Den Haag – Heeft politieke partij BIJ1 zich met het verbannen van Quinsy Gario ontdaan van een intrigant en manipulator of is hem, omdat hij de vinger op de zere plek legde, een mes in de rug gestoken?
Binnen de partij, zo zeggen ingewijden, bestaan al veel langer spanningen die onder meer te herleiden zouden zijn tot de ambities van het bestuurslid Rebekka Timmer. Zij stond – achter Gario – nummer 3 op de kandidatenlijst. Ze is niet alleen bestuurslid, maar als fractiemedewerker ook de vertrouweling van partijleider/Tweede Kamerlid Sylvana Simons.
Achtergrond
Deze dubbelfunctie is sommige leden een doorn in het oog. Dat Gario dat aankaartte, werd hem door Timmer c.s. niet in dank afgenomen. Wat op de achtergrond tevens zou meespelen, is de mogelijkheid dat Simons haar kamerlidmaatschap om gezondheidsredenen tijdelijk zal neerleggen. Gario is volgens de Kieswet de eerst aangewezene om haar te vervangen, maar Timmer vindt zichzelf geschikter.
Het besluit van het bestuur om Gario – activist en erkend lastpak die geen blad voor de mond neemt – eruit te werken, is bij een deel van de achterban verkeerd gevallen. Het partijbestuur zou ’te wit’ zijn, evenals het bureau dat onderzoek deed naar de ‘signalen’ over ’toxisch gedrag’ van Gario. Hij wordt vanuit bestuurskringen neergezet als een ‘Antilliaan met een te grote mond’ en ‘mannelijke dominantie’. En dan is er ook nog een richtingenstrijd: als Kamerlid zou Simons te veel met andere onderwerpen bezig zijn dan de missie van BIJ1 om racisme te bestrijden.
In de aanval
Met een strak geregisseerde communicatiestrategie probeerden Simons en het bestuur de schade voor de partij te beperken door zaterdag tijdens de virtuele ledenvergadering vol in de aanval te gaan op Gario die door zijn medestanders ‘een eigentijdse Tula’ wordt genoemd. BIJ1 is de verkiezingen ingegaan als de partij van het verbinden.
Lees hieronder de toespraak van voorzitter Jursica Mills, partijleider Sylvana Simons en het interview dat Quinsy Gario aan de Volkskrant gaf.
Toespraak voorzitter Jursica Mills
Het valt mij zwaar dat het verdriet van de mensen die mij huilend hebben opgebeld zo is gediskwalificeerd. Aan de slachtoffers wil ik echt meegeven dat ik echt met jullie meeleef. Alle berichten die op sociale media zijn verschenen… Ik voel voor jullie.
Ik ben beledigd door insinuaties dat ik als voorzitter, als een zwarte vrouw, zou meewerken aan – of nog erger – stil zou blijven wanneer er een zwarte man ten onrechte, zónder een eerlijk proces, uit de partij zou worden gezet. Tegen het lid of de leden die de informatie naar buiten hebben gelekt: door deze actie heb je niet alleen het proces belemmerd, maar ook het imago van Quinsy Gario beschadigd en de vuile was van de partij buiten gehangen. Ik heb daar geen woorden voor.”
Eerste signalen binnen half jaar na toetreden Gario tot partij
In april 2020 sluit Quinsy zich aan bij de partij. Hij is een grondlegger van een nieuwe antiracisme-generatie. In november komen er echter al negatieve signalen binnen van mensen. Gedurende de campagne stapelen de signalen zich steeds verder op. Begin februari 2021 heeft het bestuur een eerste gesprek met Quinsy over diens functioneren in de partij. Er is gesproken over samenwerking, communicatie en omgaan met elkaar. Op 9 februari is er een sessie met een organisatiecoach.
Campagne coördinatoren zeggen samenwerking met Gario op
In maart komen er nog meer signalen binnen en hebben verschillende vrijwilligers aangegeven niet langer met Quinsy samen te kunnen werken. Zij geven aan dat hun veiligheidsgevoel is aangetast. Opnieuw zijn er gesprekken met Quinsy. Van begin maart t/m de verkiezingen ontstaan verschillende botsingen. Dit wordt volgens betrokkenen steeds gekoppeld aan het handelen van deze ene persoon. Naar aanleiding hiervan zeggen de campagne coördinatoren gezamenlijk de samenwerking met Quinsy op.
Zorgelijke signalen leiden tot onderzoek met gespecialiseerd bureau
Na de verkiezingen vinden evaluaties plaats met kandidaten en vrijwilligers. Hier worden meerdere signalen geuit over toxisch gedrag. 25 April voert Quinsy een gesprek met het bestuur om te spreken over vermeend pestgedrag en machtsmisbruik. Hij geeft aan nog niet te weten of hij een klacht in wil dienen en ziet het bestuur niet als neutraal genoeg om dit op te pakken. Het bestuur heeft alle signalen, inclusief die van Quinsy, verzameld en besloten dat zij niet de personen waren om dit op te pakken. Op 25 mei is dit naar Quinsy gecommuniceerd.
