Niemand die er zo geknipt voor is Curaçao naar een glorieuze toekomst te leiden als minister-president Gilmar Pisas. Althans, dat vindt Pik himself. In het eindelijk geopenbaarde regeerprogramma (10 maanden na de beëdiging van het kabinet) geeft de premier huizenhoog op van zijn leiderschapskwaliteiten: hij heeft een “onvermoeibaar doorzettingsvermogen”, is “prestatiegericht”, “legt de lat altijd hoog bij mezelf” (of bedoelt hij voor zichzelf?), heeft “keer op keer bewezen zijn doelen te bereiken” en eveneens “keer op keer goede prestaties te leveren.” Dat u het weet.
Bij het lezen van al deze zelfverheerlijking hoorde Kadushi in gedachten de klanken van een lied waarmee Peter Blanken ooit de hitparade bestormde:
‘T is moeilijk bescheiden te blijven
Wanneer je zo goed bent als ik
Zo stoer, zo charmant en zo aardig
Dat zie je in één ogenblik
Ik denk als ik kijk in de spiegel
Daar staat een geweldige vent
‘T is moeilijk bescheiden te blijven
Voor een kerel met zoveel talent
Is er ergens in de wereld (afgezien van totalitaire staten als Noord-Korea, Rusland, China, Venezuela etc.) een regeringsleider te vinden die een regeerprogramma gebruikt om zichzelf – figuurlijk gesproken – een complete struisvogelfarm aan veren in een zeker lichaamsdeel te steken? We zien het Rutte in elk geval niet doen: “Geen politicus heeft zo’n actief geheugen als ik” of: “Wat ik zeg, is altijd voor meer dan honderd procent waar.”
Pisas is natuurlijk niet te benijden. Als niemand anders dan een handjevol talentloze partijgenoten je hielen likken omdat je ze een overgehonoreerd baantje (bijvoorbeeld als gevolmachtigde minister) cadeau hebt gedaan, is de verleiding groot dan maar jezelf op een voetstuk te hijsen. Hoewel voetstuk een groot woord is voor een regeerprogramma dat lichtjaren ver is losgezongen van de aardse werkelijkheid. Jammer dat het taalkundig zo krakkemikkig in elkaar steekt, anders zou het nog verrassend hoog scoren bij de verkiezing van het sprookjesboek van het jaar.
De 118 pagina’s “Op weg naar herstel en een betere kwaliteit van leven voor het volk” zijn een rijke inspiratiebron voor satire. Neem alleen al de pluimen die Pisas aan zichzelf uitdeelt. “Onvermoeibaar doorzettingsvermogen” is een mooie omschrijving van een bord voor je kop. Voor iemand die zegt “prestatiegericht te zijn” brengt de minpres naar verluidt opvallend veel werktijd door op plekken waar ontspanning hoog op de agenda staat. Dat hij “de lat hoog legt” doet hij vast om er zonder bukken onderdoor te kunnen.
De bewering “keer op keer zijn doel te bereiken” en “keer op keer goede prestaties te leveren” werd overigens luttele uren na het publiceren van het regeerprogramma mede door het klapvee in zijn eigen fractie meedogenloos afgestraft. De doorgaans onverenigde Staten verrasten vriend en vijand door het onderhandelingsresultaat van Pisas inzake het Caribisch Orgaan voor Hervorming en Ontwikkeling tot de grond toe af te fakkelen.
En dan is er nog dat dubbelzinnige statement dat “Curaçao een leider nodig heeft die vertrouwen schept, mensen kan inspireren en de noodzakelijke rust kan creëren.” Is het een stille hint van de beunhazende ghostwriters van de Stichting Overheids Accountants Bureau of is het een zeldzame blijk van zelfkennis van wc-eend Pisas misschien toch niet de man te zijn die in staat moet worden geacht Curaçao uit de crisis te sleuren?
Kadushi is het buitenbeentje van DossierKoninkrijksrelaties.nl: een stekelige rubriek die soms wel eens ‘au’ kan doen.