In de zondagse estafette-rubriek ‘Bericht uit…’ belichten columnisten uit de Caribische delen van het Koninkrijk bij toerbeurt de kanten van hun eiland waarvan zij vinden dat die de aandacht van alle koninkrijksburgers verdienen. Vandaag komt het bericht uit Curaçao.
Kanta Hélele
Door Raquel Weisz
Afgelopen week reed ik in de auto en hoorde ik het lied “Mi pais (Mijn land)” van Izaline Calister op de radio. In dit lied zingt zij over Curaçao in al haar facetten: de schoonheid, maar ook de minder mooie dingen. Ook spreekt zij haar bezorgdheid uit over het eiland. Het maakte veel in mij los, omdat deze tekst anno 2021 misschien nog wel meer van toepassing is dan in 2009. Ik werd overvallen door een gevoel van machteloosheid en droefgeestigheid.
Machteloos omdat ik de afgelopen weken weer met lede ogen het nieuws volgde. Afgewezen kandidaat-ministers, de screeningswet, COHO, plan B, de vakantie-uitkering van de ambtenaren. Tot wanneer kan de overheid aan haar verplichtingen voldoen? Wat zullen de gevolgen zijn van de aankomende Rijksministerraad? Het beheerste het nieuws.
Zwaarmoedig omdat een groot deel van de bevolking in armoede een uitzichtloos bestaan leeft. Uit onderzoek van het Centraal Bureau van de Statistiek is gebleken dat in oktober 2020 de werkzame beroepsbevolking zodanig is afgenomen dat nog geen 40% van de bevolking werkzaam is. Confronterend en zo verschrikkelijk triest.
Maar zoals Izaline ook zingt kost blijdschap niets, als je je ogen er maar voor opent. Zij heeft het lied geschreven “Kanta Hélele (Zing Hélele)” omdat ze niet teveel meer wilde mopperen, maar ook (de kleine) dingen wilde vieren door op dat moment “Hélele!” uit te roepen.
En die “Hélele!”- momenten waren er gelukkig ook!
Zoals het feit dat het vaccinatieprogramma z’n vruchten afwerpt, waardoor de COVID-maatregelen zijn afgeschaald. Dit betekende onder andere het einde van de avondklok. De ongemakkelijke, weemoedige stilte in de avonduren, waarbij je de onzekerheid en het verdriet kon voelen, is niet meer. Hélele!
De entertainmentindustrie is geopend. Je hoort weer muziek en gelach in de verte, meegenomen door de wind. Met de voetjes in het zand, samen met vrienden genieten van de paarse luchten en de ondergaande zon met een drankje in de hand. Velen kennen de beelden, maar realiseren zich niet altijd de impact van dit soort kleine momenten op de gemoedstoestand. Hélele!
De toename van het aantal toeristen in het straatbeeld is zichtbaar. Social media vullen zich weer met vacatures in de toeristische sector. Het eerste cruiseschip lag deze week aangemeerd. Hélele!
De sociaaleconomische situatie is nog niet veranderd, maar de positieve energie en het leven dat nu langzaam op gang komt, doet wat met de mindset van mensen. Hélele!
Hoe mooi zou het zijn als Izaline over niet al te lange tijd geïnspireerd zou raken om een lied te schrijven over Curaçao, waarin zij het eiland prijst omdat wij ons met vlag en wimpel door deze crisis heen hebben geslagen? Ieder vanuit z’n eigen verantwoordelijkheid. Kanta Hélele!