Op basis van de signalen van 16 verschillende personen is er vervolgens een onafhankelijk signaalonderzoek gestart om onpartijdigheid te waarborgen en alle signalen objectief te beoordelen. Hiervoor is een daarin gespecialiseerd bureau -Van Overbeek De Meyer- ingezet, waar tot op dat punt bewust geen enkele band of samenwerkings-geschiedenis mee was.
Selectie van bureau via landelijke klachtencommissie
Het bestuur heeft gezocht naar een externe partij en komt uit bij de landelijke Klachtencommissie. Dit is een samenwerkingsverband van meerdere kantoren met grote kennis en expertise. De voorkeur lag bij een bureau met meer diversiteit. Helaas heeft het bestuur die niet gevonden. Onder de 16 signaal-indieners waren mensen van kleur, witte mensen en zwarte mensen. Voorafgaand is besloten de aanbevelingen van het onderzoek, ongeacht de uitkomst, over te nemen om te waarborgen dat het bestuur geen eigen mening zou vormen op basis van waardeoordelen
Geheimhouding is ter bescherming signaalindieners, Quinsy tekent niet
Tijdens het onderzoek hebben alle mensen die signalen hebben afgegeven, inclusief Quinsy, de kans gekregen hun verhalen en perspectieven op vertrouwelijke wijze te delen. Het bureau hanteert een procedure waarin alle deelnemers een verklaring ondertekenen. Met deze verklaring gaan zij akkoord het rapport niet aan derden door te sturen of door hen mogen laten inzien. Dit alles met oog op de veiligheid en privacy van alle betrokkenen. Quinsy wil deze verklaring niet tekenen. Er is meermaals geprobeerd hierover in gesprek te gaan, maar zijn besluit blijft onveranderd.
Ook Quinsy levert zijn input aan onderzoek
Omdat Quinsy niet wil tekenen, kan hij niet geïnterviewd worden, omdat de veiligheid van andere betrokkenen op dat moment niet langer kunnen worden gegarandeerd. Wel heeft het bureau door Quinsy opgestelde e-mails met zijn visie en perspectief, in overleg met Quinsy, toegelaten en meegenomen in het onderzoek. Op basis van alle informatie is vervolgens een rapport opgesteld, en deze is op 1 juli aan het bestuur gestuurd.
Rapport is verontrustend
De bevindingen in het rapport zijn verontrustend. Thema’s in rapport zijn: zin doordrijven, manipulatief, stoken, disrespectvolle omgang, groepsdruk creeren, voor het blok zetten, weglopen, niet open staan voor gesprek, het negeren van gezamenlijk genomen besluiten en meer. We willen nogmaals benadrukken dat het hier niet om seksueel overschrijdend gedrag gaat. Het rapport is niet openbaar en zal dit ook niet worden. De mensen die signalen hebben afgegeven zijn beschermd door de geheimhoudingsverklaring. Het bestuur zal ook altijd de kant van veiligheid van signaalgevers respecteren.
Quinsy wordt geïnformeerd over rapport
Quinsy is op 4 juli uitgenodigd om de bevindingen van het rapport te bespreken. Hierop geeft hij aan pas na drieëneenhalve week beschikbaar te zijn. Vanwege de ernst van de aanbevelingen in het rapport besluit het bestuur vervolgens dat deze omwille van de veiligheid van de signaal-indieners zo snel mogelijk moet worden overgenomen. Een van de adviezen is om het lidmaatschap van Quinsy op te zeggen en dit proces is in gang gezet. In tegenstelling tot sommige berichtgeving, gaat het dus niet om een royement. Aangezien Quinsy bezwaar mag aantekenen is er op dit moment sprake van een schorsing. Deze gang van zaken heeft hij in een persoonlijk bericht van het bestuur vernomen op 10 juli. Quinsy wordt hierbij nogmaals uitgenodigd voor een gesprek. Op 13 juli wordt Quinsy opnieuw uitgenodigd om de bevindingen te bespreken. Een reactie blijft uit.
De informatie wordt gelekt naar de media
Zoals eerder uitgesproken is het altijd onze wens geweest deze situatie intern te behandelen. De informatie is door de partij dan ook niet met de media gedeeld. Op het moment dat onze perswoordvoerder op vrijdagmiddag 16 juli werd benaderd door journalisten en media – die de informatie buiten ons om al in bezit hadden en een artikel hadden klaarstaan – hebben we gevraagd dit niet te publiceren uit respect voor alle betrokken personen en het nog niet afgeronde proces. Dit bleek niet mogelijk, het artikel zou gepubliceerd worden. Vandaar dat er is gekozen om feitelijk onjuiste informatie waar mogelijk te nuanceren en voorbereidingen te treffen om de leden van een bevestiging van de situatie te voorzien. Op 19 juli wordt door Trouw gepubliceerd. Hierop volgt dat meerdere kranten publiceren. Racistische framing ontstaat op sociale media, hiertegen spreekt de partij zich dezelfde dag uit op Twitter.
