Het kabinet Pisas II is dit weekend precies 5 maanden aan het regeren. Nou ja, regeren is misschien niet helemaal het juiste woord. Want het nachtmerriescenario waarvoor velen vreesden, lijkt steeds meer realiteit te worden. Pik en zijn dreamteam hebben vooral aandacht voor andere dingen dan het besturen van het land dat zich alleen steunend op de bedelstaf overeind weet te houden.
Het eerste teken aan de wand verscheen al tijdens de formatie. Het was lastig kandidaat-ministers te vinden die kans maakten door de screening te komen. Terwijl die toch echt weinig voorstelt. Anders zou iemand als Charles Cooper nooit minister van Asfalt en aanverwante zaken kunnen zijn. In 2010 concludeerde de Veiligheidsdienst Curaçao na een blik op diens kerfstok dat er “veiligheidsrisico’s” aan hem kleefden en daarom niet ministeriabel was. Cooper die als lijsttrekker de MAN naar de grootste verkiezingsnederlaag uit de historie (0 zetels) leidde en daarna naar de MFK vluchtte, noemt de 900 miljoen gulden liquiditeitssteun van Nederland “kruimels”. Hij ziet liever dat Curaçao bij China aanklopt.
Wat te denken van de wappie van het kabinet: minister van Volksgezondheid Dorothy Pietersz-Janga. Van beroep arts, dus die keuze leek zo vreemd nog niet. Maar dat was te vroeg gejuicht, want ze nomineerde zichzelf al snel voor de Meester Kackadorisprijs, een award voor kwakzalvers. Van RTV Direct – MFK’s roeptoeterhuisomroep – kreeg ze zendtijd voor een frontale aanval op het vaccinatiebeleid van haar eigen regering. Beter dan zich te laten prikken, konden de Curaçaoënaren het in medische kringen omstreden paardenmiddel ivermectine slikken en veel kleine slokjes ijskoude awa lamunchi drinken.
Carlson – “Engaging the world” – Manuel is geen echte minister, maar des te meer praalhans die aangesproken wenst te worden als “His Excellency”. De gewezen bachatazanger vult de dagen, zijn broer Carlton alias ‘The King’ en diens ex onafscheidelijk aan zijn zijde, met het afleggen van “tremendous visits” aan ambassadeurs die louter uit wellevendheid interesse veinzen voor de economische dwerg die nu eenmaal Curaçao is. Voor de cameraverliefde junior-gevmin pleit wel weer dat hij zijn tekortkomingen erkent en ijverig kennis en vaardigheden aan het bijspijkeren is. Zo hij meldt hij trots op zijn Linkedin-pagina onlangs de studie ‘Protocol voor de Ceremoniemeester’ te hebben afgerond. Pabien excellentie!
De onbetwiste bestuurlijke spookrijder van het kabinet is Javier Silvania, de minister van geen Financiën. Eerst zette hij zijn premier publiekelijk te kakken door in een Nederlands radioprogramma doodleuk de COHO-wet af te schieten, terwijl opperbaas Gilmar ‘Pik’ Pisas deze kort daarvoor nog als een Godsgeschenk had geprezen. Vervolgens probeerde hij Nederland te tillen: Curaçao, zo had hij becijferd, heeft bijna 300 miljoen gulden nodig om tot het einde van het jaar aan de financiële verplichtingen te voldoen. Het College financieel toezicht rekende het nog even na en concludeerde dat Curaçao aan 76 miljoen genoeg heeft.
Silvania heeft kennelijk van partijgenoot Manuel afgekeken dat je incompetentie het beste kan maskeren door je voorganger door het slijk te sleuren. En dus beschuldigde hij oud-minister Kenneth Gijsbertha een peperduur, maar rammelend IT-systeem voor de belastingdienst te hebben aangeschaft om zijn dochter te bevoordelen. Hij deed dat in een ‘intern werkoverleg’ met de dienst waar hij in, laten we zeggen weinig ministeriabele termen de aanwezige hoofden en medewerkers kleineerde. Het genantst was nog wel dat het publiek ongewild getuige werd gemaakt van dat brute optreden, want Silvania had een cameraploeg van het partijpropagandakanaal Direkt meegenomen zodat het volk kon zien hoe daadkrachtig hij voor het algemeen belang strijdt. Deze week snoefde hij dat zijn beleid tot de hoogste belastingopbrengst in 4 jaar heeft geleid. Dat is nog maar de vraag, want de optelsom van opgelegde aanslagen is op Curaçao iets anders dan wat wordt geïncasseerd.
De strapatsen van de huidige generatie MFK-bewindslieden vallen qua ernst in het niet bij wat partijgenoten Gerrit Schotte (4 jaar in de petoet voor het uitverkopen van het land aan maffiabaas Corallo), George Jamaloodin (30 jaar brommen voor het uit de weg laten ruimen van politieke rivaal Helmin Wiels) en Jacinta met de losse handjes Constantia (21 maanden volpension voor – let op Sywert! – fraude met mondkapjes) eerder hebben uitgevreten.
Maar: het kabinet Pisas heeft nog 3,5 jaar de tijd om zich van kwaad tot erger te evolueren. Tenzij coalitiegenoot PNP tot inkeer komt. Ooit was dat een fatsoenlijke partij, getuige de eervolle uitnodiging aan voormalig minister-president Maria Liberia-Peters om het D66-congres toe te spreken over leiderschap*. Want dat bestond in haar tijd nog.
*Vanwege de coronasituatie in Nederland is het congres afgelast en wordt een verkort programma digitaal afgewerkt.
Kadushi is het buitenbeentje van DossierKoninkrijksrelaties.nl: een stekelige rubriek die soms wel eens ‘au’ kan doen.