Hoewel Kadushi doorgaans zeer relaxed in zijn vel zit, is hij de afgelopen uren ten prooi gevallen aan een steeds hoger oplopende dosis stress. Met nog een luttel uur voor de onverbiddelijke deadline zijn er slechts enkele mislukte beginnetjes van wat nooit tot een publicabele column zal kunnen uitgroeien. De keuzestress slaat meedogenloos toe: het aanbod van onderwerpen om de stekels in te zetten, is domweg te groot. Neem het eerste debat van de Tweede Kamercommissie van Koninkrijksrelaties met de nog kakelverse staatssecretaris Alexandra van Huffelen. Op de agenda stonden de consensusrijkswet Caribisch Orgaan voor Hervorming en Ontwikkelingen en de landspakketten, maar het is allereerst aan de Staten van Curaçao, Aruba en Sint Maarten om met hun regeringen in debat te gaan en een standpunt te bepalen. De Tweede Kamer hoort zijn beurt af te wachten, want COHO gaat in de eerste tot en met de tiende plaats de eilanden aan. Niettemin wijdden de 4 van de 19 aanwezige fracties er 2,5 uur woordverspilling aan. Terwijl er genoeg aan de hand is in het Koninkrijk…
Neem de jongste publicaties van het College financieel toezicht. In ruil voor de inmiddels ruim 2 miljard gulden aan liquiditeitssteun zijn de CAS-landen door Den Haag gedwongen een korting van 12,5% door te voeren op de salarissen bij de overheid en de semipublieke sector. Het Cft constateert echter dat het effect van deze maatregel bij geen van de drie landen terug te zien in de cijfers. Kennelijk hebben ministeries en overheidsentiteiten een truc gevonden om de salariskorting te ontduiken. Zo is de post overwerkvergoedingen explosief gestegen. Het Cft heeft de regeringen om uitleg gevraagd. Je zou denken: daarover zal dan wel een scherpe vraag door Kamerleden worden gesteld, maar niks daarvan.
Vragen zijn er ook te stellen bij het besluit van de Rijksministerraad om de liquiditeitssteun aan Aruba te hervatten, want – werd gemeld – het land werkt constructief mee. Uit een brief van het Cft blijkt echter dat het kabinet Wever-Croes – om het netjes te zeggen – geen boodschap heeft aan de dringende adviezen van datzelfde Cft om de overheidsfinanciën (lees: belastinggeld) eindelijk eens fatsoenlijk te gaan beheren. De rekenmeesters van het Cft spraken er ook hun verbazing over uit dat de Arubaanse economie in de tweede helft van 2021 dankzij de massale terugkeer van toeristen als een tierelier draaide, maar de belastingopbrengsten daalden…
Op Curaçao is het al geen haar beter. Daar hebben de MFK en bijwagen PNP 9 maanden na hun aantreden eindelijk een regeerakkoord gebaard. Het voorwoord van minister-president Pisas leest als een van satire doorspekte column. Zo leeft Pik in de veronderstelling dat zijn van incident naar incident dolende kabinet op grootschalige steun en vertrouwen van de bevolking kan rekenen. En dat het land praktisch gezien driedubbel bankroet is, ligt vooral aan de besluiteloosheid en gebrek aan leiderschap van zijn voorgangers. Dat Curaçao er zo beroerd voor staat, valt vooral de Godfather van Piks eigen MFK te verwijten. Het was het corrupte maffiamaatje Schotte die als eerste premier het nieuwe land in plaats van een start met (dankzij Nederlandse miljarden aan schuldsanering ) een schone lei te bezorgen Curaçao voor decennia op achterstand zette.
Ook de bijzondere gemeenten deden dezer dagen hun best stof voor stekelig commentaar aan te dragen (waarvoor dank!). Zo verweet de nog altijd veruit invloedrijkste politicus van Sint Eustatius Clyde van Putten het kabinet Rutte hypocrisie door de Russische inval in Oekraïne te veroordelen, terwijl het zelf de democratie op zijn eiland aan de kant schoof en geen haast maakt met het herstel daarvan. Op Bonaire was het de Eilandsraad die zich weer eens manifesteerde als een kibbelend bestuur van een speeltuinvereniging waar het regel is politieke spelletjes vooral vals te spelen. Gevolg: Eerste Kamerleden die zo’n 7.600 kilometer hadden gereisd om te horen wat zij kunnen bijdragen aan het oplossen van knelpunten, konden onverrichterzake huiswaarts.
Het is zaterdagmorgen, 6 minuten voor 11. De baas van DossierKoninkrijksrelaties.nl wijst op zijn horloge en Kadushi heeft nog altijd geen keuze kunnen maken waar hij vandaag de stekels in zal zetten. Dan nog maar even terug naar het commissiedebat. Dat het zo futloos verliep, valt niet Van Huffelen aan te rekenen. Dat ze al helemaal thuis is in het koninkrijksdossier bleek aan het slot toen de staatssecretaris de commissie vriendelijk op de vingers tikte bij het plannen van volgende debatten rekening te houden met het tijdverschil zodat belangstellenden die de vergadering vanaf de eilanden via de livestream willen volgen niet de wekker om 3 uur ’s nachts hoeven te zetten.
Kadushi is het buitenbeentje van DossierKoninkrijksrelaties.nl: een stekelige rubriek die soms wel eens ‘au’ kan doen.