In de zondagse estafette-rubriek ‘Bericht uit…’ belichten columnisten uit de Caribische delen van het Koninkrijk bij toerbeurt de kanten van hun eiland waarvan zij vinden dat die de aandacht van alle koninkrijksburgers verdienen. Vandaag komt het bericht uit Aruba.
Volksvijand nummer1
Door Mireille Laclé
We hebben bijna allemaal extra reserves, helaas niet in de vorm van geld, maar in de vorm van lichaamsvet. Overgewicht en obesiteit is (ook) op Aruba een zichtbaar probleem. We hoeven maar om ons heen te kijken, of in de spiegel, en we moeten het zien: overgewicht. Alleen lijken wij het niet meer te zien, het is de nieuwe norm geworden. Het is niet alleen zichtbaar onder de volwassen bevolking, maar ook kinderen en tieners zijn opvallend vaak te dik. Dat er een prijskaartje aan hangt, realiseren wij ons onvoldoende. Het is tijd dat we wakker geschud worden.
Vorige maand was er een zeer interessant interview op de radio over een net gelanceerd project met de naam ‘Jump 18’. Een team van 5 jonge lokale professionals, allen werkzaam in de gezondheidszorg, heeft samen met een kinderarts een programma ontwikkeld om kinderen tussen de 4 en 18 jaar, die te zwaar of obese zijn, te helpen een gezondere levensstijl aan te aan te leren en zodoende de schadelijke effecten van obesitas te voorkomen. Binnenkort start het project met een pilot van 6 maanden waarbij 18 kinderen en hun ouders intensief zullen worden begeleid.
Een veelbelovend project dat op vrijwillige basis door enthousiaste lokale professionals wordt gedraaid en vooralsnog gefinancierd wordt door 4 sponsoren. Wat mij aanspreekt is de multidisciplinaire benadering. De focus ligt niet alleen op voeding, maar ook op beweging, educatie en onderzoek. Op de website jump18.org is meer over het project (waaronder ook onderzoeksinformatie) terug te vinden.
Het is overigens geen toeval dat het team dit project heeft opgezet. In toenemende mate worden zorgprofessionals geconfronteerd met consequenties van overgewicht en obesitas. Inmiddels valt al ruim 80% van de volwassen bevolking in de categorie te zwaar of obese. In de categorie kinderen onder de 10 jaar is dat al 50%. Een ander voorbeeld: van de kinderen die, om welke reden dan ook, de pedriatische kliniek in het hospitaal bezoeken, is 80% te zwaar of obese. Naar mijn mening is, met deze cijfers, overgewicht volksvijand nummer 1.
Dat overgewicht niet alleen op Aruba voorkomt, is waar. Waarom het hier op grote schaal voorkomt, laat ik over aan de onderzoekers en zorgprofessionals. Wellicht is er een link met het type economie dat wij hebben. Maar hoe dan ook, overgewicht is bijna een garantie voor het ontwikkelen van zogeheten Non Communicable Diseases (NDA’s) waaronder cardiovasculaire ziektes, diabetes, nierproblemen, kanker, rugklachten, knieklachten e.d. Ziektes die de kwaliteit van het leven van de betrokkene ernstig verminderen en uiteindelijk ook de samenleving handen met geld kosten.
De afgelopen week kondigde de minister van Volksgezondheid aan dat er Nationaal Plan is ontwikkeld ter bestrijding van de NCD’s en dat er in dit kader, dit jaar nog, uit pure noodzaak, een obesitaskliniek komt. Preventie zal nu ook een speerpunt worden om de kosten van de AZV te reduceren. Hopelijk wordt ook het onderwijscurriculum hier permanent op ingesteld. Obesitas is meer dan volksgezondheidsprobleem.
De situatie op Aruba is dusdanig alarmerend dat een gezonde levensstijl eigenlijk niet meer vrijblijvend mag zijn. De (financiële) druk die obesitas op de zorgsector gaat leggen, is onacceptabel en moet tegengegaan worden, voor mijn part zonodig met sancties. Het is asociaal om kosten van dit gedrag af te wentelen op de gemeenschap. Ook vraag ik mij af of kinderobesitas geen vorm van kindermishandeling is, maar dat terzijde. Overgewicht en obesitas moeten we om te beginnen als probleem gaan onderkennen en als zodanig (hardop) benoemen. Niet alleen de minister of de directeur van de AZV of het Wit Gele Kruis, maar iedereen, vooral degenen met een voorbeeld of leidinggevende functie zouden dat moeten doen.
Het zou geen slecht idee zijn als werkgevers, waaronder de overheid, beleid zouden ontwikkelen om een gezonde levenstijl van hun werknemers te stimuleren. Obesiteit en NCD’s zullen onvermijdelijk leiden tot verzuim, uitval en onproductiviteit. Prestaties lever je immers alleen met gezonde en vitale werknemers. Vanuit dit opzicht alleen al zou ook de ARBO-wet zo snel mogelijk moeten worden ingevoerd. Daarnaast zouden lokale influencers zich zich in ieder geval moeten onthouden van het fungeren als boegbeeld voor fastfoodbedrijven of andere ongezonde producten. Als ze hun fans echt waarderen, dan zouden ze juist een gezonde levensstijl moeten uitstralen en promoten. Lintjes doorknippen bij de opening van de zoveelste fastfoodketen of plus-size winkel kan eigenlijk ook niet meer.
Preventieprogramma’s zijn hard nodig en zeer welkom, maar uiteindelijk zijn en blijven we zelf eindverantwoordelijk voor ons eet-en leefgedrag en dat van onze minderjarige kinderen. We, mijzelf inbegrepen want ik behoor ook tot de groep met overgewicht, moeten hier zelf verandering in brengen. Doen we dit niet, dan voorzie ik dat op termijn de overheid dit – terecht – op een of andere manier gaat afdwingen of sanctioneren.
Klik hier voor de website Jump18.org en hier voor het aangehaalde interview