In de zondagse estafette-rubriek ‘Bericht uit…’ belichten columnisten uit de Caribische delen van het Koninkrijk bij toerbeurt de kanten van hun eiland waarvan zij vinden dat die de aandacht van alle koninkrijksburgers verdienen. Vandaag komt het bericht uit Curaçao.
Prioriteiten
Door Raquel Weisz
Er zijn reeds miljarden mee verdiend de afgelopen jaren. In twee tot vier jaar wordt verwacht dat de waarde van de wereldwijde cannabis industrie zal stijgen tot zo’n 96 miljard US-dollars. Dit maakt dat vele (ei)landen wereldwijd de afgelopen tijd hun strategische plannen hebben uitgerold om deze industrie te ontwikkelen en bijbehorende wetgeving te wijzigen. We hadden ons allang moeten afvragen hoe groot het stuk van deze taart is dat wij ons willen toe-eigenen. En hoe we dat gaan bewerkstelligen.
Echter, onze minister van Gezondheid, Milieu en Natuur (GMN) heeft onlangs aangegeven dat medicinale cannabis wel op het lijstje staat van GMN, maar geen prioriteit heeft op dit moment. Dit terwijl Curaçao smacht naar een nieuwe industrie met een significante economische impact.
GMN zal zich nu eerst focussen op het produceren van voedsel voor het volk. Voor het gemak vergetende dat de paprika’s die dit oplevert in het niet valt bij de miljoenenindustrie, die wij als land zouden kunnen ontwikkelen door het industrialiseren van (medicinale) cannabis. Niet alleen creëert het vele banen en vult het onze staatskas als wij de zaken goed regelen. Ook is gebleken dat deze industrie wereldwijd vele investeerders aantrekt, waardoor we dan op dát moment met veel meer geld zouden kunnen investeren in onze eigen voedselindustrie.
Misschien had de overheid dan ook de werknemers, die vorige week door het massaontslag bij Damen Shiprepair Curaçao hun baan verloren, meer perspectief kunnen bieden. Bijvoorbeeld in de vorm van omscholingstrajecten. Alhoewel je vanuit goed werkgeverschap had mogen verwachten dat dergelijke trajecten op z’n minst door het Nederlandse moederbedrijf Damen Shipyards zouden zijn aangeboden en geregeld. Vooral omdat ‘Fellowship’ bij het moederbedrijf in Gorinchem hoog in het vaandel staat. Maar goed, gelukkig mogen de ontslagen werknemers binnenkort bij wet wél met donkergetinte autoramen rijden.
Omscholingstrajecten om zo een grote uitstroom van onze landskinderen proberen te voorkomen. Net zoals toen de Isla raffinaderij haar deuren sloot. Er kwamen zelfs uitzendbureaus naar Curaçao om onze Isla-specialisten te werven, die ondertussen vrijwel allemaal buiten Curaçao werkzaam zijn. Toentertijd ongewild huis en haard met hun familie verlaten. Dat wordt dus nog spannend als de Isla haar deuren weer opent. Evenzo voor de mensen die wonen onder de rook en ons milieu. Zullen deze specialisten dan weer op stel en sprong terugkeren naar hun geliefde eiland? Of hebben zij nu andere prioriteiten en willen zij eerst zien en dan geloven? Gebrek aan visie, strategische plannen en daadwerkelijke uitvoer helpt niet om die prioriteiten te veranderen. Noch om een plek te veroveren in de (medicinale) cannabis industrie. Ondertussen worden aan de lopende band wietplantages opgerold en potentiele miljoenen vernietigd.
Is het anders een idee om de ontwikkeling van het strategische plan over de (medicinale) cannabis van de lijst van GMN te schrappen en neer te leggen bij het ministerie van Economische Ontwikkeling? Het zou niet de eerste keer zijn. Aangezien onze huidige minister van GMN ook de gehele COVID crisis bij haar collega, onze minister-president, heeft neergelegd en in geen velden of wegen te bekennen was. Wellicht andere privacy prio’s op dat moment.
Misschien kan ze op haar huidige prioriteitenlijstje een notitie maken dat die wet uit 1933 nog moet worden aangepast. Dat voorkomt dat er binnenkort weer tienduizend kilo bedorven vlees aan onze bevolking wordt verkocht, zonder enige consequentie voor de supermarkteigenaar. Oh nee, het vlees was niet bedorven en nog niet verkocht. Alleen ruím over de uiterste houdbaarheidsdatum. Dus nog prima eetbaar, aldus de eigenaar.
Gelukkig maar. Ik maakte me al even zorgen dat we onze prioriteiten niet op orde hebben.