In de zondagse estafette-rubriek ‘Bericht uit…’ belichten columnisten uit de Caribische delen van het Koninkrijk bij toerbeurt de kanten van hun eiland waarvan zij vinden dat die de aandacht van alle koninkrijksburgers verdienen. Vandaag komt het bericht uit Saba.
Tantaluskwelling
Door Anton Hermans
Ik dacht, die CoVID-19 gaat mijn huisje wel voorbij. Nou, mooi niet. Ik voelde me wat grieperig en de uitslag van de zelftest was positief. Toch schrikken toen ik het streepje zag verschijnen. Vervolgens is het protocol op Saba, dat je je meldt bij het COVID-testcentrum voor een PCR-test. Als de uitslag daarvan ook positief is, neemt het centrum contact met je op. En helaas, 2 uur later werd ik gebeld: de uitslag was inderdaad positief. Ik kreeg te horen dat ik 7 dagen in isolatie moest (in Europees Nederland is dit 5 dagen).
Op de tweede dag had ik eigenlijk al geen klachten meer en normaliter zou ik gewoon zijn gaan werken. Maar je moet binnen blijven en uit de buurt van huisgenoten blijven om te voorkomen dat het virus zo overgedragen zou kunnen worden. In de wereld om ons heen worden de maatregelen verder versoepeld, op Saba moeten we daar nog even mee wachten nu we een recordaantal COVID-besmettingen hebben op het eiland: over de honderd op een bevolking van slechts 1.800.
De bezoekende delegaties uit Nederland (het waren er weer een aantal) zullen ongetwijfeld gemerkt hebben dat de scholen half leeg zijn en dat niet iedereen die ze graag hadden willen spreken wegens de verplichte isolatie beschikbaar was. Er was trouwens ook een eilandelijke delegatie in Nederland om onder andere met minister Jetten een slordige 7 miljoen dollar te vragen voor het project hernieuwbare energie (zonnepanelen en windmolens). Saba wil 100% groen worden (zie mijn eerdere column). Er moeten alleen nog enkele ‘groene’ dollars bij wil Saba dit doel bereiken. Er is vanwege de hoge energieprijzen ook gelobbyd voor 5 miljoen euro compensatie voor huishoudens met lage inkomens. Nu maar hopen dat ook hiervoor de staatsportemonnee getrokken wordt.
De vele delegaties van en naar Saba waren goed voor volle vluchten van WinAir, de enige maatschappij die op Saba landt voor toeristische doeleinden. Nu ik zelf naar Nederland moet reizen voor werk en door mijn ‘huisarrest’ de vluchten moest verzetten, blijkt dit zowaar een tantaluskwelling. Er zijn weinig tot geen vluchten beschikbaar vanaf Saba naar Sint Maarten of vise versa. WinAir is dan ook nog niet geheel op het oude niveau wat betreft het aantal vluchten als voor de wereldwijde pandemie. Vanaf juni gaat WinAir weer als vanouds vliegen.
Uit onderzoek van National Geographic blijkt trouwens dat de veiligste plek om tijdens een transatlantische vlucht geen corona te krijgen een raam-seat is. De passagiers die het minst vaak opstaan, zitten bij het raam. Slechts 43 procent van hen verliet zijn plek in tegenstelling tot 80 procent van de mensen die aan het gangpad zaten. Bij WinAir maakt het niet uit waar je in het vliegtuig zit. In de Viking Air DHC-6 Twin Otter is slechts plek voor 19 personen. Je zit dus lekker dicht op elkaar. AirFrance-KLM valt passagiers niet meer lastig met het verplichte mondkapje aan boord van hun vliegtuigen, maar bij WinAir moeten passagiers nog wel mondkapjes dragen.