Prioriteit voor de privacy en veiligheid van betrokkenen
Op het moment dat deze besluiten werden gemaakt waren we ons, zoals we dat nog steeds zijn, bewust van de enorme verantwoordelijkheid richting alle betrokkenen en de enorm gevoelige en persoonlijke informatie die zij in het onderzoek hebben gedeeld. Hun privacy en veiligheid was en is topprioriteit. Ook zijn we juridisch niet bij machte om die informatie zomaar in detail te delen, en willen we met respect omgaan met een nog lopend proces. Zodoende hebben we besloten om het te laten bij de reactieve nuancering in de media en niet mee te gaan in de mediastorm uit respect voor de betrokkenen. Het beschermen van alle betrokkenen en hun belangen zijn hierbij boven de collectieve drang naar informatie geplaatst. In een mail aan de leden vertelt het bestuur over de belangenafweging van transparantie bieden, terwijl dit wordt bemoeilijkt door het uitblijven van het gesprek met Quinsy, en tevens zorgdragen voor de veiligheid, privacy en rechten van de signaal-indieners.
De gevolgen zijn pijnlijk voor iedereen
Het uitlekken van de vertrouwelijke informatie heeft het proces, het imago van Quinsy en de veiligheid van de betrokkenen ernstig geschaad. Het bestuur heeft daarom besloten op korte termijn een onafhankelijke commissie aan te stellen om onderzoek te doen naar wie hier verantwoordelijk voor is/zijn.
De ontstane situatie is pijnlijk. Quinsy’s inzet binnen en buiten de partij is van onschatbare waarde voor een rechtvaardiger Nederland. Dit betekent echter niet dat we de uitkomst van een rapport met dergelijke signalen en de hierop volgende conclusies kunnen negeren. De eerder genoemde bevindingen laten namelijk zien dat onze grondbeginselen en een veilige werksituatie voor verschillende mensen in gevaar zijn gebracht of zelfs onmogelijk zijn gemaakt. Dit staat lijnrecht tegenover onze normen en waarden, waardoor het bestuur zich genoodzaakt voelt om deze moeilijke stap te maken.
Pijn en teleurstelling is groot
Wij veroordelen de verschillende schadelijke en racistische reacties naar aanleiding van de berichtgeving en spreken onze walging hierover uit. Tevens willen we onze teleurstelling uitspreken in de verschillende mediakanalen en individuen die, zonder de informatie in bezit te hebben en op niets anders gebaseerd dan speculatie, verschillende onjuiste en veelal schadelijke claims de wereld in hebben geholpen. Het doet ons pijn dat de signalen en daarmee ervaringen van alle betrokkenen, grotendeels vrouwen en mensen van kleur, zo gediskwalificeerd zijn en zij via sociale media en open brieven zijn geconfronteerd met een gebrek aan steun en de oproep hun persoonlijke ervaringen te openbaren. Wij willen alle betrokkenen via deze weg nogmaals bedanken voor hun kracht en moed. En voor hun inzet om de partij een veiligere omgeving te maken.
Het netjes en met respect afhandelen van dit proces en recht doen aan alle signalen is onze topprioriteit geweest vanaf het allereerste moment. Wij gaan hier nu graag mee verder en hopen op een ieders begrip voor de tijd die het kost om te herstellen van de schade die personen, werkgroepen, afdelingen en onze partij is toegebracht.
Voorzitter Jursica Mills: “Op momenten van pijn dienen we onszelf altijd eerlijk en kritisch te bevragen. Een moment te nemen van evaluatie en bezinning. In dat licht past het ons als bestuur om excuses aan te bieden aan alle mensen die een signaal hebben ingediend.”
Streven naar een veilige partij
Leden die over de situatie willen praten, of zelf signalen zouden willen melden, zijn ten alle tijden welkom bij de vertrouwenspersonen. De partij wil zorg dragen voor een veilige omgeving. Om die reden maken we tot slot ook onze excuses. Deze situatie heeft te lang voort kunnen duren, zo oordeelde ook het rapport. Het bestuur erkent dat zij eerder had moeten handelen toen de eerste signalen van de uiteindelijke situatie zich presenteerde. Wij garanderen dat hier uiterst kritisch op gereflecteerd gaat worden, en er ook op dit gebied adviezen uit het rapport zullen worden opgevolgd ter verbetering van ons allemaal. Ook zal er gereflecteerd worden op het verloop van de afgelopen week, en zal er worden gekeken naar wat de partij beter had kunnen doen.
Op deze manier streven we naar een veilige vereniging. Nu, en in de toekomst.
Toespraak Sylvana Simons
Dankjewel Jursica, dank voor de heldere timeline, de uitgebreide toelichting en het benadrukken van het allerbelangrijkste in deze: het beschermen van eenieder die de moed had met hun verhaal naar buiten te treden om daarmee een heersende status quo van onrecht en geweld te doorbreken. Dat is tenslotte de bestaansopdracht van BIJ1. En het is vanaf dag één geen gemakkelijke opdracht geweest. Ik moest de afgelopen dagen denken aan Audre Lorde. In haar boek “Sister Outsider” schrijft ze over de uitdagingen die de zwarte vrijheidsbeweging in de jaren 60 in Amerika in haar strijd tegenkwam. Veel van die uitdagingen en obstakels waren duidelijk: ze lagen immers buiten die beweging, duidelijk herkenbaar als systemisch onrecht in de vorm van racisme, seksisme, anti lhbtiqia-sentimenten, validisme en klassisme. Maar een van de grootste uitdagingen was echter moeilijker herkenbaar en wellicht juist daarom een veel groter gevaar: het binnenshuis reproduceren van de pijn en het geweld buitenshuis.
