Aruba Curacao

COLUMN – Reisziekte

In het Caribisch deel van het Koninkrijk is het openbaar bestuur (inclusief de aanverwante publieke sector) het toevluchtsoord voor mensen van wie het ego omgekeerd evenredig groot is aan hun competenties en die te weinig kunnen om kans te maken op een succesvolle carrière in het bedrijfsleven. Voor deze kneuzen is het zijn van Statenlid, minister of directeur van een overheidsentiteit de reddingsboei. Het zijn zwaar overbetaalde baantjes met een goudgerande pensioenregeling. Bij de belastingdienst zitten je beste vrienden: als je al per ongeluk een aanslag krijgt, wordt het de Landsontvanger van hogerhand verboden deze te incasseren. En had je voor je toetreden tot de door het voetvolk gesubsidieerde publieke firma een miljoenenschuld, dan mag je er 999 jaar over doen om deze af te lossen.

Naast secundaire arbeidsvoorwaarden als een dienstauto met chauffeur en vrij eten en drinken in menig horecagelegenheid is er ook nog het fenomeen van de dienstreis. Curaçao, Aruba en Sint Maarten zijn piepkleine stipjes op de aardbol, dus blijft er heel veel wereld over om te bereizen. Uiteraard in de businessclass, tenzij er een first class voorhanden is.

En als de reis naar of via Amsterdam gaat, wordt de VIP-room van Schiphol gereserveerd om niet in KLM’s Crown Lounge tussen het gepeupel te hoeven zitten. À raison van ruim 1.000 Antilliaanse florijnen word je na de landing per limousine van het vliegtuig naar de VIP-room gereden. Een knipmes-op-pootjes haalt je bagage van de band en intussen slepen gastvrouwen hapjes en drankjes aan.

Wie op dienstreis gaat, heeft bovendien recht op een ruim bemeten daggeldvergoeding. Met de creditcard van de zaak kunnen zakelijke aankopen worden gedaan. Al is het daarmee uitkijken, want het is wel eens gebeurd dat de bonnetjes voor de aankoop van pikante lingerie en een bezoek aan een ‘loungebar voor volwassenen’ op straat kwamen te liggen.

Niet alle, maar wel veel dienstreizen zijn volslagen onnodig. Het zijn verkapte vakanties, familiebezoeken of winkeltripjes. Voor de vorm worden er wat officiële ontmoetingen gearrangeerd waarvan de foto’s moeten doen geloven dat er heel hard wordt gewerkt om het landsbelang te dienen.

As we speak is een handelsdelegatie van tien man sterk onderweg naar Dubai. Alsof Curaçao wat te zoeken heeft in die verzengend hete zandbak waar criminelen, louche zakenlieden en B-sterren met grensoverschrijdend gedrag het breed laten hangen. Of denkt de delegatie misschien nog wat sublicenties voor webcasino’s te kunnen slijten aan uitgeweken Russische oligarchen die hun bijeengeroofde kapitaal toch ergens moeten witwassen nu zij op de sanctielijst staan?

Minister van Asfalt Cooper gaat met Statenleden naar Intertraffic in Amsterdam, een beurs met innovatieve snufjes op verkeersgebied die nooit op Curaçao toegepast zullen worden zolang het verantwoordelijke ministerie niet in staat is ook maar een simpel verkeerslicht te onderhouden. Omdat politici de afgelopen jaren vanwege de reisbeperkingen door corona weinig uitlandig zijn geweest, is besloten dat de grote partijen meer dan het gebruikelijke ene fractielid met dit duizend-procent-snoepreisje mogen meesturen.

Het vreemde is dat sommige dienstreizen die wel gemaakt zouden moeten worden, niet worden gemaakt. Zo mag veldwachter Pisas alweer 9 maanden minister-president spelen, maar heeft onze Pik nog altijd niet zijn opwachting gemaakt in het Torentje van Rutte. Terwijl het voor versgebakken premiers in het Koninkrijk toch beleefdheidshalve usance is snel na hun aantreden hun Nederlandse ambtgenoot, tenslotte tevens voorzitter van de Koninkrijksregering, met een bezoek te ‘vereren’.

Natuurlijk zijn niet alle dienstreizen verspild belastinggeld: over de deelname later dit jaar van Statenleden aan het debat in de Tweede Kamer over de COHO-wet en het Interparlementair Koninkrijksoverleg, zal niemand vallen. Al zouden deze events wel aan waarde winnen als de Caribische delegaties zich voor de verandering eens een keer goed voorbereiden.

En als Kadushi toch aan het nuanceren is: er zijn ook Statenleden, bewindslieden en directeuren van overheidsbedrijven op wier goede intenties en prestaties niets valt af te dingen. En die alleen dienstreizen maken als dat nodig is en daarbij hun programma zo volproppen dat hun ondersteuning op de tweede dag al met de tong op de schoenen loopt. Maar dat zijn uitzonderingen.

Kadushi is het buitenbeentje van DossierKoninkrijksrelaties.nl: een stekelige rubriek die soms wel eens ‘au’ kan doen.

error: Deze inhoud mag niet gekopieerd worden.