“Nou, jij maakt met je columns geen vrienden”, krijgt Kadushi bij tijd en wijle te horen. En zo is het: de mailbox van DossierKoninkrijksrelaties.nl riekt regelmatig naar een te lang niet doorgespoeld rioolputje. De oogst aan reacties is rijk gevarieerd: het gaat van gekwetst, beledigd, miskend en (vaak onder een schuilnaam en vergezeld van dreigementen) redeloze woede tot verdriet. Voor columnisten heeft die eerste categorie het effect van het zalven van het ego, want een bevestiging van het gelijk en vooral een aanmoediging om het lijdend voorwerp nog scherper in het vizier te houden.
Het doel van columnisten is niet vrienden te maken, maar – om te beginnen – een onderhoudend stukkie te schrijven, meestal wel gedreven door maatschappelijk engagement met een goed ontwikkelde neus voor misstanden die op taalkunstige wijze aan de kaak worden gesteld. Voor sommigen is het een echte professie, ze verdienen er terecht een goedbelegde boterham mee en acteren op gerenommeerde podia, niet gehinderd door de vraag of ze er wel of geen vriendschappen aan overhouden.
En Kadushi? Die is een volbloed amateur die dankzij een maandelijkse sponsorbijdrage van de Staat alle tijd heeft om zich bij wijze van liefhebberij te bekwamen in het scherpen van zijn pen. U, beste lezer, bent dus niets anders dan een proefkonijn. En tegelijkertijd ook een beetje medeplichtig, want zonder publiek (vandaag heeft DossierKoninkrijksrelaties.nl de 175.000ste unieke bezoeker verwelkomd) is een columnist zoiets als een eenzame cactus in de woestijn waar, hoe groot de stekels ook, niemand zich aan zal prikken.
De zelfverklaarde slachtoffers die zich op hun (te) tere zieltje getrapt voelen, doen er goed aan deze column, maar vooral zichzelf wat minder serieus te nemen. Het is misschien een schrale troost, maar bedenk dat de uitgedeelde steken nooit persoonlijk zijn bedoeld. Het zijn de daden (of juist het uitblijven ervan) waarvan Kadushi stekelig wordt.
Het Koninkrijk is voor een beginnend columnist dankbaar oefenterrein. Bewindslieden en parlementariërs aan weerszijden van de oceaan gaan nogal onhandig met elkaar om waardoor de koninkrijksrelaties een onuitputtelijke bron zijn van kleine misverstanden die gemakkelijk tot grote conflicten escaleren. Het gesteggel zou vermakelijk zijn, ware het niet dat het de gewone burger is die lijdt onder de gevolgen van het gebrek aan gemeenschappelijk gevoelde urgentie op thema’s die er toedoen zoals integer bestuur, armoede, onderwijs, zorg en veiligheid.
Kadushi wenst u een vredige Kerst. Kijk bij het opruimen van de kerstboom wel uit voor de naalden; daar kun je je lelijk aan prikken.
Kadushi is het buitenbeentje van DossierKoninkrijksrelaties.nl: een stekelige rubriek die soms wel eens ‘au’ kan doen.