En ik vrees dat we dat in volle glorie gezien hebben de afgelopen week. Dat was pijnlijk. Dit is wat Audre Lorde daarover schrijft:
“Als er één ding is dat wij [als zwarte mensen, red] kunnen leren van de jaren zestig, is het hoe oneindig complex elke stap richting bevrijding moet zijn. Want we komen niet alleen in het verweer tegen de krachten die ons van buitenaf ontmenselijken, maar ook tegen de onderdrukkende waarden die wij noodgedwongen hebben geïnternaliseerd.”
“Revolutie is geen eenmalige gebeurtenis. Revolutie is altijd bedacht zijn op de kleinste kans om een echte verandering teweeg te brengen in gevestigde reacties die hun tijd hebben gehad: revolutie is bijvoorbeeld leren elkaars anders-zijn met respect tegemoet te treden. We delen een gemeenschappelijk belang.”
En dat laatste, dat gemeenschappelijk belang, is wat mij elke dag drijft in de Kamer. Elke dag stap ik, letterlijk, de arena in om de stemmen te vertegenwoordigen van al die mensen wiens belang zo lang niet verdedigd werd te verdedigen. In de korte tijd dat BIJ1 een zetel in de Tweede Kamer heeft wisten we beleid te beïnvloeden en af te dwingen dat het leven beter maakt voor jongeren in de jeugdzorg, sekswerkers, arbeidsmigranten en gedupeerden in het toeslagenschandaal. Als partij strijden we keihard tegen racisme, niet alleen in de samenleving maar in de Kamer en binnen de overheid zelf. En als enige partij in de Kamer benoemden we het misdadige uitraasbeleid met desastreuze gevolgen van het coronabeleid van dit demissionaire kabinet, ook zonder steun van het parlement, ook als ik in m’n eentje sta, ook als het me impopulair maakt. Want dat is leiderschap dat breekt met het geweld van groepsdruk, gaslighting en manipulatie.
Ik geloof in rechtvaardig leiderschap. Zonder aanziens des persoons. Je kunt onmogelijk van mij vragen misstanden in de samenleving te bestrijden, en tegelijkertijd verwachten dat ik er in mijn eigen partij voor wegkijk. Je kunt niet van mij vragen de vrouwonvriendelijkheid in de Kamer te benoemen en bestrijden, maar weg te kijken als het zich in mijn kandidatenteam voordoet. Je kunt niet van mij vragen Rutte op zijn wangedrag aan te spreken maar mij vragen dat niet bij Quinsy Gario te doen. Bij de oprichting van de partij gold voor mij als gelofte: Niemand is groter dan het ideaal, niemand is verheven boven kritiek.
We mogen niet de ijdelheid hebben om te denken dat de antiracismestrijd, of welke emancipatiestrijd dan ook om een persoon draait. Iedereen die nu tijdelijk de spotlight op zich gericht ziet, dient zich te realiseren dat we slechts op de schouders staan van allen die ons voorgingen. Van Malcolm X tot aan Nelson Mandela, van Rosa Parks tot Angela Davis: het is hun verdienste dat we nu deze stappen kunnen zetten. Maar heiligen zijn zij geen van allen.
Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat het de pioniers van Zwarte Piet is Racisme en Kick Out Zwarte Piet zijn geweest, die mij de moed hebben gegeven als publiek persoon mijn mond open te doen en me te roeren in het publieke debat over racisme en ongelijkheid in Nederland. Die dank ben ik hen voor altijd verschuldigd. Maar dat rechtvaardigt op geen enkele manier schadelijk, grensoverschrijdend gedrag dat mensen raakt die mij dierbaar zijn, naast mijzelf. Sommige mensen lieten de afgelopen dagen via allerlei kanalen weten dat ‘zolang er geen MeToo-achtste situaties waren, je niet van onveiligheid kunt spreken’.
Een schadelijke gedachte, lijkt mij. Wie seksueel grensoverschrijdend gedrag als het enige uiterste ziet, gaat voorbij aan de schade en pijn die emotioneel, psychisch en verbaal geweld dagelijks veroorzaakt in onze samenleving. Het creëert een onveiligheid waarin de grenzen van het geweld steeds meer worden opgerekt en vaak, maar niet altijd uitmonden in lichamelijk en seksueel geweld. En het lijkt mij goed om niet pas in te grijpen als die grens al bereikt of overschreden is.
Dat is waarom vrouwen geen verkrachtingen melden. Dat is waarom mensen geen toxische werkomstandigheden melden. Omdat men altijd meer bezig is met de beschuldigde dan met de slachtoffers. Wij waren nou net de partij die dit ging doorbreken. Het is pijnlijk. Moeilijk. Niet leuk maar dit is hoe het doorbreken van die cirkel eruit ziet.
