In de zondagse estafette-rubriek ‘Bericht uit…’ belichten columnisten uit de Caribische delen van het Koninkrijk bij toerbeurt de kanten van hun eiland waarvan zij vinden dat die de aandacht van alle koninkrijksburgers verdienen. Vandaag komt het bericht uit Aruba.
Pancho en Hercules
Door Mireille Laclé
Pancho en Hercules waren zwerfhonden. Ze hebben jaren bij ons in de wijk op straat geleefd. Ze maakten deel uit van een groep van 7 tot 10 honden die aan de ene kant de buurt bewaakten, maar aan de andere kant ook sommige wijkbewoners, joggers, wandelaars en fietsers onbedoeld lastig vielen. Vermoedelijk zijn ze vroeger allemaal gedumpt bij het afmaakhok dat vlak bij onze woonwijk ligt.
Door de tijd heen fluctueerde de grootte van de groep omdat er altijd nieuwe honden bij kwamen en er ook honden afvielen. Sommige zijn door wijkbewoners opgenomen en anderen zijn in het niets verdwenen. De vaste kern van 7 honden is uiteindelijk blijven hangen, hebben namen gekregen en zijn deel van de buurt gaan uitmaken. Via de Stichting Stimami Sterilisami (Hou van mij en Steriliseer mij) zijn ze allemaal gecastreerd of gesteriliseerd. Dus van reproductie is geen sprake meer geweest. Overlevend op het eten en aandacht van wijkbewoners, zagen ze er toch redelijk gezond en vrolijk uit.
Alles goed en wel tot twee weken geleden, toen de Dog Control Unit (DCU), de Politie en de City Inspector de honden van straat bleek te hebben gehaald. Weg waren ze, afgevoerd naar de Dog Control Center. Sinds enkele maanden is DCU belast met de handhaving van de Hondenwet uit 2014 en richt zich daarbij in het bijzonder op de loslopende hondenproblematiek. Vrijwel dagelijks worden er acties uitgevoerd waarbij er honden en katten worden opgepakt en afgevoerd. Ik ben benieuwd naar de rapportages en statistieken.
Omdat de 7 honden uit onze wijk geen eigenaar hadden, zouden ze binnen 3 dagen worden afgemaakt tenzij ze geadopteerd zouden worden. Hun lot was bezegeld, althans zo leek het, maar dankzij de inspanningen van dierenwelzijnsorganisaties die meteen in actie zijn gekomen, zijn ze van de dood gered. De vrijwilligers hebben overuren gemaakt om voor deze honden adequate opvang te regelen. Zes van deze honden zijn, na de nodige improvisatie om onderdak te vinden, uiteindelijk door buurtbewoners opgenomen en één is geemigreerd naar een ‘foster family’ in de Verenigde Staten. Petje af voor de wijwilligers van onder meer Criyoyo Trappers en Luna Foundation die dit allemaal in één dag geregeld hebben. Deze stichtingen blijken er een dagtaak aan te hebben om opgepakte zwerfhonden en katten, welke in goede gezondheid verkeren, van de dood te redden en een huis te bieden.
De loslopende hondenproblematiek en de oplossing ervan is complexer dan lijkt. Maar hoe dan ook is een structurele oplossing hard nodig. De initiatieven van dierenwelzijnsorganisaties, en dan met name de massasterilisatiecampagne van de Stichting Stimami Sterilisami, zijn bewonderenswaardig. Tussen 2016 en 2021 zijn er via deze stichting 26.379 honden en katten gesteriliseerd. Zwerfhonden zijn na behandeling op straat teruggeplaatst wegens gebrek aan beschikbare opvang. Helaas heeft de stichting kortgeleden haar werkzaamheden tijdelijk gestaakt. Enerzijds wegens gebrek aan fondsen en anderzijds wegens de oppak- en afmaakacties van DCU, waarbij, zonder onderscheid, gesteriliseerde en gecastreerde honden worden opgepakt en afgemaakt. De betrokken organisaties, inclusief DCU, werken allemaal met goede bedoelingen, maar helaas is dit een voorbeeld van ongelukkige afstemming tussen de overheid en dierenwelzijnsorganisaties.
Pancho en Hercules waren zwerfhonden, maar zijn deze status inmiddels kwijt. Ze wonen nu als volwaardige huisdieren bij ons thuis.