Curacao

COLUMN – Bericht uit Curaçao

In de zondagse estafette-rubriek ‘Bericht uit…’ belichten columnisten uit de Caribische delen van het Koninkrijk bij toerbeurt de kanten van hun eiland waarvan zij vinden dat die de aandacht van alle koninkrijksburgers verdienen. Vandaag komt het bericht uit Curaçao.

Talentverspilling

Door Raquel Weisz

Curaçao ging er altijd prat op: “Hier spreken wij allemaal vloeiend vier talen, Papiamentu, Nederlands, Engels en Spaans!” Het was uniek en iets om absoluut trots op te zijn. Voor een internationaal georiënteerd eiland als Curaçao, maar ook als toeristische bestemming, een groot concurrentievoordeel. Het is helaas vergane glorie.

Dit wordt pijnlijk duidelijk nu de economie langzaamaan aantrekt. De vacatures in de toeristische sector rijzen de pan uit en worden met moeite ingevuld. Er wordt geroepen dat het zou liggen aan de mentaliteit, het minimumloon en andere zaken. Dit zal allemaal ongetwijfeld een rol spelen, maar de taalbeheersing blijkt een enorm struikelblok. Om in deze sector te werken moet je meer kunnen zeggen als “Thank you” of “Dank je wel”.

Als regering kun je nog zo je best kunt doen om de grootste economische pijler, het toerisme, een boost te geven door het creëren van werkgelegenheid. Echter, als de bevolking niet voldoet aan de huidige vereiste competenties, dan is het water naar zee dragen. Het gevolg zal dan ook zijn dat de lokale bevolking werkloos blijft en de vacatures worden opgevuld door buitenlandse werknemers.

Alhoewel het natuurlijk essentieel is dat je je moedertaal goed leert spreken en schrijven, is het door de globalisering en het internationale karakter van Curaçao not done dat er nu steeds meer Curaçaoënaars alleen het Papiamentu vloeiend beheersen. Door een taal te beheersen leer je zowel mondeling als schriftelijk communiceren, maar daarnaast is het dé manier om nog meer kennis te vergaren en je vaardigheden verder te ontwikkelen. Taal dient dus tevens als een ontwikkelingsinstrument.

Ik ben geen onderwijsdeskundige, maar één ding weet ik wel. De wereld wordt echt beperkt als je geen enkele wereldtaal op niveau beheerst, waardoor je een wereld aan kennis via boeken, (online) cursussen etc. misloopt. Ieder kind, ongeacht het denkniveau, heeft talenten. Je wilt dat dit kind het beste uit zichzelf kan halen door deze talenten te ontdekken. En zo ook later overal zelfstandig kennis kan opdoen. Het populaire gezegde The world is my playground geldt dan ook niet voor deze kinderen. Je haalt zo niet het beste uit ze en ontneemt ze kansen. Wat een talentverspilling!

Er zal een fundamentele discussie moeten worden gevoerd over de politieke keuzes en de uitwerking ervan in het onderwijs. Want deze jongeren/volwassenen plukken hier nu de wrange vruchten van. De instructietaal is zo’n heet hangijzer. Want iedereen wil, denk ik, dat er weer leerlingen (op alle niveaus!) worden afgeleverd, afgestemd op de vereiste competenties van de huidige én toekomstige (!) arbeidsmarkt. En laat alsjeblieft de populistische lariekoek achterwege, want dat hebben we genoeg gehoord. Structurele oplossingen zijn noodzakelijk, want de bevolking wordt zo steeds minder zelfstandig en kan zo niet of nauwelijks bijdragen aan oplossingen voor zichzelf en voor Curaçao.

De redactie van DossierKoninkrijksrelaties.nl is op zoek naar iemand op Aruba die het leuk vindt om één keer in de zes weken een column te schrijven over de kanten van het (leven op het) eiland waarvan zij/hij vindt dat die de aandacht van alle koninkrijksburgers verdienen. Interesse? Mail dan naar redactienederland@gmail.com

error: Deze inhoud mag niet gekopieerd worden.