Ik sluit me dan ook aan bij de excuses van Jursica. Die zijn gericht aan de mensen die hebben geleden onder het gedrag van iemand die zich onaantastbaar waant. Iemand die zich continu heeft willen onttrekken aan rekenschap geven, uitleg, dialoog aangaan. Het spijt mij, dat je dat hebt moeten ondervinden. En het spijt me dat wederom bevestigd is waarom mensen huiverig zijn misstanden te melden. Omdat het dan dagenlang alleen maar gaat over de reputatie van de dader/beschuldigde. Omdat mensen dan op hoge poten “eerherstel” gaan eisen en willen weten wie de aangevers zijn zodat ze hun oordeel kunnen vellen over of wat jij hebt meegemaakt wel erg genoeg is. Het spijt mij.
Tegen 1 iemand in het bijzonder: Lieve Sandra, niet alleen had jij de moed je uit te spreken in het signaalonderzoek, je deed dat ook publiekelijk. Dank voor je moed. Mijn oprechte excuses dat je je na alles gedwongen voelde je zo kwetsbaar op te moeten stellen. Het zou niet nodig hoeven zijn. Het spijt me.
En tegen iedereen die zich onveilig heeft gevoeld als gevolg van het gedrag van Quinsy Gario: het spijt me. En het meest van alles spijt mij dat dit voorkomen had kunnen worden. Toen Quinsy’s kandidatuur een jaar geleden bekend werd, meldden zich al kritische stemmen. Sommigen noemden hem Het Paard van Troje. Omdat BIJ1 gelooft dat je niet kunt oordelen op basis van gefluister in de wandelgangen, hebben we die niet serieus genoeg genomen. Dat reken ik mijzelf het meeste aan. En dat spijt mij.
Maar ik ben ook blij dat het rapport er is, hoe pijnlijk ook. Het staat buiten elke twijfel dat het is uitgevoerd door een gerenommeerd, onafhankelijk bureau. Er is met niet minder dan 10 mensen gesproken die allen voor geheimhouding hebben getekend en daarmee niet alleen hun eigen veiligheid maar ook die van anderen garanderen. En met een dergelijk rapport kan niemand meer om de feiten heen. Zodat signalen niet opnieuw in de wind kunnen worden geslagen. Dat ze gedocumenteerd zijn, heeft waarde, voor slachtoffers en voor de slachtoffers die hopelijk voorkomen kunnen worden.
En dat brengt me bij een andere groep mensen die in de afgelopen dagen geweld is aangedaan. Het landelijk bestuur. Deze partij heeft heel veel te danken aan elk bestuur dat we tot op heden hebben gehad. We bestaan vierenhalf jaar en elke periode zijn er mensen opgestaan die vrijwillig, onbezoldigd, naast werk, studie en geliefden tijd vrijmaken om onze vereniging succesvol te maken. Sommigen hadden er meer talent voor dan anderen, maar allemaal gaven zij een stukje van zichzelf aan de partij die me zo dierbaar is. Ook dat is iets waar ik altijd dankbaar voor zal blijven.
Maar dit is het bestuur dat organisatorisch orde op zaken heeft gesteld en dit is het bestuur dat ons naar een zetel heeft geleid. Je kunt niet zeggen dat dit een slecht bestuur was, als we zo’n geweldige campagne hebben geleid met succes. Het bestuur dat er aan dacht om buddys en andere vormen van support te organiseren voor al onze kandidaten. Een bestuur dat tijdens de campagne zonder geld of middelen of vergoeding 20 uur per dag bezig is geweest om een zware verkiezingscampagne te ondersteunen. Van flyeren tot bewaken van het voldoen aan elke stap in het proces met de Kiesraad: dit bestuur deed het. Dit bestuur stelde een gedragscode op, werkte aan de democratisering van de partijstructuur door een Partijraad te bedenken en stelde vertrouwenspersonen aan. Dit is het bestuur dat een passend besluit heeft genomen om op basis van vele signalen daadwerkelijk tot actie over te gaan. Iedere stap in dit hele proces is met integriteit en bedachtzaamheid afgewogen.
Het gaat niet over wit zwart. Het gaat over het gedrag van Quinsy Gario en het feit dat er een rapport ligt waarin geconcludeerd wordt dat het voor ieders veiligheid het beste is als hij de partij verlaat. Ik kan als partijleider veiligheid niet garanderen als hij blijft. En is er kritiek? Die is welkom, daar zijn gepaste wegen voor. Als we die volgen kunnen we onszelf verbeteren en groeien. Maar de pogingen tot karaktermoord, de insinuaties over racisme en koloniale takeovers die de afgelopen dagen voorbij zijn gekomen zijn niet alleen ongegrond, het is verwerpelijk en precies het soort geweld dat ingezet wordt wanneer mensen hun eigen posities proberen veilig te stellen. Ik werd er bij vlagen misselijk van.
