In de zondagse estafetterubriek ‘Bericht uit…’ belichten columnisten uit de Caribische delen van het Koninkrijk bij toerbeurt de kanten van hun eiland waarvan zij vinden dat die de aandacht van alle koninkrijksburgers verdienen. Vandaag komt het bericht uit Sint Maarten.
Luie zaken
Door Terrance Rey
Ik ben laat met deze column als een direct gevolg van de term ‘laissez-faire’. Ik heb het ooit iemand horen uitspreken als ‘lazy fair’. Dus sindsdien is de term ‘lazy affair’ in mijn hoofd blijven hangen. Elke dag moet ik er aan denken. Vooral deze laatste dagen. Vandaag weer. Want ik heb veel mensen in mijn professionele omgeving die hun woord niet nakomen.
Ik heb het op internet opgezocht. Laissez-faire is een beleid van minimale overheidsinmenging in de economische aangelegenheden van individuen en de samenleving. De doctrine van laissez-faire wordt gewoonlijk geassocieerd met de economen die bekend staan als de fysiocraten, die bloeiden in Frankrijk van ongeveer 1756 tot 1778. De term laissez-faire betekent in het Frans “toestaan” (‘allow to do’).
Ik blijf het maar zeggen dat Sint Maarten een wild wildwest is. Alles kan en alles mag. A free for all. De keerzijde van deze ‘anything goes’-mentaliteit is dat mensen ook de neiging hebben om te doen wat ze willen, wanneer ze willen en hoe ze maar willen. Als ze het al doen.
Het is zelfs het ergst wanneer ze werkelijk geloofden dat ze mochten doen wat ze wilden. Dat geef ik onze regering de schuld. We hebben ambtenaren, ministers en parlementariërs die doen wat ze willen, wanneer ze maar willen, hoe ze maar willen. Als ze ooit iets doen.
Hoe erg kan dat zijn?
Hier zijn enkele voorbeelden alleen al van deze afgelopen week.
Een parlementslid veroordeeld tot schadevergoeding wegens vernieling van een met een forse huurschuld achtergelaten villa. Wie doet dat? Wat voor voorbeeld geven we met dit soort gedrag? En geen excuses of enig gevoel van spijt.
Vergeet de Bitcoin Cash-onzin die de overheid blootstelt aan onbekende financiële verplichtingen. Laat staan het mislopen van belastinginkomsten. Vergeet een wetsontwerp dat de Raad van Advies neerschoot en dat nu als oplossing op Curaçao wordt aangeprezen. Vergeet alle andere onzin waar dit ene MP om bekend staat. Het is duidelijk dat alles op Sint Maarten kan en we accepteren het allemaal zonder enige tegenspraak of weerzin.
En degenen die het aandurven om zich over dit good-for-nothing (goed-voor-niets) gedrag uit te spreken, zij zijn degenen die daadwerkelijk veroordeeld en geslachtofferd worden. Ze worden gestraft omdat ze onze gekozen en niet-gekozen functionarissen op hun bullshit durven aan te spreken.
Deze column is te kort om verder in te gaan op nog meer voorbeelden van het wilde westen op Sint Maarten.
Wat me eigenlijk inspireerde om deze luie zaken in deze column te beschrijven, is het feit dat we een nutsbedrijf met een IT-beveiliging hebben wie net zo nutteloos blijkt te zijn als het management dat ze hebben aangesteld om het bedrijf te besturen.
Het hoofd van de IT-afdeling die verantwoordelijk was voor de beveiliging van de integriteit van het computernetwerk van het bedrijf door de nodige audits uit te voeren om ervoor te zorgen dat de beveiliging van de systemen intact bleef, is nu aangesteld als Chief Operating Officer (COO) van het bedrijf. Het is duidelijk dat de goede heer deze positie niet verdient. Ongeacht hoeveel consultants hij inhuurt om zich te laten adviseren. Deze hack is een duidelijk voorbeeld van een brevet van onvermogen. Deze hack is een direct gevolg van de lazy-good-for-nothing houding die we graag en met open ogen, oren en mond op dit eiland omarmen. Typerend dat deze directie niet de eer aan zichzelf houdt door op te stappen.
Laten we eens kijken totdat NV GEBE de IT-systemen weer operationeel heeft hoeveel van onze mensen bereid zullen zijn om hun GEBE-rekeningen bij de lokale banken of online via internetbankieren te betalen. Wedden dat velen niet de moeite zullen nemen en dat ze het gemakshalve aan NV GEBE de schuld zullen geven voor het uberhaupt niet versturen van een rekening om te betalen. Dat excuus is natuurlijk lekker makkelijk, maar dat noem ik nou juist een luie lamzak-excuus.