In de zondagse estafette-rubriek ‘Bericht uit…’ belichten columnisten uit de Caribische delen van het Koninkrijk bij toerbeurt de kanten van hun eiland waarvan zij vinden dat die de aandacht van alle koninkrijksburgers verdienen. Vandaag komt het bericht uit Curaçao.
#KTD?
Door Raquel Weisz
Prijsstijgingen, armoede, overvallen, verkeersongelukken en -doden, een gebrek aan visie, het niveau en de focus van de politiek. De oorlog tussen Rusland en Oekraïne en de effecten hiervan. Over het algemeen ben ik een zeer positief ingesteld mens. Echter, de afgelopen weken merkte ik dat ik moe én moedeloos werd van het dagelijkse nieuws. Niet alleen als het gaat om alles wat er gebeurt op het eiland. Of juist niet gebeurt. Maar ook in de rest van de wereld.
Dus besloot ik alles even achter me te laten door naar Bandabou te rijden. Alleen al de autorit richting Westpunt geeft een vakantiegevoel. De prachtige natuur, de wind en de rust. Uiteindelijk belandde ik op het strand Kenepa Grandi (Grote Knip). In het koele, helderblauwe water voelde ik hoe ik m’n zorgen en ergernissen losliet en hoe de krachtige energie van de zee mij weer verfriste.
Al liggend op het strand genoot ik van het geluid en de geur van de zee, maar ook van de heerlijke reuk van een barbecue en de gezellige muziek. Terwijl ik lag te dagdromen, hoorde ik op de achtergrond: “Kòrsou ta dushi (#KTD). Bo tin ku feel e, feel e pa bo mes” (Curaçao is heerlijk. Je moet het zelf voelen). Een liedje van de populaire lokale muziekformatie Icons, waarin de schoonheid van het eiland wordt bezongen, de emoties die de Curaçaoënaar voelt als hij denkt aan z’n eiland en het heerlijke gevoel dat Curaçao aan mensen geeft als ze hier zijn. Luchtig gezongen met een aanstekelijk ritme.
Maar hoe dushi is Curaçao op dit moment? Voor velen zeer zeker niet. Het CBS maakte bekend dat de bevolking de afgelopen jaren is gekrompen van 160.000 naar 151.000 inwoners. Alhoewel ik niet heb meegekregen wat de oorzaak is van deze emigratiestroom, kan ik mij er zeker wel wat bij voorstellen: onder andere de al jaren krimpende economie en enorme werkloosheid. Curaçao kent geen noemenswaardig sociaal vangnet. Dus zonder inkomen is het hier moeilijk vertoeven. Daarnaast ken ik verschillende gezinnen die vanwege het onderwijs ervoor hebben gekozen om het eiland te verlaten. Grote kans dat veel van deze mensen terugkeren als de huidige problemen zouden worden opgelost.
Wat is ervoor nodig om Curaçao te transformeren tot een paradijs voor iedereen die hier woont? Om de emigratiestroom en braindrain een halt toe te roepen? Om het landsbelang voorop te stellen? Ik kan er namelijk nog steeds niet over uit dat er velen zijn die pretenderen van hun eiland te houden, maar met hun gedrag het tegenovergestelde laten zien.
Hoop moet er zijn en altijd blijven, want hoop doet leven. En soms heb je daar die helderblauwe zee van Curaçao voor nodig om je weer te vervullen met een krachtige positieve energie. Ja, #KTD!