Het legde namelijk nog een frame bloot dat ik vandaag wil adresseren. In de afgelopen dagen is een beeld gecreëerd dat mensen wil doen geloven dat de partij in gevaar is vanwege ”koloniale witte machtsverhoudingen”. Het bestuur zou “te wit” zijn met de aanwezigheid van 3 witte mensen. Om te beginnen suggereert dat de aanwezigheid van macht en machtsverhoudingen binnen het bestuur. Echter, binnen het bestuur is sprake van volledige gelijkwaardigheid met verschillende rollen. Alleen een verenigd bestuur kan de prestaties leveren die dit bestuur heeft geleverd. Het voorzitterschap is binnen het bestuur, gezamenlijk en in overeenstemming neergelegd bij Jursica Mills, ikzelf ben partijleider, lijsttrekker en inmiddels Kamerlid. Suggereren dat anderen de dienst uitmaken, is een poging zwart vrouwelijk leiderschap te decimeren en uitwissen.
Naar ik heb begrepen zijn Quinsy’s acties van de afgelopen dagen ingegeven door de gedachte dat hij mij of op z’n minst de partij moet redden. Maar nee, noch Jursica noch ikzelf hoeft gered te worden. We zijn prima in staat onze leiderschapstaken uit te voeren zonder de hulp van welke man dan ook, in de laatste plaats Quinsy Gario.
Een ander bestuurslid dat onterecht geweld is aangedaan is Rebekka Timmer. Niet alleen werd haar zijn ter discussie gesteld op social media, ook werd getwijfeld aan haar integriteit. Ze zou “teveel invloed” hebben, als zowel bestuurslid, en fractiemedewerker. Laat ik daar het volgende over zeggen: in haar rol als bestuurslid is Rebekka onvermoeibaar gebleken. Als degene die zich heeft ontfermd over de afdelingen, het partijprogramma en zoveel meer is zij een belangrijke factor als het gaat om aansluiting tussen leden, vrijwilligers en bestuur. Ik kan ons verkiezingswinst niet los zien van haar inzet en leiderschap.
Ik heb Rebekka tijdens de campagne persoonlijk gevraagd mij te komen ondersteunen op de fractie mocht de Kamerzetel er komen. Ik heb zelfs gezegd dat ik het zonder haar niet zou redden. Rebekka is op haar 21e een politiek kanon waarvan ik alleen maar mag hopen dat zij dat ooit als Tweede Kamerlid zal mogen inzetten. Het is Rebekka met wie ik ‘s nachts om half 3 puzzel om de woorden voor schriftelijke vragen goed te krijgen, het is Rebekka die de contacten met vakbonden, activisten en afdelingen onderhoudt. Het is Rebekka die ik regelmatig naar huis moet sturen omdat ze anders maar doorwerkt. Het is dánkzij haar invloed dat ik de krachtige bijdragen in de Tweede Kamer kan doen. Bijdragen waar vele van jullie zo hartverwarmend op reageren op social media en via email.
En het zijn die bijdragen en het harde werk van de gehele fractie, de Amsterdamse fractie, onze bijdragen die de vaderlandse politiek veranderen en dekoloniseren, het zijn die bijdragen waarover het vandaag had moeten gaan. Over onze politiek. Over onze impact in het Coronadebat.
Onze achterban bestaat voor een groot deel uit activisten en idealisten, zoveel is de afgelopen dagen wel duidelijk geworden. Er was een establishment gevonden om zich tegen te keren en binnen 5 dagen is zo’n beetje alles uit de kast getrokken om af te breken waar 5 jaar aan gebouwd is. Maar neem van mij aan, dat gaat niet gebeuren.
Ik heb onze politieke partij opgericht op de waarden van radicale gelijkwaardigheid en economische rechtvaardigheid. Op een gemeenschappelijke boodschap van solidariteit, respect en menselijke waardigheid. Vanuit het geloof in een beweging die aan het begin kan staan van structurele, radicale verandering in onze maatschappij. Langzaam maar zeker bereiken we dat. Dankzij de Amsterdamse fractie onder leiding van Jazie Veldhuyzen, en de afdelingen in Rotterdam en Utrecht die de afgelopen tijd hard gewerkt hebben in aanloop naar de komende gemeenteraadsverkiezingen.
Daarnaast zijn er natuurlijk meer afdelingen, Groningen, Eindhoven, Arnhem-Nijmegen, Tilburg, Friesland, Hilversum, Delft, Zaanstad, Den Haag en Haarlem, en dan vergeet ik er vast nog een paar. Ik weet dat er hard gewerkt is, zeker ook tijdens de campagne. Dank daarvoor! En we bereikten het dankzij 87.000 kiezers die snakten naar nieuwe politiek, die van ons dat nieuwe leiderschap mogen verwachten! Tweeduizend daarvan gaven hun stem aan Quinsy Gario. Ik ben hem daar dankbaar voor maar ik sta ook stil bij de teleurstelling die sommigen van hen moeten voelen nu degene aan wie ze dat vertrouwen gaven dat niet kan waarmaken. Ik hoop dat ook zij zich vertegenwoordigd blijven voelen door BIJ1 in de Tweede Kamer.
