De staf van het Curaçaohuis is versterkt. Heel stilletjes (een cynicus zou zeggen: stiekempies) heeft de nieuwe gevolmachtigde minister Carlson Manuel twee externe adviseurs binnengehaald. Niet onlogisch, want de jonge MFK-politicus – ‘Carls’ voor intimi – heeft als muziekleraar weinig kaas gegeten van het openbaar bestuur. De weg vinden in politiek Den Haag moet voor hem zoiets zijn als geblinddoekt zoeken naar de uitgang van een met op scherp staande mijnen bezaaid doolhof. Dus is het helemaal zo gek nog niet dat hij heeft besloten zijn kabinet uit te breiden met een team van persoonlijk ondersteuners.
Daar was ook wel enige reden toe. Wie zijn oren in de wandelgangen rond de Trêveszaal (waar de Rijksministerraad maandelijks bijeenkomt) te luisteren legt, hoort dat men tot nu toe niet erg onder de indruk is van de performance van de hoogste vertegenwoordiger van de Curaçaose regering. En dan was er natuurlijk nog dat pijnlijke akkefietje met – eveneens rookie – minister Javier Silvania. Een goed in zijn schoenen passende gevmin had de penningmeester van het Kabinet Pisas behoed voor een publieke afgang ten overstaan van radioluisterend Nederland. Maar Manuel zat erbij, keek ernaar en liet het gebeuren.
Politici die zich bewust zijn van hun eigen gebreken behoren tot een in dit egotijdperk bijna uitgestorven soort. Het valt daarom des te meer te prijzen dat Manuel heeft ingezien dat hij deskundige hulp behoeft. Het enige waar misschien wellicht eventueel een heel klein vraagtekentje bij zou kunnen worden gezet, is dat hij het door zijn voorganger nagelaten team van goed ingewerkte professionals negeert en twee amateur-consultants heeft aangetrokken: zijn broer Carlton en diens echtgenote. Hun track record in ogenschouw nemend, hebben zij aan benodigde kennis, kunde en ervaring geen noot toe te voegen.
Het familiebedrijf heeft zich verschanst in de ruim bemeten salon van de gevolmachtigde minister. Voor de vaste ploeg van het kabinet is het een raadsel wat er achter de hermetisch gesloten deur wordt uitgespookt. De openheid van Manuel beperkt zich namelijk tot op social media geposte pr-kiekjes van een lange reeks beleefdheidsbezoeken. De kersverse gevmin ontpopt zich ook nog eens als een onbeholpen beginneling op het gebied van (motiverend) leidinggeven. Hoog van de toren blazend was zijn eerste boodschap aan de medewerkers dat alles anders moest. Met andere woorden: degene aan wie hij te danken heeft dat hij in een gespreid bedje belandde, werd bij de enkels afgezaagd.
Het is niet te hopen dat de tijden van Marvelyne Wiels (de zus van…) herleven. Ook zij ontbeerde de kwaliteiten om haar land op het Haagse podium waardig te vertegenwoordigen. En ook zij omringde zich met family & friends die de vaste medewerkers op afstand hielden en soms de deur uitpesten hetgeen de Curaçaose belastingbetaler tonnen aan door de rechter opgelegde ontslagvergoedingen heeft gekost. Het leverde bovendien een vernietigend rapport op van de Ombudsman over de angstcultuur die het Curaçaohuis jarenlang verlamde en sloeg een diepe deuk in de reputatie van het land Curaçao.
Kadushi is het buitenbeentje van Dossier Koninkrijksrelaties: een stekelige rubriek die soms wel eens ‘au’ kan doen.