Toch bijzonder dat Caribische politici die te pas en nog vaker te onpas Nederland verketteren omdat het de eilanden niet als gelijkwaardigen behandelt, maar er tegelijkertijd geen enkele moeite mee hebben hun eigen burgers het recht op gelijke behandeling te ontzeggen. Een Tweede Kamerlid dat ervoor pleit een Antilliaanse draaideurcrimineel na zijn vijfde veroordeling Nederland uit te zetten, wordt zonder dralen van discriminatie beschuldigd. Maar als je op Curaçao, Aruba of Sint Maarten de ware liefde wil bezegelen met een huwelijk, staan de lokale volksvertegenwoordigers dat niet toe als je partner van hetzelfde geslacht is. Hoe hypocriet kun je het verzinnen?
Het bizarre is dat de bevolking in grote meerderheid geen moeite heeft met homoseksualiteit, zo lang je er maar niet over praat. Toestanden als in Europees Nederland waar een COC-kantoor beklad wordt met homofobe leuzen of brand gesticht in een studentenflat vanwege een regenboogvlag doen zich niet voor op de eilanden. Daar zijn het alleen politici die het uit vermeende vrees voor stemmenverlies toelaten dat zo’n tien procent van hun kiezers wordt gediscrimineerd. Enkele uitzonderingen daargelaten zoals oud-Statenlid Desiree Croes, die ondanks verzet uit haar eigen partij, voor elkaar heeft gebokst dat het geregistreerd partnerschap per 1 september op Aruba is ingevoerd, al is dat nog geen waarborg voor echt gelijke rechten. Op Curaçao heeft parlementariër Giselle McWilliam in 2019 met toenmalig collega Stephen Walroud een initiatiefwetsvoorstel ingediend om het homohuwelijk in te voeren, maar de meerderheid durfde er – opgestookt door pastoors – niet aan.
Meer moed had rechter Pieter de Kort die deze week in een door Human Rights Caribbean tegen het Land aangespannen rechtszaak concludeerde dat de regering van Curaçao de eigen staatsregeling vertrapt. Daarin is immers bepaald dat iedereen er recht op heeft gelijk te worden behandeld. Het minste wat de overheid, als die er per se in volhardt het huwelijk uitsluitend aan heterokoppels te gunnen, behoort te doen is een alternatief te bieden in de vorm van bijvoorbeeld geregistreerd partnerschap. Het gaat overigens niet om iets symbolisch: samenlevende homo’s en lesbiennes lopen in het dagelijkse leven tegen allerlei pijnlijke barrières op, onder meer bij het zoeken naar huisvesting, het afsluiten van een verzekering, gedeeld ouderschap, erven etc. etc.
De vraag is wat het kabinet Pisas met dit baanbrekende vonnis gaat doen. Tekent het hoger beroep aan? Zal een bekrompen geest in de Staten bepleiten de Staatsregeling dan maar aan te passen? Of worden alsnog de mensenrechten gerespecteerd en is het binnenkort mogelijk dat geliefden van het gelijke geslacht elkaar het jawoord kunnen geven? De politiek kennende lijkt het Kadushi beter het zekere voor het onzekere te nemen. Vandaar het advies aan staatssecretaris Knops om bij het verstrekken van de eerstvolgende coronalening de voorwaarde te stellen dat Curaçao, Aruba en Sint Maarten het homohuwelijk wettelijk mogelijk maken.
Die optie biedt laffe politici een welkome escape, want dan kan – zoals vaker bij het eigen falen gebeurt – Nederland de schuld worden gegeven.
Kadushi is het buitenbeentje van DossierKoninkrijksrelaties.nl: een stekelige rubriek die soms wel eens ‘au’ kan doen.