Ik zal ook na deze ALV, na het reces, mijn opdracht als volksvertegenwoordiger met passie, moed en integriteit blijven vervullen. Maar ik zeg luid en duidelijk, dat kan ik niet zonder het vertrouwen van mijn leden. Het vertrouwen dat ik de waarden van BIJ1 niet alleen in de Kamer, maar ook daarbuiten zal verdedigen. Dat ik niet zal weglopen voor moeilijke beslissingen en dat ik nooit zal toestaan dat het belang van één boven dat van allen geplaatst wordt. Dat ik niet alleen nieuw leiderschap zal afdwingen, maar ook zal tonen. Daarom raad ik iedereen aan de uitkomsten van het rapport te respecteren. Ik persoonlijk heb geen andere keus.
En tot slot: ik hoop vurig dat een aantal mensen die ik de afgelopen dagen heb zien ontsporen in hun oordeel over het gebeurde met zichzelf in het reine komen en daarop reflecteren. Het bestuur gaf zojuist al een voorzet door haar excuses aan te bieden voor het feit dat veel leden zich zo lang onveilig hebben kunnen voelen door andere individuen in de partij. De grootst mogelijke valkuil is dat we als leden weigeren om ook zelf in gezamenlijkheid te herbezinnen op onze acties.
Ik zou het ook waarderen als die inzichten gedeeld worden. Ik hoor ook graag van de mensen die een collectieve brief schreven. Zouden zij met de kennis van nu hetzelfde stellen? Ik ben oprecht benieuwd en sta open voor een oprechte uitwisseling. Misschien is het goed dat op korte termijn te organiseren. Het zou kunnen helpen in de heling die we als partij vanaf hier moeten doormaken. Ook de loyale supporters die hun kalmte en wijsheid wisten te bewaren zullen hier een belangrijke rol in kunnen spelen en ik dank hen voor hun steun tot nu toe.
Of, zoals een loyale medestrijder voor gelijkwaardigheid mij gisteren schreef: “De weg naar greatness (en meer zetels) heeft vele uitdagingen en waardevolle lessen.”
Ik hoop dat deze episode het laatste zal blijken te zijn. Een waardevolle les. Op weg naar grootsheid. Zoals Audre Lorde zegt: “Hopelijk kunnen we van de jaren zestig leren dat we het ons niet kunnen permitteren het werk van onze vijanden te doen door elkaar te vernietigen.”
Interview van Natalie Righton met Gario in de Volkskrant
Antiracisme-activist Gario slaat terug: ‘Mijn leven is in gevaar door vage beschuldigingen’
Antiracisme-activist Quinsy Gario herkent de beschuldigingen dat hij zich binnen de partij BIJ1 ‘toxisch’ en ‘manipulatief’ heeft gedragen ‘totaal niet’. Zaterdag haalden het bestuur en partijleider Sylvana Simons snoeihard naar hem uit toen ze uitlegden waarom hij uit de partij is gezet. Gario reageert voor het eerst uitgebreid op de verwijten.
De beschuldigingen aan uw adres zijn fors: tweedeling zaaien onder vrijwilligers en kandidaten, mannelijke dominantie en manipulatief gedrag ten opzichte van andere actieve leden. Wat is uw reactie daarop?
‘Dat herken ik totaal niet. Ik vraag mij ook af: als het bestuur deze signalen vorig jaar al heeft opgevangen, waarom heb ik dan al die tijd niks gehoord? Waarom is er toen niet met mij gesproken? Tot en met eind januari hadden ze nog de mogelijkheid om mij van de lijst te halen. Dat is niet gebeurd. Ik kwam op plek 2 van de lijst.’
Het bestuur zegt dat u in ieder geval in februari en maart bent geïnformeerd over de klachten.
‘Nee. dat is een leugen. Op 9 februari was er wel een sessie met de kandidaten en de campagnecoördinatoren Ruud Tevreden en Charlie Helmijr, omdat de campagne niet goed verliep. Er waren veel klachten vanuit kandidaten en werkgroepen wat er precies van ons verwacht werd. Maar dat is iets heel anders dan mij informeren over meldingen over mij.
‘Ik denk dat de toenmalig campagnecoördinator en het bestuur het als kritiek voelden toen een paar kandidaten zeiden dat de campagne niet goed verliep. Daar hebben ze nu misschien wrokgevoelens over. Charlie Helmijr is op dit moment de woordvoerder van de partij.
‘Ik heb al langer kritiek op het functioneren van de partij: ze hebben de ledenadministratie en financiën niet op orde en de begeleiding van nieuwe afdelingen verloopt niet goed. Mensen worden weinig tot matig ingewerkt. Het gaat gewoon slecht.
‘In plaats van dat naar mij en andere mensen geluisterd wordt die dit al een poosje zeggen, word ik nu neergezet als een gevaarlijke zwarte man.’
Volgens het bestuur zijn er 16 ‘signalen’ over u onderzocht door een onafhankelijk bureau.
‘Ik weet er echt niks van. Ik moet ook zeggen: het is geen onafhankelijk bureau. Het rapport is opgesteld door een advocatenkantoor dat is ingehuurd en betaald door de partij. Die zijn per definitie niet onafhankelijk.’
