Je mengen in het ontspoorde Zwarte Piet-debat is linke soep, want als je een beschaafd standpunt ventileert, word je geheid door beide kampen van voor- en tegenstanders in het gunstigste geval slechts gecanceld, maar het kan je via het digitale riool – nogal misleidend ook wel social media genoemd – even goed op onverhulde doodsbedreigingen komen te staan. Toch waagt Kadush zich eraan. Als ervaringsdeskundige: in zijn jonge jaren (dus heel, heel, heel lang geleden) heeft hij enkele keren voor de korfbalvereniging Zwarte Piet uitgehangen. Potkachelzwart geschminckt en met alle andere foute stereotiepe kenmerken die toen – Quinsy ‘Zwarte Piet is racisme’ Gario moest nog geboren worden – niet als fout werden aangevochten. Het enige ongemak was een gezicht dat in vuur en vlam stond na het afschmincken met inmiddels vanwege de agressieve ingrediënten verboden middeltjes.
Een halve eeuw verder weten we beter. Ook als je in Zwarte Piet geen raciale karikatuur ziet of wil zien, is het een kwestie van beschaving begrip te hebben voor medeburgers die zich oprecht gekwetst voelen. Afscheid nemen van Zwarte Piet is geen aanval op de Nederlandse volkscultuur, maar juist een verrijking: kleurenpieten geven het Sinterklaasfeest een veel vrolijker uitstraling en staan tevens symbool voor de diversiteit van de samenleving. Daarom: Leve Roze en andere Pieten!
Zo denkt Tweede Kamerlid Martin Bosma (PVV) er niet over. De welbespraakte beroepsklier haalde in een debat over cultuur uit naar “de bloeddorstige extreem linkse, lange tenenbrigade van black lives matter-achtig volk van haters” die “door het stenigen van onze dierbare, grootste en hardwerkende kindervriend het Sinterklaasfeest met hun propagandaterreur kapot maken.” Dat ontlokte Jorien Wuite (D66) met haar Sint Maartense roots de herinnering als klein meisje te zijn uitgescholden voor Zwarte Piet en zich daardoor uitgesloten te hebben gevoeld. “Dat deed pijn. En nu zie ik allemaal blije kindergezichten bij een modern Sinterklaasfeest.”
Bosma – als altijd goed voorbereid – vroeg Wuite hoe het dan komt dat Zwarte Piet nergens zo geliefd is als op Bonaire. Inderdaad zijn daar de kleurenpieten zwaar in de minderheid, maar dat laat zich heel anders verklaren dan Wilders knecht veronderstelt. Curaçao koos als eerste in het Koninkrijk voor kleurenpieten. Op Bonaire werd dat opgevat als “een uiting van verzet tegen het koloniale Nederland” en daar heeft de minder activistisch geaarde Bonairiaan niet veel mee op. Dus bleef Piet daar zoals die was, al heeft intussen de duokleurenpiet voorzichtig zijn intrede gedaan.
Nu we het toch over het Sinterklaasfeest hebben: deze week onthulden media op Curaçao dat gevolmachtigde minister Carlson Manuel als een ware Goedheiligman met niet bestaande, maar zeer riant betaalde banen strooit. Hij ritselde tegen alle regels in een aanstelling voor zijn broer, tante en twee van zijn beste vrienden. De Directie Human Resources adviseerde negatief omdat de betrokkenen niet de vereiste opleiding en ervaring hebben, de schijn van belangenverstrengeling wordt gewekt en er bovendien helemaal geen vacatures op het Curaçaohuis zijn.
Het is maar goed dat voormalig (eveneens aan nepotisme lijdende) gevolmachtigde minister ‘Fraudelyne’ Wiels destijds een veel te ruim bemeten dubbel stadspaleis voor haar kabinet heeft aangekocht. Dat is groot genoeg om alle familieleden en vrienden die bij de verkiezingen eerder dit jaar op Manuel hebben gestemd (48) een werkplek te geven. Kadushi wenst u een kleurrijke pakjesavond.
Kadushi is, als het buitenbeentje van DossierKoninkrijksrelaties.nl, de prikkelendste column van het Koninkrijk.