In de zondagse estafette-rubriek ‘Bericht uit…’ belichten columnisten uit de Caribische delen van het Koninkrijk bij toerbeurt de kanten van hun eiland waarvan zij vinden dat die de aandacht van alle koninkrijksburgers verdienen. Vandaag komt het bericht uit Curaçao.
Kweekvijver
Door Raquel Weisz
Het is alarmerend. En dan heb ik het niet alleen over de ICU van het Curaçao Medical Center die weer helemaal vol ligt, nu met voornamelijk ongevaccineerde COVID-19 patiënten. Of de alsmaar toenemende armoede die steeds zichtbaarder wordt.
Het is aan de orde van de dag. Bijna dagelijks worden er overvallen gepleegd. Exacte cijfers heb ik niet. Maar het valt mij de laatste tijd op dat het in vele gevallen om jonge jongens gaat die deze laffe daad plegen en burgers van dit eiland met een trauma opzadelen. Wat maakt dat deze jongens zo’n keuze maken? Is het uitzichtloosheid? Is het een gebrek aan opvoeding en vorming?
En wat maakt dat er ook jongens zijn die juist van de huidige nood een deugd maken? Zij maken van een hobby hun werk en verdienen op een eerlijke manier hun inkomen. Dit ondanks de huidige crisis waarin wij verkeren. Deze jongeren tonen leiderschap waarbij zij de regie nemen over hun leven, hun talenten gebruiken, hun verantwoordelijkheid nemen, discipline en doorzettingsvermogen tonen én hun doelen proberen te bereiken door zelfvoorzienend te zijn.
Een super inspirerend project, waarin het gevoel van saamhorigheid en de sociale cohesie vergroten als één van de doelen is gesteld, is Hòfinan Ser’i Otrobanda (Tuinen in de wijk Ser’i Otrobanda). Het is een prachtig voorbeeld van leiderschap en passie. In juli 2020 is een aantal inwoners van deze wijk gestart met een project om tuinen aan te leggen waar groente en fruit wordt geplant, door onder andere gebruik te maken van de hydroponics techniek.
De initiatiefnemers hebben naast het bevorderen van de sociale cohesie ook als doel om gezondere alternatieven aan te bieden en bereikbaar te maken voor wijkbewoners. Ook willen ze banen en mogelijkheden creëren in de buurt, zodat de bewoners ook kansen krijgen. En deze doelen hebben ze nu al grotendeels verwezenlijkt. Zij zien dat steeds meer bewoners, jong en oud, zich betrokken voelen en zich samen inzetten voor dit project én voor de wijk.
Eén keer per maand werken de buurtbewoners samen in de tuinen. En tot 1 november wordt de zelf geteelde groente en fruit gratis uitgedeeld aan de bewoners. De impact op de wijk is enorm en de vorming van de bewoners is daar. Kleinschalig én effectief. Soortgelijke projecten zouden een mooie kweekvijver kunnen zijn om de talenten van jongens, die dreigen te ontsporen, te ontdekken. En daarnaast hun leiderschapsvaardigheden te ontwikkelen. Om zo te voorkomen dat zij voor het slechte pad kiezen. Want zoals het Afrikaanse gezegde luidt: It takes a village to raise a child. Opvoeding en vorming, zodat zij weten, voelen en uitstralen dat ze waardig zijn, dat ook zij ertoe doen én dat zij zelf gaan geloven dat zij met hun talenten hele mooie positieve dingen kunnen bereiken.