Wat is het belang van het partijbestuur om hierover te liegen denkt u?
‘Ik zag iets voorbijkomen over een vrees voor een coup. Bestuursleden Jursica Mills, Ivanka Annot, Cheryl Vliet, Mannus Boote, Leonieke Schouwenburg en Rebekka Timmer en anderen zouden bang zijn dat ik de macht wil overnemen in de partij. Maar macht interesseert mij niet. Ik heb een dienende rol aangenomen in de campagne. Ik heb zelfs persverzoeken afgeslagen. En nu krijg ik over mij heen dat ik bezig ben met couppoging, zo walgelijk.
‘Ik weet niet waarom ze zo tegen mij zijn. Ik volg het niet. Ik heb ook nooit aanleiding gegeven om te denken dat ik zit te azen op de Kamerzetel van Sylvana. Op 1 juni heb ik het bestuur zelfs letterlijk gemaild: ‘Ik hoef Sylvana’s plek binnen de partij niet en ik probeer die ook niet in te pikken’ (Rond die tijd maakte partijleider Simons bekend dat ze al drie jaar leeft met chronische pijn, mogelijk als gevolg van artrose).
‘Opvallend vind ik wel dat ik zelf op 29 maart heb geïnformeerd bij het bestuur of ik een klacht kon indienen over pestgedrag en de concentratie van macht bij bepaalde personen. Het bestuur zei mij toen dat dit onmogelijk was. De vertrouwenspersoon greep in: ik mocht wel degelijk een klacht indienen. Vervolgens is er een onderzoek gestart naar mij. Hier stinkt iets.
‘Ik ben best wel gekwetst. Het lijkt er meer en meer op dat ze mij hebben willen gebruiken om mijn naam. Als ik vervolgens aangeef: hier en hier kunnen we beter worden, dan willen ze dat niet horen. Als ze dat van het begin af aan hadden gezegd, dan was ik meteen weg geweest.’
Komt er nu een scheuring in de partij?
‘Er is een groep die de gang van zaken rondom dit alles bevraagt, maar er zijn ook mensen die meegaan in het frame van de gevaarlijke zwarte man dat nu over mij wordt neergezet. Die verdeeldheid is niet goed voor een partij, nee.
‘Het is ook niet goed voor mijn veiligheid. Op het moment dat dit over mij als zwarte man wordt gezegd, met allerlei vaagheden over wat ik precies zou hebben gedaan, dan wordt dat gevaarlijk voor mij. Hoe denk je dat mensen voortaan naar mij gaan kijken?’
Op wat voor manier loopt u gevaar?
‘Als er geruchten zijn over bepaald gedrag, in dit geval dat mensen zich onveilig zouden voelen in mijn omgeving of dat ik zou manipuleren, dan gaan ze daarop reageren. Ik zag een YouTube-comment voorbijkomen waarin iemand zei: hij is gepakt met een mes, daarom is hij uit de partij gezet. Het is niet waar, maar mensen gaan het zelf invullen als je vaag bent.
‘Het bestuur heeft mij blootgesteld aan een digitale lynchpartij met hun beschadigende uitspraken. Ik heb al een geschiedenis van mensen die om mijn hoofd vragen. Ik ben eerder bedreigd. Ik krijg nu weer allemaal shit over mij heen. Ik ben nu aan het vechten voor mijn leven. Ik wil ervoor zorgen dat mijn naam gezuiverd wordt. Dat doe ik onder meer door nu wel met de pers te praten. Eerder was ik terughoudend.
‘Voor anderen is dit misschien een soort politiek spelletje. Ik denk dat ze niet echt begrijpen wat er gaande is. Ik ben best wel ontdaan. Dat ze iemands leven zo in gevaar brengen omdat ze denken dat ik uit bent op een zetel… dat verwijt ik het bestuur, ja.’
Bedoelt u dat u met de dood wordt bedreigd?
‘Daarover doe ik liever geen uitspraken.’
Komt het ooit nog goed tussen u en de partij?
‘Ik heb bepaalde hoop dat het uiteindelijk goed gaat komen. Ik geloof in de mensen die zich verenigd hebben in deze partij en dat zij ook gaan inzien: dit is niet de manier hoe we met elkaar omgaan.
‘Er wordt door sommige anonieme leden het idee opgeroepen van een machtsstrijd, maar ik weet van niks. Een couppoging? Nogmaals, dat is echt bizar. Ik weet niet hoeveel duidelijker ik het nog kan zeggen.
‘Als het inderdaad gaat over Sylvana’s gezondheid en de zorg dat zij waarschijnlijk met ziekteverlof gaat, waardoor iemand anders haar plek moet innemen, moet je je afvragen of het wenselijk is dat de nummer 3 op de lijst die rol gaat vervullen (Rebekka Timmer, red.): zij is bestuurslid, fractiemedewerker en Kamerlid tegelijk. Allerlei dubbelfuncties die volgens onze spelregels nu al niet zouden mogen. Zou dat dan een goed idee zijn?’