljonair is geworden. Een land waar je vanwege je mening door massahysterie gedreven meutes hypocriete gelegenheidsdeugers op de digitale brandstapel wordt gegooid.
Een land waar de grootste krant een politica met ambities voor heks uitmaakt omdat ze geen witte man van middelbare leeftijd uit het old boys network is. Een land waar je als tv/radiomaker of schrijver uit het publieke leven verbannen kan worden. Een land dat van Twitter één groot tribunaal heeft gemaakt. Een land waar om het even links en rechts geen oog hebben voor de bal, maar de opponent zo grof mogelijk tackelen om deze, reeds op de grond liggend, nog een harde trap na te geven. Een land waar een met belastinggeld gesubsidieerde omroep complotwappies aanspoort hun democratie ondermijnende gif over de samenleving uit te braken. Een land waar de gulden middenweg een bloedlink geitenpaadje is geworden.
Een land dat zijn burgers discrimineert omdat het lot heeft bepaald dat zij niet op Terschelling of in Zierikzee geboren zijn, maar op Bonaire, Sint Eustatius of Saba. En ook het land dat de autonome landen Curaçao, Aruba en Sint Maarten onder het bewind van een WIC-light wil plaatsen, het Caribisch Orgaan voor Hervorming en Ontwikkeling.
Nederland heeft het poldermodel ingeruild voor het conflictmodel. Tolerantie heeft plaatsgemaakt voor onverdraagzaamheid, insluiten voor buitensluiten, de nuance voor de botte bijl, empathie voor onverschilligheid, vergeven voor veroordelen, solidariteit voor egoïsme en verenigen voor verdelen. Kortom, een land waarvan het morele kompas op hol is geslagen. Desondanks wil ruim 95% van de Caribische Nederlanders voor geen goud de band met Nederland doorsnijden.
Want: alles beter dan overgeleverd te zijn aan (uitzonderingen daargelaten) zichzelf, family & friends bevoordelende dan wel goedwillende, maar volstrekt incompetente politici die zonder de waarborgfunctie uit het Statuut, de corruptiejagers van het Team Bestrijding Ondermijning, de drugsvangers van de Kustwacht en de rekenmeesters van het College financieel toezicht Curaçao, Aruba en Sint Maarten binnen de kortste keren naar de status van bananenrepubliek zouden laten afglijden.
Dan maar liever een Koninkrijk delen met een land waarvan de bevolking collectief overspannen is.
Kadushi is het buitenbeentje van DossierKoninkrijksrelaties.nl: een stekelige rubriek die soms wel eens ‘au’ kan doen.